درس 41 تکمیلی، بررسی آیات 97، 98 و 99 سوره ی مبارکه ی بقره

[هندیانی]

سلام قرآن دوستان گرامی

شهادت مولی الموحدین حضرت علی علیه السلام رو تسایت میگم حضورتون و
عبادت های شما در این شب عزیز مورد قبول حضرت حق إن شاءالله

امروز آیات 97 و 98 سوره ی بقره را کار میکنیم و نکات آیات رو بررسی إن شاءالله



أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ

قُلْ مَن كَانَ عَدُوًّا لِّجِبْرِ‌يلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّـهِ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَ‌ىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ ﴿٩٧﴾
مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّـهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُ‌سُلِهِ وَجِبْرِ‌يلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّـهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِ‌ينَ ﴿٩٨﴾
وَلَقَدْ أَنزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ‌ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ ﴿٩٩﴾

نگرشى بر واژه‏ ها

«جبرئيل»: نام فرشته گرانقدر وحى است.
«ميكائيل»: نام يكى ديگر از فرشتگان گرانقدر خداست.

تفسیر:

«قل من كان عدوّاً لجبريل فانّه نزّله على قلبك باذن‏ اللَّه»
آنان مى‏ گويند: چون فرشته ‏اى كه پيام خدا را بر تو فرود مى‏ آورد، همان جبرئيل است و ما هم با او دشمن هستيم، به تو ايمان نمى ‏آوريم. اى پيامبر! بگو: كسى كه دشمن جبرئيل باشد، درحقيقت دشمن خداست؛ چرا كه او اين آيات قرآن را به فرمان خدا بر قلب تو فرود آورده است.
در اين آيه شريفه، از آن جهت فرود آيات به قلب پيامبر(ص) عنوان شده كه آيات، بعد از فرود، در قلب حفظ مى‏ شوند. و درمورد «باذن ‏اللَّه» نيز برخى گفته‏ اند:
منظور از اذن خدا، علم خدا و يا اعلام او به فرشته وحى است.

«مصدّقاً لمابين يديه و هدىً و بشرى للمؤمنين»
درحاليكه اين قرآن، كتاب آسمانى شما تورات را تأييد مى‏ كند و گواهى مى‏ دهد كه آن كتاب ازجانب خدا فرود آمده، و رهنمود و مژده ‏رسانى است به ايمان‏ آوردگان.

دليل اينكه آيه شريفه، رهنمود كتاب را از امتيازات مردم باايمان مى‏ شمارد، اين است كه تنها آنان از رهنمود كتاب بهره مى‏ برند و برطبق مقرّرات آن عمل مى‏ كنند؛ گرچه قرآن در انديشه راهنمايى همه بشريت است.
بعضى گفته ‏اند: منظور از «هدايت» در اين آيه شريفه، رحمت و پاداش است، كه آن‏هم ويژه مردم باايمان است؛ و معناى «بشرى» نيز اين است كه در اين كتاب، نعمت جاودانه به آنان مژده داده شده است.
ممكن است وصف هاى سه‏ گانه «مصدّقاً»، «هدىً» و «بشرى» از اوصاف جبرئيل باشد، نه قرآن شريف. در اينصورت، معناى آيه شريفه چنين مى‏ شود كه: فرشته وحى، كتابهاى پيشين را گواهى مى‏ كند و رهنمود و مژده‏ رسانى براى مردم باايمان است.

«من كان عدوّاً للَّه و ملائكته و رسله»
هركه دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگانش و جبرئيل و ميكائيل باشد، كفر ورزيده است‏
زيرا دشمنى با خدا، نافرمانى از مقررّات و شريعت اوست و جز اين نيست.

عدّه ‏اى گفته ‏اند: منظور، دشمنى با بندگان شايسته كردار خدا است؛ كه قرآن مى‏ فرمايد:
«اِنَ‏ الَّذينَ يُؤْذُونَ ‏اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ ‏اللَّهُ فِى‏ الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَ اَعَدَّ لَهُمْ عَذابَاً مُهينَاً.»
بى گمان كسانى كه خدا و پيامبرش را اذيت مى‏كنند، خدا آنان را در اين جهان و جهان ديگر لعنت كرده و عذابى خفّت‏بار برايشان فراهم ساخته است.

«و جبريل و ميكال»
دليل آمدن نام اين دو فرشته گرانقدر پس از واژه «فرشتگان» در آيه شريفه، اين است كه اين دو فرشته مقام و منزلت خاصّى در ميان آنها دارند.
عدّه ‏اى گفته‏ اند: نام اين دو فرشته بدان جهت در آيه شريفه ذگر شده كه يهود با آنها اظهار دشمنى كردند.
گروهى نيز برآنند كه علّت ذكر نام آنان در آيه شريفه، اين است كه همه بدانند آن دو، از فرشتگان گرانقدر خدا هستند و پندارهاى يهود درمورد آنها بى‏ اساس است.


«فانّ‏ اللَّه عدوٌّ للكافرين»
و راستى كه خدا دشمن كافران است‏

چگونه؟
برخى گفته‏ اند: چگونه ممكن است انسان خردمندى خود را دشمن جبرئيل بداند و اين دشمنى را اعلان كند؟

پاسخ‏
اين حكم درمورد يهود بسيار طبيعى است؛ زيرا هم آنان بودند كه پس از نظاره بر شكافته ‏شدن دريا و تماشاى ديگر نشانه‏ ها و معجزات موسى (ع)، احمقانه از او تقاضا كردند كه براى آنان خدايى نظير خداى بت‏ پرستان برگزيند، و يا خواستند خداى يكتا را بطور آشكار برآنان بنماياند، و نيز گوساله ‏پرستى و جنايات شرم‏ آور ديگرى را مرتكب شدند؛ پس، دور از ذهن نيست كه با جبرئيل دشمنى كنند و آن را اعلام دارند.
(مجمع البیان)