2 ـ زدودن دروغ و خرافهپردازی از آموزههای مهدویت
بدون شک، نمیتوان برای تبیین آموزه مهدویت به هر روش ناصواب تمسّک جست. حتی اگر از رهگذر استفاده از این روشها، مخاطبان برای مدتی، رفتارهایی دینی از خود بروز دهند، این امر هیچ گاه دوام نخواهد داشت. پیامد شوم دروغ و خرافهپردازی، بسیار بیشتر از آثار کوتاه و به ظاهر مثبت آن خواهد بود؛ زیرا افزون بر این که این امر، محتوای دین را دستخوش آسیب و تحریف میکند و حقایق را با خرافات میآمیزد، به هنگام آشکار شدن حقایق، تنفر و بیاعتمادی مخاطبان را به آموزة مهدویت برخواهد انگیخت.
3 ـ بازخوانی دوباره آموزهها مهدویت
مفاهیم و آموزههایی مانند غیبت، انتظار، ارتباط و ملاقات، علایم و شرایط ظهور و ... همچون دیگر آموزههای دینی، به تبیین و تفسیر صحیح و مستند کارشناسان نیازمندند؛ زیرا ممکن است بدفهمی آنها، بدعتها، فرقهها و نحلههای منحرف بسیاری را پدید آورد. از این رو، فهم و تفسیر صحیح مسائل مهدویت، از مهمترین بایستههای مهدویتپژوهی و رسالت مهم کارشناسان و مراکز علمی ـ فرهنگی است.
البته این بدان معنا نیست که مفاهیم را از آن چه جوهره آن است، تهی سازیم؛ بلکه
مفاهیم باید به گونهای تحلیل شوند که در آن، عقلانیت با معنویت، قدرت با اخلاق، دانش با ارزش و عمل با علم، جمع شود. یکی از مهمترین نقاط آسیبپذیر اندیشه مهدویت، آن است که مفاهیم و آموزههای آن، از تعریف جامع و نظاممند تهی شده، مورد تجزیه قرار گرفته و با آن برخورد گزینشی شود. آموزه مهدویت در گذشته، متأسفانه با دید جامع، تحلیل و بررسی نشده است. از این رو، پارهای از مفاهیمی که اسلام روی آنها تأکید کمتری داشته، برجسته شده و برخی دیگر که اسلام به آن توجه بیشتری کرده است، فراموش شدهاند و این خود سبب میشود که اندیشه مهدویت، نامفهوم جلوه کند.
4 ـ تبیین نقش، جایگاه و مسئولیت علما و خواص در احیاء و نشر فرهنگ مهدویت
عصر غیبت با چالشهای «فترت»، «حیرت»، «فتنه» و «یأس» همراه است. از همین رو است که سکّان رهبری مردم را به فقها سپردهاند تا با اصول راهبردی، به مقابله با این چالشها برخیزند.
بلوغ اجتماعی پایهایترین مسأله عصر غیبت است؛ زیرا که از ناحیة فاعل، هیچ مشکلی وجود ندارد و هر چه هست در عدم قابلیت قابل است. از این رو در عصر غیبت، علما، وظیفه سنگینی به عهده دارند و آن، این که باید در جهت پیرایش فرهنگ مهدوی بکوشند و آن را بازخوانی کنند تا پاک بودن ساحت آن از بدعتها و نیز توانمندی آن در حماسه سازی مغفول نماند. حضور عالمانِ مسئولیت پذیر راه را برای تفکرات عوامانه، مطالب ضعیف، دروغ و ویرانگر میبندد.