بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ
آغاز می کنم با نام خداوند بخشایشگر و مهربان

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ ﴿١﴾

منبع: http://www.shahrequran.ir/thread1577.html



قُلْ هُوَ اللَّـهُ أَحَدٌ ﴿١﴾

بگو: حقيقت اين است،[او] خدا [ و ] يگانه است.

قُلْ: فعل امر، مفرد مذکر مخاطب، ( ق و ل) معتل اجوف واوی، ثلاثی مجرد، معلوم، متعدی ؛ فاعل: "انت" مستتر، مفعول به: جمله ی " هو الله احد"

هُوَ: ضمیر منفصل رفعی، مفرد مذکر غایب، معرفه؛ مبتدا در محل رفع یا ضمیر شأن و مبتدا

اللَّـهُ أَحَدٌ: جمله " الله احد" در محل رفع خبر برای مبتدا "هو"

اللَّـهُ: لفظ جلاله، مبتدا (در صورتی که "هو" ضمیر شأن و مبتدا باشد، "الله" خبر اول و "احد" خبر دوم است. )

أَحَدٌ: اسم، مفرد مذکر، نکره؛ خبر برای لفظ جلاله "الله"