روزه در گذر تاريخ

[گل مريم]

روزه ، عبادت ديرينى است كه پيدايش آن را مى توان با حضور آدم(ع) در زمين و پس از خروج وى از بهشت ، مقرون دانست .



مفسر معروف ، علامه طبرسى مى نويسد:
روزه در ميان انبياء و امت آنان ، همواره از زمان آدم تا كنون مورد توجه بوده است .(ر.ك : طبرسى ، جوامع الجامع ، ج 1، ص 103. )


اميرالمومنين (ع) مى فرمايد:
روزه ، عبادت قديمى است كه خدا هيچ امتى را از آن بر معاف نداشته است (ر.ك : طبرسى ، جوامع الجامع ، ج 1، ص 103.).

قرآن مى فرمايد: اى كسانى كه ايمان آورده ايد! روزه بر شما واجب شد همان گونه كه بر پيشينيان مقرر شده بود (بقره : 183.)، اين آيه نشان مى دهد كه روزه عبادت سابقه دار است .


امام باقر (ع) فرمود: همواره در ماه رمضان ، روزه واجب بود و اين وجوب فقط براى انبياء مقرر و براى امت آنان در غير رمضان ، روزه واجب بوده ، ولى امت محمد (ص ) مورد لطف ويژه خدا واقع گشته از اين حيث در رديف انبيا قرار گرفتند. (ر.ك : حر عامل ، وسايل الشيعه ، ج 7، ص 172.)