دوزخ از منظر نهج البلاغه

[گل مريم]

معاد در نهج البلاغه
مولف : احمد باقريان ساروى

دوزخ

دوزخ ، جايگاه كيفر بدكاران و ناشايستگانى مانند كافران ، مشركان ، منافقان و گناهكاران غير قابل آمرزش است ، كه در نهج البلاغه غالبا با كلمه نار از آن سخن به ميان آمده است .

انسان هاى دوزخى پس از محاكمه در دادگاه بزرگ قيامت و محكوم شدن ، رهسپار دوزخ مى گردند، چنانكه امام عليه السلام فرمود:

...و اءما اءهل المعصية فاءنزلهم شر دار. ^{(نهج ، فيض ، خ 108، صبحى ، خ 109.)}
...و اما معصيت كاران ، پس خداوند آنان را در بدترين سراى فرود مى آورد...