(((به نام خداوند رحمتگر مهربان))) ترجمه سوره معارج

[یا علی ابن الحسین]

به نام خداوند رحمتگر مهربان

پرسنده ‏اى از عذاب واقع ‏شونده ‏اى پرسید (1)

كه اختصاص به كافران دارد [و] آن را بازدارنده‏اى نیست (2)

[و] از جانب خداوند صاحب درجات [و مراتب] است (3)


فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند (4)


پس صبر كن صبرى نیكو[زیبا] (5)


زیرا آنان [عذاب] را دور مى‏بینند (6)


و [ما] نزدیكش مى‏بینیم (7)


روزى كه آسمانها چون فلز گداخته شود (8)


و كوهها چون پشم زده گردد (9)


و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [حال] نپرسد (10)


آنان را به ایشان نشان مى‏دهند گناهكار آرزو مى‏كند كه كاش براى رهایى از عذاب آن روز مى توانست پسران خود را عوض دهد (11)


و [نیز] همسرش و برادرش را (12)


و قبیله‏اش را كه به او پناه مى‏دهد (13)


هر كه را كه در روى زمین است همه را [عوض مى‏داد] و آنگاه خود را رها مى‏كرد (14)


نه چنین است [آتش] زبانه مى‏كشد (15)


پوست‏سر و اندام را بركننده است (16)


هر كه را پشت كرده و روى برتافته (17)


و گرد آورده و انباشته [و حسابش را نگاه داشته] فرا مى‏خواند (18)


به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‏تاب] خلق شده است (19)


چون صدمه‏اى به او رسد عجز و لابه كند (20)


و چون خیرى به او رسد بخل ورزد (21)


غیر از نمازگزاران (22)


همان كسانى كه بر نمازشان پایدارى مى‏كنند (23)


و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است (24)


براى سائل[تقاضاكننده] و محروم (25)


و كسانى كه روز جزا را باور دارند (26)


و آنان كه از عذاب پروردگارشان بیمناكند (27)


چرا كه از عذاب پروردگارشان ایمن نمى‏توانند بود (28)


و كسانى كه دامن خود را حفظ مى‏كنند (29)


مگر بر همسران خود یا كنیزانشان كه [در این صورت] مورد نكوهش نیستند (30)


و هر كس پا از این [حد] فراتر نهد آنان همان از حد درگذرندگانند (31)


و كسانى كه امانتها و پیمان خود را مراعات مى‏كنند (32)


و آنان كه بر شهادتهاى خود ایستاده‏اند (33)


و كسانى كه بر نمازشان مداومت مى‏ورزند (34)


آنها هستند كه در باغهایى [از بهشت] گرامى خواهند بود (35)


چه شده است كه آنان كه كفر ورزیده‏اند به سوى تو شتابان (36)


گروه گروه از راست و از چپ [هجوم مى‏آورند] (37)


آیا هر یك از آنان طمع مى‏بندد كه در بهشت پر نعمت درآورده شود (38)


نه چنین است ما آنان را از آنچه [خود] مى‏دانند آفریدیم (39)


[هرگز] به پروردگار خاوران و باختران سوگند یاد مى‏كنم كه ما تواناییم (40)


كه به جاى آنان بهتر از ایشان را بیاوریم و بر ما پیشى نتوانند جست (41)


پس بگذارشان یاوه گویند و بازى كنند تا روزى را كه وعده داده شده‏اند ملاقات نمایند (42)


روزى كه از گورها[ى خود] شتابان برآیند گویى كه آنان به سوى پرچمهاى افراشته مى دوند (43)


دیدگانشان فرو افتاده [غبار] مذلت آنان را فرو گرفته است این است همان روزى كه به ایشان وعده داده مى‏شد (44)