ادب دوم: اخلاص در تلاوت قرآن معنی اخلاص
اخلاص در تلاوت به این معناست كه خواننده قرآن، از ابتدای قرائت تا انتهای آن فقط رضایت و خشنودی خدا را در نظر بگیرد. اصولاً هر عبادتی وقتی مقبول درگاه الهی است كه با خلوص نیّت همراه باشد.
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود:
«اِنَّمَا الْاَعْمالُ بِالنِّیّاتِ».[1]
این گفتار امام ششم ـ علیه السّلام ـ است كه اعمال هر كسی بستگی به نیّت او دارد.
یكی از جاهایی كه شیطان در كمین نشسته است تا راهزن عبادت باشد، هنگام تلاوت قرآن است. به ویژه اگر قاری قرآن در مجلسی و در حضور جمعی از مردم تلاوت میكند باید مراقب باشد كه شیطان در حریم قرائت او وارد نشود.
گاهی شیطان چنین القا میكند:
«ببین چقدر زیبا تلاوت میكنی، و مردم تو را تشویق میكنند». یا به قاری و خواننده قران تلقین میكند كه: «تو از سایر قاریان بهتر تلاوت میكنی، به همین خاطر است كه مردم به تو احترام میكنند».
چه بسا اتفاق میافتد قاری قرآن در تمام طول قرائتش به این نوع مسائل فكر میكند، وقتی قرائتش تمام شد به خود میآید و متوجه میشود تنها چیزی كه در نظر نداشته است، خلوص نیّت، رضایت خداوند و معانی كلام خدا بوده است.
گاهی اوقات انسان در منزل به تنهایی قرآن را زمزمه میكند، باز میبینی شیطان دست از سر انسان بر نمیدارد تا شروع به تلاوت میكند، انواع و اقسام افكار وخاطرهها به ذهن انسان هجوم میآورد. چه بسا كسی گمشدهای داشته و یا مطلبی را فراموش كرده است و قبلاً هر قدر به ذهن خود فشار آورده، گمشدهاش را نیافته است، ولی همین كه شروع به قرائت میكند تمام این مسائل به یادش میافتد.