الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِينَ ﴿٢﴾

[گل مريم]

بسم الله الرحمن الرحیم

الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِينَ ﴿٢﴾

اعراب:

(الحمد) مبتدا مرفوع.
(لله) جارو مجرور متعلق به محذوف خبر.
(ربّ) نعت 1برای لفظ جلاله تبعیتش در جر و علامت جر کسره است.
(العالمین) مضاف الیه مجرور و علامت جر یاء که قطعا آن ملحق شده به جمع مذکر سالم





1) یا بدل از لفظ جلالة

[گل مريم]

صرف:

(الحمد) مصدر سماعی برای فعل حمد یحمد باب نصر. وزن آن به فتح بعدش سکون

(ربّ) مصدر یرب باب نصر, سپس استعمال شده به صفت مثل عدل و خصم, وزن آن فعل به فتح بعدش سکون

(العالمین) جمع عالم, و آن اسم جمع هست و مفردی برایش نیست و آن مشتق است یا از علم به کسر عین یا از عَلامة. وزنش فاعل به فتح عین است و جمعش هم همینطور است.