لقمان حكيم بود، نه پيامبر

[گل مريم]

لقمان حكيم بود، نه پيامبر
برخى از روايات حاكى است كه لقمان با آن همه كمالات، به مقام پيامبرى نرسيده بود.

از پيامبر اسلام نقل شده كه آن حضرت فرمود: لقمان، پيامبر نبود، بنده ‏اى بود فكور و خوش عقيده، او خدا را دوست مى‏ داشت، خدا نيز او را دوست داشت و بر او منت نهاد و حكمت به او آموخت.^{(لم يكن نبياً ولكن كان عبداً كشير التفكر، حسن اليقين، احب الله فاحبه و من عليه بالحكمه. (مجمع البيان، ج 4، ص 15). )}


حماد بن عيسى از حضرت صادق (عليه السلام) نقل مى‏ كند كه آن حضرت چنين فرمود:

لقمان در سايه حسب و نست، ثروت و مال، نيرومندى و زيبايى به آن مقام بلند نرسيد، لكن او مردى بود كه در اطاعت خدا استقامت داشت، گرد محرمات نمى‏گشت، آرام و با وقار و تيزبين بود، در هر موضوعى عميقانه فكر مى‏كرد، از هر حادثه‏اى درس عبرت مى‏گرفت، كمتر خنده و مزاح مى‏كرد، از اقبال دنيا خوشحال نمى‏شد، و از پشت كردن آن اندوهناك نمى‏گشت، فرزندان زيادى داشت و در مرگ آنها زمام بردبارى را از دست نداد.


يكى از صفات جميله او اين بود كه هرگاه دو نفر با يكديگر اختلاف پيدا مى‏كردند، تا صلح و صفايى ميان آنها بر قرار نمى‏ساخت، از پاى نمى‏ نشست. مجالست دانشمندان و بزرگان را مغتنم مى‏شمرد. براى داد رسان و داوران و زمامداران، تاسف مى‏خورد كه چگونه فريب مقام و منصب چند روزه دنيا را مى‏خورند.^{(همان، ص 317. )}


منبع: سایت مرکز اطلاع رسانی غدیر