اسامی قرآن در قرآن و احادیث نبوی

[گل مريم]

اسامی قرآن در قرآن و احادیث نبوی
پدید آورنده : ملاحسین واعظ کاشفی سبزواری ، صفحه 36

نام های قرآن در قرآن

قصص الحق:
«بی گمان، این همان قصه راست است» (آل عمران: 62). قصه های راست، اوست و حکایت ها درست در اوست.


قَسَم:
«و اگر بدانید آن سوگندی بزرگ است» (واقعه، 76). حق سبحانه، او را سوگند خواند.


قَیّم:
«(کتابی) درست و راست» (کهف، 17) و معنی او، راست و درستکار باشد.


کلام:
«تا این که سخن خدا را بشنود». (توبه، 6)


کوثر:
به قول بعضی «ما خیر کثیر را به تو عطا کردیم» (کوثر، 1) قرآن را به جهت بسیاری احکام و اخبار و قصص و آثار که در او مندرج است کوثر می خواند.


کریم:
«بی گمان این قرآنی بزرگوار است» (واقعه، 77). کرمِ قرآن به نسبت قاری و سامع، نهایت پذیر نیست.


مثانی:
«خدا بهترین سخنی را فرو فرستاد کتابی است که... دو دو (مکرر) است» (زمر، 23). و آن، به معنی دوباره باشد و به جهت تکرار قصص، آن را مثانی فرمود.

و نیز گفته اند که قرآن را بدان واسطه مثانی نام نهاد که آیاتش بر مزدوجات، مشتمل است، چون امر و نهی، وعد و وعید، بیم و امید، ثواب و عقاب، عدل و فضل، فرض و نفل، تکلیف و تشریف و علم و عمل، بهشت و دوزخ و مؤمن و کافر و... .