تاثير فيلم در طرز تفكر انسانها

 شكى نيست كه صنعت فيلم، يكى از صنايع عظيم عصر ماست و انسان از طريق ديدن مناظر علمى و نظامى و طبيعى به بسيارى از نكات آگاه گرديده و امورى را مى ‏آموزد.

آيين اسلام، يگانه آيينى است كه بشر را به علم و صنعت، به تفكر و تدبر دعوت نموده و خواهان پيشرفتهاى معنوى انسانهاست.
ولى هزار نكته باريكتر زمو اين جاست؛ هر فيلمى نه ارزش نشان دادن دارد و نه هر فيلمى جالب و آموزنده است، زيرا فيلمهاى عشقى و جنايى درباره كودكان و جوانان كه شخصيت آنان تكميل نگشته و دستگاه تفكر و داورى آنان در حال رشد و نمو است، به اندازه‏اى سوء تاثير دارد كه اين كتاب گنجايش بيان يك صدم آن را ندارد.


انسان از طريق چشم و گوش با آنچه كه بيگانه است آشنا مى‏ شود. به همين جهت بناى تعليمات امروز دنيا بر اساس آموزش سمعى و بصرى گذاشته شده، بيش از آنكه روش پرورش و آموزش بر اين اصل جديد برقرار گردد.


بابا طاهر عريان گفته است:


ز دست ديده و دل هر دو فرياد
 كه هر چه ديده بيند دل كند ياد
بسازم خنجرى نيشش ز پولاد
زنم بر ديده تا دل گردد آزاد
اما متاسفانه از يك اصول صحيح، نتيجه معكوس گرفته مى‏ شود؛ آنچه را كه امروز نسل جوان از راه ديدن و شنيدن ياد مى ‏گيرند، گمراه كننده است. اكثر فيلمهايى كه در سينماها نمايش مى دهند، از ماجراهاى عشقى و كانگستر بازى مايه گرفته و دختران و پسران را به وادى ضلالت سوق مى‏ دهد. براى اين كه به تاثير سينما و اين نوع فيلمها و اثر آن در فكر انسان پى ببريم، كافى است روحيات كودكانى كه چند بار به تماشاى فيلمهاى به اصطلاح بزن، بزن رفته‏ اند، مورد مطالعه قرار دهيم.