خداوند با دختران مهربانتر است یا با پسران؟

[مشعشع]

دختران به عنوان مادران آینده باید سطح بالایی از احساسات و عواطف را در خود ذخیره کرده و قابلیت ابراز آن را فرا بگیرند.



تربیت فرزندان صالح در محیط خانواده یکی از کارکردهای اساسی نهادی است که قدرتمندی هرجامعه در گرو عملکرد صحیح آن قرار دارد. پرورش نسلی سالم و توانمند، از لحاظ روحی و جسمی از الزامات داشتن جامعه ای جوان، پویا و متدین است که می تواند در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، دینی و ... پیشرفت نماید.
آنچه از میان سخنان بزرگان بدست می آید، مهمترین نقش در تربیت فرزندان در خانواده بر عهده مادران است. به واقع میان رابطه تربیت دختران و مادران یک رابطه متقابل وجود دارد؛ چنانچه دختران در خانه های خود تحت تعلیم و تربیت صحیح قرار نگیرند، در زندگی آینده و در مقام همسر و مادر نمی توانند به درستی ایفای نقش نمایند و بالطبع ضعف تربیتی این مادران بر نسل بعدی دختران تاثیر گذاشته و این دور معلول همچنان ادامه می یابد

[مشعشع]

امروزه به دلیل افزایش مشغله خارج از خانه والدین، توجه به لزوم تأمین غنای خانواده بخصوص از جهات روحی و روانی به شدت کم شده است. به گونه ای که عدم احساس تعلق به خانواده از سوی فرزندان در حال افزایش است. این مسئله در دختران وضعیت نامناسب تری دارد. اشتغال هم زمان پدر و مادر سبب می شود تا کودک در حساس ترین دوران زندگی خود، یعنی از بدو تولد تا ۷ سالگی را در مهد کودک سپری کند.

این مسئله علاوه بر آنکه به لحاظ تغذیه ای و جسمی دختر را در معرض آسیب قرار می دهد در مسئله رشد احساسی و درک عاطفی نیز صدمات فراوانی را به دنبال دارد

[مشعشع]

دختران در این دوران نیازمند حضور مادر در کنار خود هستند تا درک عاطفی آنان به درستی شکل گیرد، چرا که آنان به عنوان مادران آینده باید سطح بالایی از احساسات و عواطف را در خود ذخیره کرده و قابلیت ابراز آن را فرا بگیرند. از این رو است که در آموزه های دینی بر رفتار عطوفت آمیز با دختران تاکید شده و پیامبر اسلام (ص) می فرمایند: «خداوند نسبت به دختران مهربانتر از پسران است.»

عدم تامین نیاز روحی دختران به دلیل اشتغال مادر، در سنین بالاتر نیز در ابعاد گسترده تری بر نوع تربیت دختران تاثیرگذار است. آموزش های دینی و مسایل مربوط به دختران به بهترین وجه باید در خانواده و از سوی مادر صورت گیرد که به دلیل عدم حضور وی در خانه این وظیفه به عهده سایر نهادهای اجتماعی قرار می گیرد. نهادهایی که متاسفانه نمی تواند تاثیرگذاری و نهادینه سازی قدرتمند خانواده را داشته باشد که بروز رفتارهای ناهنجار در سنین بالا و گاها بزهکاری دختران موید این مطلب است.

[مشعشع]

البته باید توجه داشت حضور غیر موثر مادر در کنار فرزندان و تنها ایفای نقش در حد یک خدمتکار نیز مشکلات فوق را در بحث تربیتی دختران به دنبال دارد. علاوه بر انکه کارکرد واقعی مادر آموزش داده نمی شود، عموما چنین مادرانی مورد پرخاش و بی مهری فرزندان قرار می گیرند.

با وجود آنکه نقش مادر در تربیت دختر به دلیل حضور در خانه و بخصوص هم جنس بودن بسیار مهم و ضروری است، اما نباید نقش پدر را نیز نادیده گرفت. اگرچه به دلیل دغدغه تامین معاش از سوی مردان، حضور آنها در خانه کمرنگ تر است، اما در همان زمان اندک نیز می توانند تکمیل کننده پروسه تربیتی دختران باشند.

[مشعشع]

پدران به دلیل نوع برخوردهای عقلانی و منطقی نسبت به جنس مونث در امور مختلف می توانند احساسات و رفتارهای احساسی دختر را در امور مختلف شکل داده و کنترل کنند. مهمترین نقش پدر در تربیت دختران، بی نیاز کردن آنها از گرایش به ابراز علاقه های بی مورد جنس مخالف در خارج خانه است؛ نیاز به محبت و نیز ابراز وجود از جمله ویژگی های بارز دختران است که تنها از سوی مادر تامین نمی شود. توجه پدر به عنوان جنس مذکر، تکیه گاه و نماد قدرت در خانواده به نیازهای عاطفی دختر و تامین آن سبب خواهد شد، اعتماد به نفس دختر افزایش یافته و آنها نسبت به هر ابراز علاقه ای در خارج از خانه واکنش مثبت نشان نمی دهند و می توانند در برخورد با جنس مخالف بطور منطقی و متعادل رفتار نمایند

[مشعشع]

در کنار نقش هریک از والدین در برخورد با فرزند دختر، به رفتار پدر و مادر با یکریگر و با سایر فرزندان نیز باید اشاره کرد. رفتارهای سالم، عاطفی و منطقی همسران با یکدیگر و پنهان کردن مشاجرات فیمابین از دید فرزندان و از سویی حفظ حریم روابط خصوصی از نگاه فرزندان به شدت بر تربیت صحیح دختران اثر می گذارد و آنها را آماده پذیرش نقش همسری و مادری تربیت می کند، در حالی که عدم رعایت این مسایل و نیز تبعیض گذاری والدین میان دختران و پسران در خانه و ارجحیت بخشی جنس پسر بر دختر مسلما وی را دچار سرخوردگی و گاها عقده های روانی کرده که در برخورد با زندگی آینده و جامعه بروز می یابد.

[مشعشع]

برخی کارشناسان معتقدند عدم تمایل به ازدواج از سوی دختران، عدم برخورد صحیح با همسر و بخصوص بروز رفتارهای پرخاشگرانه و عدم تمکین از وی، اعمال خشونت رفتاری با فرزندان و نبود احساس مسئولیت نسبت به آنها و ... نتیجه عدم رعایت حجم وسیعی از آموزه های دینی و اخلاقی از سوی پدران و مادران آنها بوده است.


نکته دیگری که شاید کوتاه بتوان به آن پرداخت، وجود یا عدم وجود برادر در کنار دختران است. برخی کارشناسان با استناد به تجربیات و مشاهدات خود معتقدند حضور برادر در خانه به شناختن جنس مذکر از سوی دختران کمک فراوانی می کند. وجود رابطه عاطفی در بده بستان های متقابل علاوه بر آنکه بر رفتارهای خشن پسران تاثیر گذار است، به دختران برای بروز رفتارهای منطقی در مقابل مردها کمک خواهد کرد. اگرچه این نکته را نیز اشاره می کنند که درگیری و تندخویی برادر نسبت به خواهر اگر از حد اعتدال فراتر رود، صدمات روحی و حتی تنفر نسبت به مردان را در دختران به دنبال خواهد داشت

[مشعشع]

در پایان به سخن رسول اکرم (ص) اشاره می کنیم که می فرمایند: «کسی که دختر دارد باید او را به بهترین نحو تربیت کند و غذای خوب و شایسته برایش فراهم کند و نعمت هایی که خداوند بر او ارزانی داشته را بر دخترش ارزانی دارد و از او دریغ نورزد که چنین پدری در روز قیامت از آتش دوزخ نجات خواهد یافت.»

   

نماینده

منابع:

برنامه رادیویی تربیت دختران در اسلام، ۱۳۹۸،
مقاله خانواده از منظر قرآن، عذرا طباطبایی حکیم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
نقش پدر در تربیت دختر، سارا عرفانی،