از توقيعات حضرت صاحب الامر که در خطاب به عثمان بن سعيد عمروي و فرزندش صادر شده است

[گل مريم]

بسم الله الرحمن الرحيم در ميان موجودات، انتخابگري چون انسان نمي شناسيم. و او به حکم انا هديناه السبيل اما شاکرا و اما کفورا مظهر القادر المختار جل و عز است. و اين اختيار، که پلکان اوج گيري اوست، حضيض ها نيز برايش به دنبال مي آورد و تردد در پلکانهاي اوج و حضيض لوازمي دارد که قبل از هر چيز وجود و بعث مذکران و منبهان است. خداوند رحمان به مقتضاي مهر عمومي، همواره يادآوراني را مبعوث فرموده که آنان - درود خدا بر ايشان - را پيامبران مي ناميم، ولي حفظ و نگهداري و دوام بخشي به اين تذکر و نشان دادن انسانهاي تذکر يافته، خط وصايت و ولايت و امامت را مي طلبد. پس آفريدگار حکيم تبارک و تعالي به حکم حکمت و مصلحت، جانشيناني نيز براي ايشان قرار داده است. اينان - هزاران درود و سلام برايشان - با کردار و گفتار خود، خط تذکر و تنبه را حفظ کرده و در چهره زندگي روزمره و گفتارهايشان، انسانهاي خفته را بيدار و خزانه هاي نهفته خردشان را برانگيخته اند. و ما که همه هستيمان از برکت و به يمن وجود آنان مي باشد، بايستي که به عنوان سپاس يکي از هزاران حقوقشان، خط کوشش ايشان را دنبال کنيم. در اين راستا، تذکراتي از کلمات نورشان - توقيعات امام عصر (عج) - در قالب سخنراني و توسل بود، در کنار مرقد مطهر منبع نور، هشتمين مشعل روشن تذکر حضرت ثامن الحجج - عليه السلام - که برادراني متذکر، آنها را از نوار پياده کرده، با کمي اصلاح - در عين محفوظ نگاه داشتن لحن گفتاري و خطابي در حد امکان - در اختيار گوشهاي شنوا - اذن واعيه - قرار مي دهند. پادششان با مولايشان امام زمان - عليه السلام. اميد که موجب يادآوري نويسنده و خواننده بشود و مورد رضايت و خشنودي آن مذکر پرده نشين و غايب از نظر قرار گيرد و خداوند رئوف آن را به عنوان گامي کوچک در مسير زمينه سازي براي ظهور آن سرور بپذيرد. نوزدهم محرم 1414 - تهران - 19/ 4/ 1372 سيد حسين حسيني [ صفحه 4]