يك آيه ، معمولا جمله مستقلى است ، اما گاه بيش از يك جمله است كه به وسيله حرف ربط به يكديگر متصل مى شوند. هم چنين برخى آيات ، جزيى از يك جمله ، كلمه و يا دو كلمه به شمار مى آيند.
آيات قرآن به صورت سوره ها تنظيم شده اند. تقسيم قرآن به سوره ها، به اوايل زمان نزول آن باز مى گردد. كلمه سوره در ده آيه آمده است كه در ميان آن ، شش آيه با پسوند نزول آمده است . (يوسف 2، رعد 37، طه 13، فضلت 3، زخرف 3، شورى 7، احقاف 12.)
قرآن ، مشركين را به آوردن يك سوره مانند خود آن و يا ده آيه به رقابت خوانده است . (بقره 23، هود 13، يونس 38.)
هر سوره نام مخصوصى دارد كه بر گرفته از موضوع سوره و يا مهمترين محتواى آن است . اين نام ها، گوناگون است و بيشتر از موضوع هاى انسانى گرفته شده است . در آغاز برخى سوره ها، حروف و يا كلمات گنگى ديده مى شود كه مفسرين در تفسير آنها نظرات متفاوتى دارند. برخى سوره ها كه تعداد آنها هم اندك نيست ، با سوگند، پرسش ، خطاب به پيامبر صلى الله عليه و آله و يا نيايش و تهديد آغاز مى شوند.
تعداد آيات هر سوره متفاوت است . طولانى ترين سوره قرآن ، بقره است كه 286 آيه و حدود 4200 كلمه دارد. قرآن سوره هايى دارد كه آيات آنها در حدود دويست آيه است و در مقابل ، سوره هايى كه آيات آنها ميان سه و هفت آيه است . كوتاه ترين اين سوره ها، سوره كوثر است كه شامل سه ايه و ده كلمه است .
سوره هاى ديگر در ميان اين دو دسته قرار دارند. به طور كلى ، سوره هاى طولانى در بخش هاى آغازين قرآن و سوره هاى كوتاه در بخش پايانى آن قرار دارند. بعضى از سوره ها در مورد يك موضوع سخن گفته اند؛ مانند سوره طه ، يوسف ، و سوره فاتحه به عنوان دعا و نيايش . دو سوره فلق ، و ناس هر دو معوذتان ناميده مى شوند؛ زيرا در آغاز آنها، قل اعوذ آمده است . اغلب سوره ها داراى آيات متعددى در موضوع هاى گوناگون هستند.