چرخه آب

[صبور]

چرخه آب

نويسنده: زهرا آقا محمد شيرازي

در سال 1580، برنارد پالسي اولين فردي بود که مفهوم چرخه آب امروزي را توصيف کرد. او چگونگي بخار شدن آب اقيانوس و سپس سرد و تبديل آن به ابر را شرح داد. او گفت ابرها به سوي جايي که از آن برخاسته اند حرکت مي کنند، متراکم و به صورت باران جاري مي شوند. آب باران به صورت درياچه و نهر جمع مي شود و در يک چرخه پيوسته به اقيانوس مي ريزد. در قرن هفتم قبل از ميلاد، تالِس از مِلِتِس معتقد بود که باد آب سطح اقيانوس را به داخل خشکي منتقل مي کند و سپس باران جاري مي شود. قبل از آن مردم منبع آب هاي زيرزميني را نمي شناختند. آن ها فکر مي کردند که آب اقيانوس ها، تحت تأثير باد به داخل قاره ها نفوذ مي کند. آن ها همچنين معتقد بودند که آب از يک مسير نامشخص به گرداب بزرگ باز مي گردد. اين مسير به اقيانوس ربط دارد و از زمان افلاطون « تارتارس» ناميده مي شد. دکارت متفکر بزرگ قرن هجدهم، نيز اين نظر را داشت. تا قرن نوزدهم نظريه ارسطو غالب بود. طبق نظريه او، آب در شکاف هاي سرد کوه متراکم مي شود و درياچه هاي زيرزميني را که منشأ چشمه هاست تشکيل مي دهد. امروزه ما مي دانيم که آب باران که در شکاف هاي زمين رسوخ مي کند آب هاي زيرزميني را تشکيل مي دهد.