كلمه " صحيفه " و كلمه " « يتلوا »"

" صحيفه " به معنی ورق ( برگ ) است و " صحف " جمع صحيفه است

معنی آيه با جمله بعد كه می‏فرمايد : " « فيها كتب قيمة »" اين است : " پيغمبر برگهای پاك و منزهی را كه در آنها نوشته‏ هايی راست و پايدار هست برای مردم می‏خواند . " مقصود از اين برگها همان چيزها بود كه آيات قرآن مجيد را بر روی آنها می‏نوشته‏ اند . پس مقصود اين است كه پيغمبر قرآن را بر مردم می‏خواند

كلمه " « يتلوا »" از ماده تلاوت است . به هيچ مدركی بر نخورده ‏ايم‏ كه تلاوت به معنی خواندن از رو باشد . آنچه مجموعا از كلمات اهل لغت و از موارد استعمال كلمه " قرائت " و كلمه " تلاوت " فهميده می‏شود اين‏ است كه هر سخن گفتن ، قرائت يا تلاوت نيست .

قرائت و تلاوت در موردی‏ است كه سخنی كه خوانده می‏شود مربوط به يك متن باشد ، خواه آنكه آن متن‏ از رو خوانده شود يا از بر ، مثلا خواندن قرآن ، قرائت و تلاوت است ، خواه از روی مصحف خوانده شود و يا از حفظ ، با يك تفاوت ميان خود اين‏ دو كلمه :

تلاوت اختصاص دارد به خواندن متنی كه مقدس باشد ، ولی قرائت‏ اعم است از قرائت آيات مقدس و چيز ديگر .

مثلا صحيح است گفته شود " گلستان سعدی را قرائت كردم " ، اما صحيح نيست گفته شود " گلستان سعدی‏ را تلاوت كردم .


   

فرازی از کتاب
پيامبر امی
اثر متفكر شهيد استاد مرتضی مطهری