ابراهيم (ع ) الگوى تاريخ

[گل مريم]

ابراهيم (ع ) الگوى تاريخ

بيش از هزار سال از طوفان نوح گذشت ، نسل بشر كه با طوفان نوح پاكسازى شده و بار ديگر با جمعيتى مؤ من حيات و زندگى را آغاز كرد با هجوم بى امان شيطان مواجه شد.
وقتى فرزندى به يكى از فرزندان نوح منتقل شد برخى از برادران او به اين مطلب حسادت ورزيدند و قابيل وار به مقابله با برادر خود پرداختند و به اين ترتيب بار ديگر مقابله حزب شيطان با حزب اللّه آغاز گشت و همين امر موجب تخريب و فاصله گرفتن گروه بسيارى از مردمان از راه خداوند شد.
تا اينكه به زمان ظهور ابراهيم منتهى شد كه قدرت در دست فردى بنام نمرود بود كه او پا را از همه مراتب بالاتر گذارده و ادعاى خدايى بر زمين را داشت و چنان بر جهان آن روز سلطه يافته كه هر تصميم ظالمانه اى را به اجرا مى گذارد و كسى را ياراى مخالفت با او نبود.
ابراهيم پيامبرى بود كه در اين فصل از تاريخ كه جهان با سياهى حكومت جهل و ستم مواجه بود مبعوث گشته و به مبارزه با نمرود پرداخت .
مبارزه و انجام رسالت ابراهيم درس بزرگى براى بشريت بود و خداوند او را به عنوان اسوه و الگوى تاريخ بيان مى دارد و مى فرمايد:
((قد كانت لكم اسوه حسنه فى ابراهيم و الذين معه ))
براى شما ابراهيم و كسانى كه با او همراهى نمودند الگويى مناسب است ؛
خداوند در آيه ديگرى مى فرمايد:
((لقد كان لكم فيهم اسوة حسنه لمن كان يرجو الله و اليوم الاخر و من يتول فان الله هو الغنى الحميد))(1)
((ابراهيم و يارانش براى شما الگوى مناسبى هستند براى آنها كه اميد به خدا و روز قيامت دارند بلى هر كسى عقب نشينى كند خداوند بى نياز و ستوده است .))
زندگانى ابراهيم از هنگام تولد تا مرگ درس و عبرت است كه اكنون زندگى و رسالت اين پيامبر بزرگ الهى را در فصلهاى زير مورد مطالعه قرار مى دهيم .

   

1-(ممتحنه 6)

[گل مريم]

تولد

نمرود مستبد و خودكامه با قدرت زورمدارانه خود بر مردم آن دوران سيطره كامل داشت و با اشاعه فرهنگ بت پرستى و معرفى خود به عنوان خداى روى زمين جامعه را از توحيد و عبوديت دور ساخته و بشريت را در معرض تباهى قرار داده بود.
او با خبر شد كه كودكى به دنيا مى آيد كه تاج و تختش را درهم خواهد ريخت و توحيد را در زمين تبليغ مى كند.
او به فكر جلوگيرى از ظهور اين مولود بود و در روزى كه گمان داشت نطفه ابراهيم بسته مى شود دستور داد مردها را از شهر دور كنند و هيچ مردى با همسر خود آميزش نداشته باشد. اما او نمى دانست كه عالم در دست خداوند است و نمى توان مانع اجراى اراده او شد و در راه او نمى توان ايجاد سد نمود.
پدر ابراهيم در كاخ نمرود از خدمتگزاران بود و در آن روز نمرود مجبور شد او را براى انجام ماءموريتى به شهر اعزام كند و همان روز نطفه ابراهيم بسته شد. نمرود با خبر شد كه ابراهيم متولد خواهد شد، و او فهميد نتوانسته آن شب همه مردها را از شهر دور نگاه دارد اما نمى توانست مشخص كند چه كسى است و به پدر ابراهيم نيز بد گمان نبود. سپس دستور داد تمام زنهايى را كه مورد اتهام هستند بازرسى نموده و در صورت مشاهده باردارى به قتل برسانند. در اين دستور كودكهاى فراوانى به قتل رسيدند و حكومت شيطان چنان سهمگين بود كه كسى ياراى مقابله با اين ستم و ظلم را نداشت .
خداوند اثر حمل را در مادر ابراهيم مخفى نمود و ابراهيم از اين خطر جان سالم بدر برد.
ابراهيم در سنين جوانى قرار گرفت و از سوى خداوند براى هدايت مردم و خارج ساختن آنها از انحرافات و شرك ماءمور شد.
در آن زمان مردم ، فرهنگ توحيد را فراموش نموده و به سوى خدايان دروغين رفته بودند. گروهى بت ، گروهى ماه و ستارگان و گروهى خورشيد را مى پرستيدند و بالاتر از همه نمرود خود را به عنوان خداى بزرگ معرفى مى كرد.
نتيجه اين بت پرستى ، انحراف اجتماع آنها از مسير انسانيت و غلطيدن در اعمال پست و غير انسانى بود كه شيوع انحراف جنسى يكى از مظاهر اين بت گرايى در برخى مناطق آنها به شمار مى آمد.
ابراهيم مبارزه خود را در زمينه توحيد با همه مظاهر شرك آغاز نمود.
با آنها كه ماه و خورشيد و ستارگان را به عنوان خدا مى شناختند به بحث پرداخت و با استفاده از ساده ترين روشها آنها را در معرض ‍ ترديد قرار داد.

[گل مريم]

قوم لوط

لوط از طرف خداوند ماءمور شد تا به سوى منطقه بابل حركت كند و در آنجا مردم را به دين الهى و دورى از گناهان دعوت كند.
قومى بت پرست كه گرايش به ماديگرى آنها را به فساد جنسى و انحرافات كشيده و مبتلا به همجنس بازى بودند. اين عمل شنيع چشم و گوش آنها را بر حق بسته بود و اقدامات طولانى و ممتد لوط اثر نداد او سى سال بين آنها تبليغ كرد اما نتوانست اجتماع خود را از اين عمل ننگين كه نسل را تباه و جامعه را از راه كمال باز مى دارد و بشريت را حتى از جامعه حيوانات نيز منحطتر قرار مى دهد كه حيوانات هرگز به چنين عملى نمى پردازند دور سازد و حتى همسر او نيز دچار سوء عمل گشته و آنها را در اين باره تشويق مى نمود. قرآن در اين باره مى فرمايد:
((هر كسى بر اين شهر ميهمان مى شد مورد تقاضاى فساد قرار مى گرفت .)) (35) (36)
از جانب خداوند دستور عذاب اين قوم صادر مى شود و ملائك براى همين منظور نزد ابراهيم مى رسند و همچون ميهمانانى وارد بر ابراهيم مى شوند. در آغاز به ابراهيم نمى گويند آنها كيستند و اكنون در قيافه افراد بشرى بر او وارد شده اند تا همين گونه نيز قوم لوط مورد آزمايش قرار گيرند چنانكه همسر پير ابراهيم نيز آزمايش شود.
وقتى آنها وارد منزل ابراهيم شدند او بلافاصله براى ميهمانانش كبابى از گوسفند جوان تهيه نمود و در برابر آنها نهاد اما كمى دقت كرد؛ (37)
((و فهميد آنها از غذا تناول نمى كنند و به آن دست نمى زنند مشكوك شد و ترسيد.))(كه آيا اينها توطئه گر و ماءمورين دشمن هستند كه در خانه او حاضر شده اند و يا در غذا و ميهمانى او اشكالى ديده اند) (38)
((به آنها گفت من از شما در هراس هستم )) (39)
((آنها به ابراهيم اطمينان دادند كه ترسى نداشته باش ما براى تو بشارت داريم كه پسرى دانشمند دارا مى شوى )) (40)
((ابراهيم گفت در حاليكه اين چنين پير هستم مرا بشارت مى دهيد؟))
ابراهيم هنوز باور نداشت آنها ملائك هستند چون آنها به شكل انسانهايى آمده اند تا قوم لوط بار ديگر آزمايش و سپس عذاب شود و ظاهرشان نشان نمى دهد آنها ماءمورين الهى باشند. (41)
((ماءمورين گفتند اين بشارت حق است و تو از رحمت خداوند ماءيوس ‍ مباش . (42)
))
ابراهيم گفت تنها گمراهان از رحمت خداوند ماءيوس هستند.

   

35- (هود 68)
36- و لقد جاءت رسلنا ابراهيم بالبشرى قالوا سلاما قال سلام فما لبث ان جاء بعجل حنيذ(هود 69)
37- فلما راى ايديهم لاتصل اليه نكرهم واوجس منهم خيفه (هود 70)
38- قال انا منكم وجلون (حجر 52)
39- قالوا لا توجل انا نبشرك بغلام عليم (حجر 53)انا ارسلنا الى قوم لوط(هود 70)
40- قال ا بشرتمونى على ان مسنى الكبر فبم تبشرون (حجر 54)
41- قالوا بشرناك بالحق فلا تكن من القانطين (حجر 55)

[گل مريم]

بحث با ستاره پرستان
حضرت ابراهيم در برابر آنها كه ستارگان را خدا مى دانستند قرار گرفت شب هنگام آنها به ابراهيم گفتند اينها خداى ما هستند. (2)
((ابراهيم پرسيد اين خداى ما است ؟ صبح نزديك شد و ستاره غروب كرد ابراهيم گفت نمى توان به آنچه غروب مى كند دل بست .))
او نمى تواند خدا باشد. خدا بايد هميشه حاضر باشد چون ما هميشه و در همه حال به خداوند نيازمند هستيم و آنگاه كه اين خدا در افول است چگونه از او كمك مى خواهيد و او چگونه مى تواند به شما كمك كند و اصولا آنكه رفتنى است براى آمدنش نياز دارد و براى رفتنش نياز و ما خدايى را بايد پيدا كنيم كه بى نياز مطلق باشد پس ستاره خدا نيست و نمى توان به او دل بست و او را به عنوان خدا دوست داشت .(انعام 77) (3)
ماه را ديد گفت اين خداست اما ماه نيز به غروب گراييد و ابراهيم گفت اگر خدا مرا هدايت نكند از گروه ستمگران خواهم بود.
آنكه خداوند متعال را رها مى كند و به ماه كه مخلوقى از خالق بى انتها است سر سجده فرود مى آورد بر خويش و ديگران ستم روا داشته است .(4)
و آنگاه در برابر كسانى قرار گرفت كه خورشيد را مى پرستيدند گفت : ((اين خداست ؟ بلى اين از آنها بزرگتر است اما اين نيز غروب نمود و به همان دليل اين نيز قابل عبادت نيست .))
ابراهيم و همه بشر نيازمند خداى جاودانه و بى نياز است و ماه و خورشيد و ستارگان نه جاودانه اند كه غروب كردند و نه بى نياز كه براى طلوع نياز به رفع حجاب از چهره آنهاست پس خود نيازمند خالق اند.
((من از آنچه مى پرستيد بيزارم .)) (5)
((من صورت خود را به سوى كسى باز مى گردانم كه آسمان و زمين را خلق نمود و من براى او شريكى قايل نمى شوم .))

   

2- فلما جن عليه اليل راى كوكبا قال هذا ربى فلما افل قال لا احب الافلين (انعام 76)
3- فلما راى القمر بازغا قال هذا ربى فلما افل قال لئن لم يهدنى ربى لاكونن من القوم الضالين
4- فلما راى الشمس بازغه قال هذا ربى هذا اكبر فلما افلت قال يا قوم انى برى مما تشركون (انعام 78)
5- انى وجهت وجهى للذى فطر السماوات و الارض ‍ حنيفا و ما انا من المشركين (انعام 79)

[گل مريم]

(در حقيقت ابراهيم در اينكه خداوند مى تواند چنين قدرتى را نشان دهد ترديدى نداشت بلكه سخن در اين بود كه آيا اين بشارت الهى است يا نه و وقتى معلوم شد از جانب خداوند است ديگر سخنى نداشت .) (43)
همسر ابراهيم كه در آنجا ايستاده بود از اين مطلب خندان شد و ماءمورين الهى او را كه پيره زن بود به (زاييدن فرزندى كه بعدا او را) اسحاق (ناميدند) و (نوه اى كه او را) يعقوب (خواهند ناميد) بشارت دادند.(44)
همسر ابراهيم گفت واى بر من آيا من فرزند به دنيا مى آورم در حاليكه پير زن هستم و شوهر من نيز مردى كهنسال است ؟ بسيار شگفت انگيز است ! (45)
((ماءمورين الهى به او گفتند آيا از خدا شگفت انگيز است رحمت و بركت خداوند بر شما اهل بيت او ستوده و بزرگوار است .)) (46)
((ابراهيم گفت پس ماءموريت شما چيست ؟ گفتند ما نسبت به قوم مجرمين ماءمور هستيم . تنها آل لوط نجات خواهند يافت كه آنها را نجات خواهيم داد. مگر همسرش كه او بايد در محل عذاب باشد.)) (47)
((وقتى اضطراب ابراهيم فرو نشست و خبر عذاب قوم لوط را شنيد به شفاعت از اين قوم پرداخت .))
ابراهيم ماءمورين را ترغيب مى كرد كه مهلت ديگرى به اين قوم داده شود تا شايد هدايت شوند.
ان ابراهيم لحليم اواه منيب (هود 75 *) يا ابراهيم اعرض عن هذا انه قد جاء امر ربك و انهم آتيهم عذاب غير مردود (هود 76)
((ابراهيم بردبار و دلسوز و توبه كار بود. ماءمورين به ابراهيم گفتند: در اين باره سخن نگو دستور خداوند است و اينها عذاب خواهند شد و عذاب قابل تغيير نيست .))

   

43- و امراته قائمه فضحكت فبشرناها باسحاق و من وراء اسحاق يعقوب (هود 71)
44- قالت يا ويلتى ا الد و انا عجوز و هذا بعلى شيخا ان هذا لشى ء عجيب (هود 72)
45- قالوا ا تعجبين من امر الله رحمه الله و بركاته عليكم اهل البيت انه حميد مجيد (هود 73)
46- قال فما خطبكم ايها المرسلون (حجر 57) قالوا انا ارسلنا الى قوم مجرمين (حجر 58) الا آل لوط انا لمنجوهم اجمعين (حجر 59) الا امراته قدرنا انها لمن الغابرين (حجر 60)
47- فلما ذهب عن ابراهيم الروع وجاءته البشرى يجادلنا فى قوم لوط(هود 74)

[گل مريم]

مواجهه با نمرود

ابراهيم به سراغ نمرود رفت و خدايى او را زير سؤ ال برد نمرود بايد به ابراهيم پاسخ مى گفت ابراهيم تا اينجا نشان داده كه مى تواند جو جهل را شكسته و خدايان دروغين را كنار بگذارد.
نمرود به ابراهيم مى گويد چرا من خدا نباشم و آنچه تو ادعا مى كنى خدا باشد؟ ابراهيم به او مى گويد تو عاجزى و خداوند بايد قادر باشد پس تو نمى توانى خدا باشى .
او از ابراهيم سؤ ال مى كند كه به چه دليل من ناتوان هستم مگر قدرت مرا نمى دانى و مگر خداى تو چه قدرتى دارد من حكومتى مقتدر دارم و هر كارى را كه مايل باشم انجام مى دهم . (6)
((آيا نديدى آن را كه با ابراهيم به بحث نشست و با قدرتى كه خدا در اختيار او قرار داده بود ادعا مى كرد.)) (7)
((ابراهيم فرمود قدرت خداوند اين است كه زنده مى كند و مى ميراند اين در اختيار تو نيست تو نمى توانى كسى را زنده كنى و يا كسى را بميرانى ممكن است كسى را به قتل رسانى اما اين تو نيستى كه او را مى ميرانى بلكه مشيت الهى است كه بايد بر قتل و موت او تعلق گيرد و الا اگر همه عالم جمع شوند تا كسى را به قتل برسانند و خداوند نخواهد نمى شود.))
او گفت من هم اين قدرت را دارم ؛
دو زندانى را آوردند يكى را آزاد نمود و ديگرى را به قتل رساند و گفت آن را كه قرار بود به قتل برسانم آزاد كردم پس من او را زنده نمودم و اين را كه زنده بود به قتل رساندم پس من نيز همان قدرت خداى تو را دارا هستم .
در اينجا بلافاصله ابراهيم به او مى فرمايد: (8)
((خداوند من خورشيد را از غرب طلوع مى دهد تو آن را از غرب ظاهر نما.))
اين براى او قابل تكرار نبود و نمى توانست با پاسخى عاميانه عوامفريبى كند. اينجا بود كه : (9)
((نمرود كافر مبهوت ماند و نتوانست ديگر پاسخى ارائه دهد.))

   

   

6- الم تر الى الذى حاج ابراهيم فى ربه ان آتاه الله الملك
7- اذ قال ابراهيم ربى الذى يحيى و يميت قال انا احيى و اميت
8- قال ابراهيم فان الله ياتى بالشمس من المشرق فات بها من المغرب
9- فبهت الذى كفر والله لا يهدى القوم الظالمين (بقره 258)

[گل مريم]

ورود ملائكه به قوم لوط جهت عذاب

((و لما جاءت رسلنا لوطا سى ء بهم و ضاق بهم ذرعا و قال هذا يوم عصيب ))(48)
ماءمورين الهى در همان قيافه به شهر لوط رفته و وارد منزل او شدند و لوط از ترس مردم قلبش تنگ شد و گفت روز سختى را در پيش داريم .
قال انكم قوم منكرون (حجر 62) قالوا بل جئناك بما كانوا فيه يمترون (حجر 63)
در آغاز گفت : ((من شما را نمى شناسم . گفتند بلكه در باره مطلبى آمده ايم كه قوم تو در باره آن ترديد دارند.))
لوط مى دانست آنها حتما از او مى خواهند ميهمانانش را در اختيارشان قرار دهد و لوط پيامبر از اين مساءله بسيار ناراحت است و او چگونه اجازه دهد ميهمانان او مورد تقاضاى فساد قرار گيرند؟ (49)
خبر ميهمانان لوط به قوم او رسيد و به يكديگر بشارت مى دادند(كه موردى براى فساد آمده است .) (50)
قوم لوط كه مشغول كارهاى فساد بودند به سرعت به خانه او حمله ور شدند لوط با آنها وارد سخن شد و گفت اگر تصميم به ارضاى شهوت داريد دختران من هستند مى توانيد با آنها ازدواج كنيد و بدين ترتيب آنها براى شما حلالند آبروى مرا در برابر ميهمانانم نريزيد و مرا خوار نكنيد. (51)
((گفتند تو كه مى دانى ما به دختران تو نيازى نداريم و تو مى دانى ما دنبال چى هستيم ؟)) (52)
قرآن درباره آنها مى فرمايد:
((قسم به جان تو كه اينها دچار مستى كورى بودند.))

   

48- (هود 77)
49- و جاء اهل المدينه يستبشرون (حجر 67)
50- و جائه قومه يهرعون اليه و من قبل كانوا يعملون السيئات قال يا قوم هولاء بناتى هن اطهر لكم فاتقوا الله ولا تخزون فى ضيفى اليس منكم رجل رشيد(هود 78)
51- قالوا لقد علمت ما لنا فى بناتك من حق و انك لتعلم ما نريد(هود 79)
52- لعمرك انهم لفى سكرتهم يعمهون (حجر 72)

[گل مريم]

ابراهيم در برابر بتگرايان

در مبارزه عليه بت و بت پرستان ابراهيم سخن را با كسى آغاز مى كند كه براى او همچون پدر است يعنى با او نسبت دارد و از طرفى در دستگاه نمرود است و كار بت سازى و پيكره سازى و حفاظت از بتها بر عهده اوست و او از ابراهيم نيز انتظار دارد تا در اين باره به او كمك كند و تلاش ‍ نمايد تا به بت و نمرود به بهترين شكل خدمت كند اما با كمال تعجب مشاهده مى كند كه ابراهيم نسبت به بتها سخن ديگرى دارد و به او مى گويد: (10)
((به چه دليل چيزى را عبادت مى كنيد كه نه مى شنود و نه مى بيند و نه به شما سودى مى رساند؟ پدرجان شيطان را عبادت نكن شيطان نسبت به خداوند عصيانگر است .))
و براى جلب اطمينانش به او گفت :
((خداوند به من دانشى عطا فرموده كه به تو نداده پس از من پيروى كن تا تو را در راه مستقيم قرار دهم .))
اين مطلب براى او بسيار عجيب و سخت بود كه كسى در باره بتها ترديد ايجاد نمايد لذا با تعجب به او گفت :
((تو واقعا از بتها روى گردانيده اى ؟)) و تهديد كرد كه : ((اگر به مخالفت با بتها خاتمه ندهى تو را سنگسار خواهيم نمود و آنگاه به او دستور تبعيد داد.))
در اين باره ابراهيم با او كه نماينده قدرت و سلطه بود سخن تندى نگفت و بلكه با كلامى نرم او را مورد خطاب قرار داد و گفت : (11)
((بر شما سلام باد براى تو (كه همچون پدر من هستى ) طلب مغفرت مى كنم كه او نسبت به من به شدت مهربان است .))
ابراهيم آنها را مدتى به حال خود رها مى كند اما آنها را تحت نظر دارد (12)
((من شما و آنچه از غير خدا مورد دعا قرار مى دهيد رها مى كنم و از خدا مى خواهم كه در دعا از خداوند دچار شقاوت نشوم .))

   

10- اذ قال لابيه يا ابت لم تعبد ما لا يسمع ولا يبصر ولا يغنى عنك شيئا(مريم 42)
11- قال سلام عليك ساستغفر لك ربى انه كان بى حفيا(مريم 47)
12- و اعتزلكم و ما تدعون من دون الله و ادعو ربى عسى الا اكون بدعاء ربى شقيا (مريم 48)

[گل مريم]

چنان در فساد غوطه ور بودند و از ديدن ميهمانان لوط از خود بى خود شدند كه عقل و هوش را از دست داده و قدرت تفكر ندارند كه اين چه عملى است با ميهمانان وارد بر يك خانه ؟! (53)
لوط كه خود را مواجه با چنين وضعيتى مى ديد گفت : ايكاش در ميان شما طرفدارانى داشتم كه مرا در برابر اين هجوم يارى مى داد و يا به خانواده اى كه حاضر بود مرا يارى كند ملحق مى شدم . (54)
به ميهمانان حمله ور شدند اما (گويا ماءمورين الهى خاك بر چشمان آنها پاشيدند كه ) دچار كورى شدند. بچشيد عذاب الهى را و تهديدهاى مرا. (55)
در اينجا ماءمورين الهى به سخن آمدند و لوط را آرامش خاطر دادند و به او گفتند:
((ما ماءمورين الهى هستيم اينها دستشان به تو نمى رسد نيمه شب همراه با خانواده مخفيانه شهر را ترك كن اما همسرت بايد بماند تا عذاب شود هنگام عذاب اينها صبح است آيا صبح نزديك نيست ؟))
سحر هنگام آل لوط نجات يافتند و شهر را ترك كردند.
فاخرجنا من كان فيها من المومنين (ذاريات 35) فما وجدنا فيها غير بيت من المسلمين (ذاريات 36)
((همه مؤ منين را از شهر بيرون برديم . (البته ) تنها يك خانه مسلمان در آن شهر يافتيم .))
زمان اجراى دستور فرار رسيد؛
فاخذتهم الصيحه مشرقين (حجر 73) فجعلنا عاليها سافلها و امطرنا عليهم حجاره من سجيل (حجر 74) مسومه عند ربك وما هى من الظالمين ببعيد(هود 83)
((با طلوع آفتاب صداى مهيبى برخاست . و ماءمورين الهى شهر را زير رو كردند و باران پيوسته اى از سنگهاى سخت بر آنها ريختيم . سنگها نزد خداوند (مشخص و) نشانه دار بودند و اين عذاب از ستمگران دور نيست .))

   

53- قال لو ان لى بكم قوه او آوى الى ركن شديد(هود 80)
54- لقد راودوه عن ضيفه فطمسنا على اعينهم فذوقوا عذابى و نذر
55- قالوا يا لوط انا رسل ربك لن يصلوا اليك فاسر باهلك بقطع من الليل ولا يلتفت منكم احد الا امراتك انه مصيبها ما اصابهم ان موعدهم الصبح ا ليس الصبح بقريب (هود 81) / صفحه 231/*

[گل مريم]

ابراهيم بار ديگر به سراغ آنها آمد (13)
به آزر و ساير مردم كه همفكر او بودند گفت :
((اين صورتها و شكلها چيست كه در برابر آنها به زمين مى افتيد، اينها چيست كه عبادت مى كنيد؟(14)
((گفتند: ما بتها را عبادت مى كنيم و در كنار آنها اعتكاف مى كنيم .)) (15)
((ابراهيم گفت : آيا وقتى آنها را عبادت مى كنيد صدايشان را مى شنويد؟يا فايده و ضررى براى شما دارند؟))(16)(17)
((گفتند: ما ديديم پدرانمان آنها را عبادت مى كردند.)) (18)
((ابراهيم گفت : شما و پدرانتان در گمراهى هستيد)) (19)
به ابراهيم گفتند: ((آيا براى ما حق را آورده اى يا ما را به بازى گرفته اى ؟)) (20)
((ابراهيم گفت : خداى شما پروردگار آسمان و زمين است كه آنها را خلق نمود و من بر اين مطلب شهادت مى دهم ))(21)
((پدرجان مى ترسم كه عذاب الهى نازل شود و تو را در بر گيرد كه درد آن صورت همراه شيطان خواهى بود.))
((قسم به خداوند من بتهاى شما را درهم خواهم كوبيد.))

   

13- اذ قال لابيه و قومه ما هذه التماثيل التى انتم لها عاكفون (انبياء 52)
14- اذ قال لابيه و قومه ما تعبدون (الشعراء 70) قالوا نعبد اصناما فنظل لها عاكفين (الشعراء 71)
15- قال هل يسمعونكم اذ تدعون (الشعراء 72)
16- او ينفعونكم او يضرون (الشعراء 73)
17- قالوا وجدنا آباءنا لها عابدين (انبياء 53)
18- قال لقد كنتم انتم و آباوكم فى ضلال مبين (انبياء 54)
19- قالوا ا جئتنا بالحق ام انت من اللاعبين (انبياء 55)
20- قال بل ربكم رب السماوات و الارض الذى فطرهن و انا على ذلكم من الشاهدين (انبياء 56)

   

21- يا ابت انى اخاف ان يمسك عذاب من الرحمن فتكون للشيطان وليا(مريم 45)