نقش اهل کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام

**صبور** · 2013_11_28, 03:51 PM

مقدمه

حادثه کربلا و شهادت حضرت سیدالشهداء علیه السلام از مهم ترین قضایای تاریخی است که در عقائد مسلمین نقش به سزائی داشته وگستردگی ابعاد آن همواره برای دانشمندان و اندیشمندان شگرف بوده است.
به طور کلی می توان این حادثه را از سه جهت مورد بررسی قرار داد:

1- ریشه ها و علّت های رخ داد این حادثه؛
2- وقایع پیش آمده درحادثه ی کربلا؛
3- آثار و پیامدهای این حادثه درتاریخ اسلام و جوامع بشری.

هرکدام از این جهات؛ ابعاد و زوایای مختلفی دارد که این نوشتار، بعضی از آن ها را بررسی خواهد کرد و از تحقیقاتی که صورت گرفته نتایجی را خواهد گرفت که می توان گفت تا به حال به آن پرداخته نشده است
این پژوهش ازمهم ترین و قدیمی ترین مدارک و منابع دست اول تاریخی، حدیثی و تفسیری اهل تسنّن بهره گرفته وتنها درموارد اندکی از بعضی کتاب های مهم شیعه استفاده شده است.
گفتنی است که رجوع شیعیان به کتاب های اهل سنّت به دو دلیل است:

1- دفع شبهه ها و اتهام های اهل تسنّن که با استدلال به کتاب های آنان، به ناچار باید پاسخ را بپذیرند؛
2- برای این که همگان بدانند این اتفاقات و قضایا در کتاب های شیعه و سنّی موجود است.

**صبور** · 2013_11_28, 04:20 PM

تعقیب فراریان

پس از این که ابن زیاد عدّه ای از همراهان حضرت مسلم را به شهادت رساند، مسلم بن عوسجه، حبیب بن مظاهر و برخی دیگر را تحت تعقیب قرار داد؛ ولی نتوانست دستگیرشان کند.
کوفه در کنترل ابن زیاد

با این اقدامات، شهر کوفه به طور کامل تحت تسلّط و قدرت ابن زیاد قرار گرفت و این درحالی بود که سیدالشهداء (علیه السلام) نیز در کربلا به سر می بردند.
در چنین زمانی و پس از اجرای این برنامه ها، ابن زیاد بر فراز منبر قرارگرفت و خطاب به مردم گفت:
ای مردم، یزید پس از معاویه بهترین بندگان و بی نیاز کننده ی شما دراموال و روزی دنیاست! او به من دستور داده که رزق شما را تا صد درهم و یا صد دینار از بیت المال افزایش دهم و این پول را برایتان نگه دارم. به من دستور داده تا شما را از کوفه به جنگ دشمنش روانه کنم، پس گوش دهید و اطاعت کنید.(22)
در جای دیگر می گوید:
از بزرگ وکوچک کسبه و دیگر مردم هیچ کس باقی نماند و همگی باید در لشگر با من همراه شوند و هر کس که از لشگر ما تخلّف کند، ما نسبت به جان و مال او مسئولیّتی نداریم.(23)
و نیز نوشته اند:
ابن زیاد پس از آن که مردم را به جنگ با سیدالشهداء (علیه السلام) متوجّه نمود، مأمورانی را به کوچه ها و محلّه ها فرستاد تا جست وجو کنند تا اگر کسی را یافتند که از حکم او سرپیچی نموده است دست گیر کرده و نزد او بیاورند.(24)
بدین ترتیب ابن زیاد همه را به جز کسانی که در زندان ها بودند و یا به گونه ای از شهرخارج شده بودند و درنخلستان ها پناه گرفته بودند به سوی کربلا حرکت داد به طوری که کسی در کوفه باقی نماند؛ از این رو کسانی که می خواستند خود را به اردوگاه امام حسین(علیه السلام) برسانند، ناگزیر در میان لشگریان ابن زیاد قرار گرفتند تا بتوانند به گونه ای خود را به امام حسین(علیه السلام) برسانند. از این رو پس از رسیدن به کربلا، جمعی از آنان موفّق، به ملحق شدن به آن حضرت شدند و در رکاب حضرت شهید شدند. نام و مشخصات برخی از کسانی که برای پیوستن به سیدالشهداء (علیه السلام) از این طریق استفاده کردند درتاریخ آمده است. این گروه در تاریکی شب به لشگر امام حسین (علیه السلام) پیوستند و از همین جا می توان حدس زد که افراد دیگری نیز با همین قصد با لشگر عمر سعد همراه شده بودند، ولی موفّق نشدند لذا باید گفت که این افراد از قبل هدایت شده بودند، نه این که شب یا روز عاشورا ازظلمت به نور منتقل گردند.
از جمله ی این افراد می توان به قاسم بن حبیب أزدی، عمرو بن ضبیعه، حلاس بن عمرو أزدی (رئیس امنیت شهر کوفه در زمان حکومت امیرالمؤمنین (علیه السلام))، مسعود بن حجاج تمیمی و پسرش عبدالرحمان اشاره کرد.(25)

**صبور** · 2013_11_28, 04:22 PM

حضور سپاهی از شام درکربلا

علاوه برآن چه گذشت، به اطمینان می توان گفت که علاوه بر اهل کوفه، لشگری از شام نیز در کربلا حضور داشتند.
برای این مطلب شواهدی وجود دارد. از جمله از امام صادق (علیه السلام) می پرسند: حکم روزه گرفتن روز تاسوعا و عاشورا چگونه است؟
آن حضرت می فرمایند:
تاسوعا روزی است که حسین و یارانش درکربلا به واسطه سپاهیان شام محاصره شدند... ابن زیاد و عمر سعد از زیادی لشگر خویش خوش حال شدند...(26)
در این زمینه شیخ صدوق (رحمه الله ) به سند خود این گونه روایت می کند: امام حسین (علیه السلام) به سمت راست و چپ نگاهی کردند وهیچ کس را ندیدند. سپس سر را به آسمان بلند کردند و فرمودند: خدایا! تو می بینی که با فرزند پیامبرت چگونه رفتار می کنند... در این هنگام سنان بن انس و شمر بن ذی الجوشن به همراه مردانی از اهل شام آمدند...(27)
هم چنین درباره روزه روز عاشورا در روایت دیگری از امام صادق (علیه السلام) آمده که حضرت فرمودند:
همانا آل امیّه و کسانی از شامیان که آنان را در کشتن امام حسین (علیه السلام) یاری کردند، نذر نمودند که اگر برحسین پیروز شدند و خلافت را به دست آوردند، این روز را عید بگیرند و به جهت شکرانه ی آن، روزه بگیرند و این برای آل ابی سفیان تا به امروز، سنّتی شده است.(28)
آری، بنی امیّه روز عاشورا را جشن می گرفتند و هم اکنون عمل وهابیان بر همین است.
هرچند تعداد دقیق سپاهی که از شام در کربلا حضور داشتند مشخص نیست؛ ولی اسامی عدّه ای از آنان به دست آمده است. البته این افراد در زمره ی شامیانی که در کوفه اقامت داشته اند نبوده اند؛ بلکه نیروهائی بودند که از شام برای شرکت در قتل سیدالشهداء (علیه السلام) به کربلا اعزام شده بودند.

**صبور** · 2013_11_28, 04:23 PM

برخی از جنایت های انجام شده در کربلا

با جنایاتی که در کربلا اتفاق افتاده حتی یک درصد هم احتمال نمی رود که قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) شیعیان کوفه باشند؛ چرا که از هیچ شیعه ای، به هر معنایی که باشد و درنهایت فسق و قساوت قلب و بی دینی هم که باشد، چنین جنایت هایی سرنمی زند. جنایت هایی هم چون:
قطع آب، آتش زدن خیمه ها، کشتن کودکان، کشتن بانوان، تاراج اموال، لگدمال کردن بدن مبارک و مطهّر فرزند دلبند رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با سم اسبان.
این که سخنرانان به هنگام بیان جنایاتی که در کربلا رخ داده است می گویند: «از گوش دختران اهل بیت (علیهم السلام) گوشواره می کشیدند» حقیقت دارد و از حقاق عاشوراست. آری نباید در پی آن بود که حتماً سنّی ها این فجایع را روایت کرده باشند تا باور پذیر گردند وانتظار هم نباید داشت که متعصّبی از اهل سنّت این قضایا را نقل کرده باشد.
پستی به جایی می رسد که وقتی آن مرد خبیث گوشواره فاطمه دختر سیدالشهداء (علیه السلام) را با گریه ازگوش او می کشید، فاطمه به او گفت: چرا گریه می کنی؟ رهایم کن! آن خبیث گفت: اگر من این کار را نکنم، فرد دیگری گوشواره را می برد.(29)
چنان که در تاریخ آمده است، جسد مبارک سیدالشهداء (علیه السلام) را ده نفر اسب سوار با سم اسبان خود لگدمال کردند و اسامی آنان در کتاب های معتبر آمده است.
ابوعمرو زاهد که از نظر اهل سنّت بسیار معتبر است، می گوید: ما این ده نفر را بررسی کردیم تمام آنان را والدالزانا یافتیم.(30)
آیا به راستی می توان ادّعا کرد که این وقایع و جنایت های روز عاشورا را شیعیان انجام داده اند؟ آیا شیعه هر قدرفاسق باشد، می تواند از این قبیل کارها انجام دهد؟

**صبور** · 2013_11_28, 04:26 PM

نگاهی به اعتقاد قاتلان سیدالشهداء

به راستی عقیده ی آنان که درکربلا بوده اند و با سیدالشهداء (علیه السلام) جنگیده اند چه بوده است؟
طبری تاریخ نگار اهل سنّت می نویسد: روز عاشورا یکی از افراد سپاه ابن زیاد به نام یزید بن معقل از دشمنان سیدالشهداء (علیه السلام) به بریربن خضیر- که از علماء قرآن شهرکوفه و از یاران حضرت بود- می گوید: می بینی خدا چه روزگاری را برای تو رقم زده است؟
بریر پاسخ داد: آن چه خدا برای من پیش آورد، سعادت و نیک بختی است و آن چه برای تو پیش آمده، شقاوت و بدبختی است.
یزید بن معقل گفت: دروغ می گویی! تو پیش از این نیز دروغ گو بودی. آیا به یاد داری زمانی که در قبیله بنی لوذان این دروغ ها را به عثمان می گفتی ومعاویه را گمراه و گمراه کننده و علی بن ابی طالب را پیشوای حق و هدایت می پنداشتی؟
بریر گفت: گواهی می دهم که اعتقاد من همین است که گفتی.
یزید بن معقل گفت: من نیز گواهی می دهم تو از زمره ی گمراهان هستی.
بریر گفت: آیا حاضری مباهله کنی و بعد مبارزه کنیم؟
یزید بن معقل گفت: آری.
آن گاه هر دوحرکت کردند و قبل از مبارزه دست به دعا برداشتند و دروغ گو را لعنت کردند و از خدا خواستند که کسی را که بر حق است بر دیگری چیره گرداند و بعد مبارزه آغاز شد و بریر، یزید بن معقل را کشت.(31)
نکته این است که در روز عاشورا سخن از حقانیت امیرمؤمنان علی (علیه السلام) و یا عثمان مطرح است. هواداری از علی(علیه السلام) و پیروی از عثمان محلّ اختلاف و منشأ جنگ است.
طبری در مورد دیگری می نویسد: هنگامی که نافع بن هلال از یاوران امام حسین(علیه السلام) پا به میدان رزم نهاد، رجز خواند وگفت: من معتقد به دین علی(علیه السلام) هستم.

**صبور** · 2013_11_28, 04:26 PM

فردی از سپاه ابن زیاد به نام مزاحم بن حریث برای مبارزه با او به میدان رفت و در جواب نافع گفت: من هم معتقد به دین عثمان هستم.(32)
ابن اثیر جزری در کتاب الکامل فی التاریخ و ابن کثیر در البدایة و النهایه به نقل این اتّفاق می پردازند، (33) ولی نمی گویند که طرف مقابل او درپاسخ گفت: من معتقد به دین عثمان هستم.
چرا؟ چون باید مخفی بماند تا کسی قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) را نشناسد تا درقرن ها بعد افرادی بتوانند بگویند که خود شیعیان حسین بن علی را به شهادت رساندند.
مورّخین می نویسند؛ ابن زیاد در نامه ای به عمر سعد نوشت:
حسین و یارانش را از آب منع کن تا قطره ای به آن ها، آب نرسد، همان طوری که با خلیفه مظلوم عثمان بن عفان این کار را کردند!(34)
نوشته اند: وقتی اسیران اهل بیت (علیه السلام) را به مدینه منوره برگرداندند و بانوان بنی هاشم شیون و ناله زدند و به عزاداری پرداختند، راوی گوید: در آن هنگام نزد عمرو بن سعید اشدق رفتم.
عمرو با دیدن آن صحنه خندید و شعری را در دشمنی با اهل بیت (علیهم السلام) خواند و بعد از آن گفت: این عزا و مصیبت درمقابل مصیبت عثمان بن عفّان است!(35)
با توجه به این مطالب معلوم می شود که در کربلا چه جبهه ای در مقابل چه گروهی قرار گرفته بودند. آری از آغاز جنگ پای عثمان درکار بوده وتا پایان که ورود اهل بیت (علیهم السلام) به مدینه بود، باز هم سخن ازعثمان به میان می آید.

**صبور** · 2013_11_28, 04:27 PM

چهره ی دشمنان اهل بیت در سخنان امام حسین(علیه السلام)

سیدالشهداء (علیه السلام) در روز عاشورا در ضمن سخنانی، دشمنان اهل بیت (علیه السلام) را این گونه توصیف نموده و فرمودند:
همانا شما در زمره سرکشان امّت، پشت کنندگان به قرآن، همدم های شیطان، گروهی معصیت کار، تحریف کنندگان، قاتلان و فرزندان انبیاء و... هستند. شما فرزندان ابن حرب و پیروان(معاویه) هستید و هدف شما فقط از بین بردن ماست.(36)
این سخنان بر چه کسی منطبق است؟ این کلمات حتّی بر یک شیعی که درپایین ترین درجه تشیّع و در بالاترین درجه فسق وگناه باشد، صدق نمی کند.
آن حضرت در ادامه از آنان می پرسد که به چه دلیل قصد جان مرا کرده اید؟
در پاسخ گفتند: ما تو را به جهت کینه و دشمنی با پدرت می کشیم.(37)
بنابراین، با توجه به آن که گفتیم بزرگان کوفه از شیعیان امیرالمؤمنین(علیه السلام) یا در زندان بودند، یا به شهادت رسیده و یا فرار کرده بودند با این حال، آیا می شود شیعه به هر معنایی، مرتکب جنایاتی چون آتش زدن خیمه ی زنان و کودکان بی پناه و ... بشود؟

موضوع: نقش اهل کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام

ابزارهای موضوع

جستجو موضوع

نحوه نمایش موضوع

نقش اهل کوفه در شهادت امام حسین علیه السلام

کاربر زیر برای پست " صبور " عزیز صلوات فرستاده:

اطلاعات موضوع

کاربرانی که در حال مشاهده این موضوع هستند

موضوعات مشابه

به حسینیه ی مجازی محبان الحسین علیه السلام خوش امدید

مجوز های ارسال و ویرایش