امام جواد(علیه السلام)تجسم صلابت

[صبور]

در ميان خانواده امام رضا(ع)و در محافل شيعه از حضرت امام‏ جواد(ع)به عنوان مولودى پرخير و بركت‏ ياد مى‏ شود; چنان كه‏ صنعانى مى‏ گويد: روزى در محضر امام رضا(ع)بودم. فرزندش ابوجعفررا كه خردسال بود. آوردند. امام فرمود: اين مولودى است كه‏ براى شيعيان ما با بركت‏ تر از او زاده نشده است.
شايد چنين تصور شود كه امام جواد(ع)ازامامان قبلى براى‏ شيعيان بابركت‏ تر بوده است. اين مطلب قابل قبول نيست. بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قراين نشان مى‏ دهد. تولد حضرت‏ جواد(ع)در شرايطى صورت گرفت كه خير و بركت‏ خاصى براى شيعيان به‏ ارمغان آورد. عصر امام رضا(ع)مشكلات خاص خود را داشت و حضرت‏ رضا(ع)در معرفى امام بعدى با مسايلى رو به رو گرديد كه در عصرامامان قبل سابقه نداشت. از يك سو، پس از شهادت امام‏ كاظم(ع)گروهى كه به «واقفيه‏» معروف شدند. بر اساس‏ انگيزه‏ هاى مادى، امامت امام رضا(ع)را منكر شدند و از سوى ديگر،امام رضا(ع)تا حدود چهل و هفت‏ سالگى داراى فرزند پسر نشد. چون‏ احاديث رسيده از پيامبر(ص)حاكى بود كه امامان دوازده نفرند ونه نفر آنان از نسل امام حسين(ع)خواهند بود، فقدان فرزند براى‏ امام رضا(ع)هم امامت‏ خود آن حضرت و هم تداوم امامت را با پرسش‏ رو به رو مى‏ ساخت. واقفيان نيز اين موضوع را دستاويز قرار داده،امامت امام رضا(ع) را انكار مى‏ كردند. اعتراض حسين بن قياماى‏ واسطى به امام هشتم(ع)در اين باره و پاسخ آن حضرت، بر درستى‏ اين سخن گواهى مى‏ دهد. ابن قياما كه از سران واقفيه بود. درنامه‏ اى امام رضا(ع)را عقيم خواند و نوشت: چگونه ممكن است امام‏ باشى در صورتى كه فرزند ندارى؟ امام در پاسخ فرمود: از كجامى‏ دانى من داراى فرزند نخواهم شد. سوگند به خدا، بيش از چندروز نمى‏ گذرد كه خداوند پسرى به من عطا مى‏ فرمايد و اين پسر، حق‏ را از باطل جدا مى‏ كند.