تا فرصت باقي است وصيّ خود باشيم

[ملکوت]

تا فرصت باقي است وصيّ خود باشيم


يكي از اشتباهات بزرگ مردم همين است كه كار مربوط به خودشان را انجام نميدهند و حواله به غير ميكنند. مرد به قولِ خود، مسلمان است و اعتقاد به خدا و پيامبر و امام و معاد دارد و در عين حال، عمل به وظايف ديني خود نميكند، نه در عبادات بدني و نه در انفاقات مالي. تنها دلش خوش است به اين كه وصيّت كرده پس از من نمازهاي نخواندهام را بخوانيد، روزههاي نگرفتهام را بگيريد، حجّ نرفتهام را برويد و خمس و زكات ندادهام را بدهيد.آفرين بر اين زرنگي و كلاهبرداري!! امّا از شما چه پنهان كه فرمودهاند:
هَيهاتَ لا يُخدَعُ اللهُ عَن جَنَّتِهِ وَ لا تُنالُ مَرضاتُهُ اِلاّ بِطاعَتِهِ؛
خدا هيچگاه راجع به بهشتش فريب نميخورد [و كلاه سرش نميرود] و رضايتش جز از طريق طاعتش حاصل نميشود. (شرح نهجالبلاغهي فيض،خطبهي129)


تو داري از مال ديگران استفاده ميكني، نه از مال خودت، زيرا پس از مرگ انسان،تمام دارايياش منتقل به وارث ميشود؛ حتّي آن پيراهن تنش كه موقع جان دادن به تنش بوده، مال وارث ميشود. اگر بخواهند براي غسل دادن،آن پيراهن را پاره كنند، بايد با اذن وارث باشد. حالا خداوند منّان از باب ارفاق و لطف خاصّ خود اجازه داده كه انسان تا يك سوّم مالش، سفارشهايي راجع به پس از مرگش داشته باشد. حالا اگر آن وارث، آدم صالحي باشد و به وصيّت مورث عمل كند تازه او(خودِ وارث) به وظيفهي شرعي خودش عمل ميكند و بهره و ثوابش را هم خودش ميبرد.

فرضاً اگر وارث نمازهاي نخواندهي ميّت را بخواند آن نماز وارث خيلي اثر كند، آن ميّت را به گودالهاي جهنّم كه مال تاركالصّلوه هاست نميبرند امّا آن نماز وارث هرگز نميتواند آن ميّت را به غرفهاي از غرفههاي بهشتي كه مال نمازخوانهاست، برساند؛ زيرا بهشت رفتن، نياز به تقوا و ترس از خدا دارد و آن در دنيا با عمل خود انسان به وظايف و تكاليف الهي، به دست ميآيد، نه با عمل وارث كه به وظيفهي خودش عمل ميكند و ثوابش را هم خودش ميبرد.