ماه هاشمی / تولد حضرت عباس علیه السلام

[گل مريم]

اشاره

چهارم شعبان، یادآورِ خاطره ای شاد و به یادماندنی از تولد نوزادی با چهره ای زیبا و شأنی والاست؛
روزی که خانه کوچک علی علیه السلام بار دیگر ستاره باران شد و تحفه ای دیگر از سوی پروردگار بزرگ به ایشان ارزانی گشت.
روز درخششِ ماهِ بنی هاشم، پسر امّ البنین علیهاالسلام بانوی فداکار علی علیه السلام روزِ شادمانی شهر مدینه و فرزندانِ علی بن ابی طالب علیه السلام .

[مریم]

از هم اینک باید با خوشخوییِ آب‏ها خو گرفت.
شب چه دارد اگر زیر آفتاب نگاه تو بیتوته نکند؟!
روز چه می‏ارزد اگر برای جوانمردی‏ات برنخیزد؟!
آمدنت جلسه معارفه تمام پاکی‏ها به تمام دنیاست.
از بی‏لیاقتی است کسی اگر گامی برندارد به سوی تو.
پس رفتگیِ زمانه است که نامت عادی بُرده می‏شود.
یا قمر بنی هاشم! واژه‏ای که از لبان مقدس تو خارج شود، دیگر عطشناک نیست. لحظه‏ای که آرامش تو در آن وارد شود، دیگر خطرناک نیست.
دریاها، شط‏هایی که نام تو را زمزمه نکرده‏اند، از مقوله پاکی بیرون رفته‏اند.
تنها قلم‏هایی که دست‏هایت را ستودند و سرودند، در قیام روسپیدند.
یا اباالفضل العباس علیه‏السلام ! این دنیا که من می‏شناسم، یقین که تو را نشناخته.
سلسله جبال اندک زمین، چه ناتمام، عطش تو را به روایت کشیده است و به حکایت نشسته است چه بیهوده، مهربانی تو را، هزار و یک شبِ یلدای زمان!

[مریم]

لب‏های ولایت تو را شناخت که بر اوایلِ دستانت بوسه زد.
و ما همچنان از دریای عطوفت تو آب بر می‏داریم؛ با تمام محدودیت‏مان.
مقیم آبیِ احساس، عباس
مقامِ گُلچراغ یاس، عباس
بگو با ذرّه ‏های تشنه جان
به عشق حضرت عباس، «عباس علیه‏ السلام »!»

محمدکاظم بدرالدین،موسسه جهانی سبطین

[گل مريم]

وجود اقدس عباس جلوه گاه علی است

به هر زمان شده مهرآفرین که ماه علی است

فکنده نور به عالم زسوز دل عباس

که ماهتاب هدایت به شاهراه علی است

پناه امّت و باب الحوائجش خوانند

که زیر سایه قرآن و در پناه علی است

شکوه زینب و فرّ و جلال عاشوراست

که در شمایل او هیبت سپاه علی است

تمام حرمت امّ البنین از این پسر است

که تکیه گاه حسین است دل بخواه علی است

چه حالتی است خدایا که در تولد او

دو دستِ پور یدالله، بوسه گاه علی است

چه جای اشک عزای است چارم شعبان

نه وقت گریه مولا و، سوزوآه علی است

علی نمود نظارت (حسان) به عاشورا

چو دیدگان ابوالفضل، دیدگاه علی است

[گل مريم]

تا پلک می گشایی، زندگی آغاز می شود.


هوا از نفس های تو جریان می یابد. ابرهای همه عالم به سوی تو می آیند تا غربتشان را مشتاقانه سر بر شانه ات بگریند.



تمام کاینات، می خواهد در دست های کوچک تو آرام بخوابد. ماه، پشت تمام پنجره ها سرک می کشد و از سقف همه ایوان ها آویزان می شود تا شاید یک بار برایش دستی تکان دهی. تو ماه کوچه های دلتنگ بنی هاشمی؛ ماهی که تمام شب ها می تابد تا هیچ سقفی، بی چراغ به خواب نرود، ماهی که دست هایش را به آب ها می دهد تا ماهی ها در نوازش رانگشتانش، آرام آرام لالایی بخوانند.


من حاضرم سوگند بخورم که تمام شب هایی که تو را دیده اند، مثل همه این ستاره ها و ابرها و درخت ها و آسمان و... روز قیامت، نام بلندت را بر زبان خواهند آورد؛ روزی که دست های آب آور تو، همه تشنگان شفاعت را سیراب خواهد کرد.
شاید هیچ کس امروز باور نکند که فرداهایی نه چندان دور، با همین دست های کوچک، بزرگ ترین گره ها را خواهی گشود. هیچ کس در خواب هم نمی دید که فرداهایی زودتر از این فرداها، دست های تو، پشت همه سقاخانه ها، چه دردها را که شفا نخواهد داد.


هیچ کس باور نخواهد کرد که این همه ستاره از آخرین لبخند تو بر آسمان ریخته است.

تمام کوه ها، پیش پایت سر فرود خواهند آورد و هر چه رود خروشان، سر به زیرترین آبشارها خواهد شد.


با تو، پرنده ها در جنگل ها پر خواهند زد، درخت ها پرنده خواهند داد و آهوان، زیباتر خواهند شد.


خاک، امروز میزبان قدم های مهربان و استوار تو خواهد بود و باد، در آغوش کوچک تو آرام خواهد گرفت و توفان، پلک های تو به آخر خواهند رسید.


امروز، تمام آب ها به تو سلام خواهند کرد و باران ها به خیر مقدمت خواهند آمد و همه درخت ها، پرنده هایشان را برای تو به پرواز درخواهند آورد.


برای اولین بار که پلک می گشایی، زندگی آغاز می شود و هوا در نفس های همیشه معطر تو جریان می یابد و تمام رودها از شوق آمدنت گریه می کنند.

عباس محمدی

میلادت مبارک

[گل مريم]

بشارت دهید ام البنین را به ماه بنی هاشم!
بشارت دهید علی علیه السلام را به ساقی کربلا!
بشارت دهید حسین علیه السلام را به علم دار عشق!
بشارت دهید حاجتمندان را که باب الحوایج، با آمدن ابوالفضل، گشوده شد.

امروز، آسمان آبی تر است؛ ام البنین، لبخند می زند، علی علیه السلام بوسه می زند دو بازوی عباس علیه السلام را, می بوسد ماه پیشانی ابوالفضل را و می گرید و حسین علیه السلام و زینب علیهاالسلام می بینند و می دانند؛ می دانند و سکوت می کنند.
خوش آمدی، ای آسمان به نام تو روشن!
خوش آمدی، ای زمین به یادت گریان!
خوش آمدی، ای ماه!
خوش آمدی، عباس علی، یاور حسین، تشنه شهید عشق بر ساحل رود؛ خوش آمدی برادر.

کربلا منتظر ماست. دنیا، وام دار همه کربلایی هاست. عشق، بر قطره قطره خون تو بوسه می زند.
اگر تو نمی آمدی، صحنه غرورآفرین رشادت کامل نمی شد.
اگر تو نمی آمدی، آن واقعه عظیم، چیزی کم داشت.
اگر تو نمی آمدی، گل ایثار، به بار نمی نشست.

ای سرور و سالار ایثارگران و جانبازان، ، ای دلباخته، جانباز، ای ساقی لب تشنه و ای سوار مشک به دندان! جانم به فدای تو؛ خوش آمدی!

چه روزی زیباتر از آن روز که تو آمدی و آسمان را کامل کردی. تو آمدی و روی ماه، از خجالت روی تو گلگون شد. تو آمدی و پرچم کاروان عطش را به دست گرفتی؟

السلام علیک یا باب الحوایج

نغمه مستشار نظامی

میلادت مبارک ای الگوی رشادت و شهامت

[گل مريم]

عباس، تنها نامی است که برازنده توست.
چگونه از تو بگویم، وقتی آنقدر بلندمرتبه ای که حتی پرنده وهم هم به اوج تو نمی رسد؟!
تو بر بلندترین قله های عشق نشسته ای. چگونه از تو دم برآورد نفسی که در سینه حبس است؟!
تو فرزند خورشیدی؛ چگونه دم برآورد پرنده ای که بال های ناتوانش حتی به کنده شدن از زمین او را همراهی نمی کنند؟!

تو عباس هستی. عشق، تنها شرح لحظه ای از زمانی است که تو بر آن حکمرانی می کنی.
عباس تنها نامی است که برازنده تو است و برادر، تنها نسبتی است که می تواند تو را به حسین، عشق آسمان ها برساند؛ هر چند تا آخرین لحظه که سر بر زانویش گذاشتی، حتی یک بار نام او را جز به «سیدی» و «مولای» بر لب نیاوردی. تو خود را جان نثار حسین می دانستی؛ آنچنان که بودی.
تو خود را مأموم او می دانستی؛ آنچنان که او امام تو بود.
برادرت، سرور تو بود و مقتدای تو؛ هر چند تو او را جز در آخرین لحظه، برادر خطاب نکردی؛ به جز همان لحظه ای که فاطمه را کنار خویش دیدی، جز آن دقیقه ای که زهرا، مادر حسین، تو را فرزند خطاب کرد... .
و حالا که ام البنین تو را دور سر حسین می گرداند، تو پی برده ای به اینکه نباید او را برادر صدا بزنی. عباس، تنها نامی است که برازنده توست... .


امیر اکبر زاده

میلادت مبارک علمدار عشق

[گل مريم]

بالاترین معانی آب، به ظهور رسیده است. از اول چنین رقم خورده بود که مردی بیاید که همان روشنایی مصور و همان زلالیت مجسم باشد.
امروز، دامان ام البنین، پر از درخشندگی نگاهی است که خدا را زمزمه می کند.
امروز، ام البنین، نهایتی از فتوت را تقدیم مولا علیه السلام می کند.

عباس، یعنی معرفی غیرتی که بی نظیر است با پشتوانه ای از قدرت ذوالفقار.
لشکرشکنی می آید که شکافنده صف جماعت شب آلودگان است.
عباس، یعنی بهترین یاور کربلا، با رایت تقوا و ولایت پذیری. دلاورمرد عرصه پیکار می آید تا تزلزلی به ارکان یلان پوشالی و طبل های توخالی بیفکند.

مولود ام البنین است و جهان، تشنه پیام تازه اش؛ پیامی که با حروف سپید حمایت و وفا آغاز می شود و با خونی سرخ، به امضا می رسد.
عباس، یعنی خط بطلان بر اندیشه های تیره ای که امان نامه تعارفش کردند.

هر که با مضامین معطر پیامش مأنوس شود، روشن محض است و می تواند دلش را ابوالفضلی بداند.


محمدکاظم بدرالدین

میلادت مبارک دلاور مرد عرصه پیکار

[گل مريم]

میلاد فرخنده و خجسته

ماه بنی هاشم

الگوی رشادت و شهامت،

دلاور مرد عرصه پیکار،

علمدار عشق،

تکیه گاه حسین علیه السلام،

حضرت عباس بن علی علیه السلام

مبــــــــارک بـــــــــــاد

[مشعشع]

میلاد فرخنده و خجسته

علمدار عشق،

تکیه گاه حسین علیه السلام،

حضرت عباس بن علی علیه السلام

مبــــــــارک بـــــــــــاد