حكيم سبزواري نيز سخن بوعلي سينا را نپذيرفته و چنين نگاشته است:
نبي داراي خصايص سه گانه مي باشد، بر اساس قواي ثلاثه (علاّمه ـ عمّاله ـ حسّاسه) و قوه ي علامه ي پيامبر بايد در كمال، افضل عقول اهل زمان خود باشد و جميع معلومات يا اكثر آنها با تأييد الهي و به حدس براي او حاصل شده باشد، نه به كسب و تعليم از معلم؛ و عقل او حاكم بر ساير قوا باشد؛ و قوه ي عمّاله ي او بايد در قوت، به حدي باشد كه تمام كاينات مطيع او باشند؛ عالم كون بايد به منزله ي بدن او باشد؛ چگونه چنين نباشد، در حالي كه بنده بر اثر قرب نوافل به اين مقام مي رسد؟ و اما قوه ي حسّاسه ي او بايد در بيداري ببيند چيزهايي را كه ديگران نمي بينند و بشنود چيزهايي را كه ديگران نمي شنوند؛ و حقيقت او به حقيقت مَلك مقرّب اتصال معنوي حقيقي پيدا كند؛ و برخي از متفلسفه، آن محسوسات حضرت نبي را از مبصرات و مسموعات و يا از قبيل صور ذهنيه دانسته اند. نعوذبالله من هذه العقيدة الفاسدة.[7]
برخي با توسل به پاره اي از دلايل و پيش فرض ها به انكار وحي پرداختند و از اين طريق درصدد انكار بعثت انبيا بر آمدند. براي نمونه به برخي از اين پيش فرض ها اشاره مي كنيم:
1. وحي از عالم بالا تنزّل مي كند؛ و چون عالم بالا، عالمي روحاني و لطيف و نوراني، ولي عالم پايين، عالم مادي و كدر است، تناسبي بين اين دو عالم وجود ندارد؛ و تا ارتباط ميان اين دو عالم برقرار نگردد، وحي نيز تحقق نمي پذيرد.
اين شبهه ناتمام است؛ زيرا انسان كه ظرف تحقق وحي است، موجودي برزخي و داراي دو بعد جسماني و روحاني است و ارتباط حق تعالي با بعد روحاني و ملكوتي انسان تحقق مي پذيرد.
خداوند سبحان در آيات گوناگوني از اين دو بعد انسان خبر داده است و مي فرمايد:
(وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلاَلَة مِن طِين ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَار مَّكِين ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ ثُمَّ إِنَّكُم بَعْدَ ذلِكَ لَمِّيتُونَ)[8] ما آدمي را از گل خالص آفريديم، سپس او را به صورت نطفه اي در جايي استوار قرار داديم، آن گاه نطفه را به صورت خوني بسته و خون بسته را به صورت گوشتي جويده و گوشت جويده را به صورت استخوان ها در آورديم و استخوان ها را با گوشت پوشانديم و پس از انجام اين مراحل، خلقتي ديگر ايجاد كرديم. آفرين بر خدا كه بهترين آفريننده است.
(الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْء خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنسَانِ مِن طِين ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلاَلَة مِن مَاء مَهِين ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُوحِهِ)؛[9] خدايي كه هر چيز را به بهترين صورت خود آفريد، آفرينش انسان را از خاك آغاز كرد و سپس خلقت نوع انسان را به وسيله ي آبي بدون ارزش قرار داد و پس از آن، او را بياراست و از روح خود در وي دميد.
2. گروه ديگري كه تفكر مادي صرف دارند نيز به انكار بعد وحي پرداخته اند. شايد اين تفكر از زمان رشد علمي و صنعت در غرب شكل گرفت. و غرور علمي و اعتناي بيش از حد به عقل، احساس بي نيازي از وحي و دستورهاي الهي را در آنها پديد آورد؛ البته امروزه توجه به عالم غيب و روحاني از مسلمات انديشمندان علوم عقلي و تجربي به شمار مي آيد و انسان ها از غرور علمي به سوي تواضع علمي در حركت اند و فهميده اند كه عقل در كشف بسياري از حقايق ناتوان است. فيلسوفان و عالمان علوم تجربي براي اثبات تجرد روح و تجرد مرتبه اي از عالم هستي، به براهين فراواني تمسك جسته اند كه بيان آنها از حوصله ي اين بحث خارج است.
نقل قول
شبکه های اجتماعی
لینک های مهم
درباره ما
پست الکترونیکی مدیریت سایت : info@shahrequran.ir