غفلت چرا؟!

[گل مريم]

غفلت چرا؟!

خداوند رحمان به آدمى مى فرمايد:

يَابْن َآدَمَ!
1. إِذاكانَ اللّهُ تَعالى قَدْ تَكَفَّلَ لَكَ بِرِزْقِكَ فَطُولُ اهْتِمامِكَ لِماذا؟!
2. وَ إِذا كانَ الْخَلْقُ مِنّي حَقّا فَالْ بُخْلُ لِماذا؟!
3. وَ إِذا كانَ إِبْليسُ عَدُوّا لي فَالْغَفْلَةُ لِماذا؟!
4. وَ إِذا كانَ الْحِسابُ وَالمُرُورُعَلَى الصِّراطِ حَقّافَجَمْعُ المالِ لِماذا؟!
5. وَ إِنْ كانَ عِقابُ اللّهِ حَقّا فَالْمَعْصيَةُ لِماذا؟!
6. وَ إِن كانَ ثَوابُ اللّهِ تَعالى فِي الْجَنَّةِ حَقّا فَالاِسْتِراحَةُ لِماذا؟!
7. وَ إِن كانَ كُلُّ شَىٍّْءٍ بِقَضائي وَ قَدَري فَالْجَزَعُ لِماذا؟!
8. لِكَيْلا تَاءْسَوْا عَلى ما فَاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتيكُمْ.^{(كلمة الله / صفحه 471.)}

[گل مريم]

اى فرزندآدم !

1. اگر خداوند، رزق و روزى ات را به عهده گرفته است ، پس نگرانى و تلاش طولانى[و بيجا و حرص بر دنيا] چرا؟!
2. و اگر آفرينش همه اشياء، به راستى از آنِ من است ، پس بخل ورزيدن چرا؟!
3. و اگر شيطان ، دشمن من [و تو] است ، پس غفلت چرا؟!
4. و اگر حسابرسى و عبور از صراط، حقّ است ، پس جمع كردن مال چرا؟!
5. و اگر كيفر خداوند، حق است ، پس گناه كردن چرا؟!
6. و اگر پاداش و ثواب خداوند متعال در بهشت ، حق است ، پس استراحت [و سُستى ] چرا؟!

[گل مريم]

7. و اگر همه چيز [و تمامى حوادث جهان ] به قضا و قَدَر من است ، پس بى تابى و جَزَع چرا!
8. براى آنچه از دستتان مى رود تاءسّف نخوريد و نيز براى آنچه به شمايان مى دهم شادمانى نكنيد [و مغرور نشويد، زيرا اينها همه وسيله امتحان الهى است ].

كمتر عاملى را مى توان نشان داد كه چونان "غفلت "، آدمى را به "هلاكت " افكند. منشاء بسيارى از تباهي هاى مردمان و انحطاط جوامع بشرى ، غفلت است .

از اين روى ، اديان الهى، انسان را به هشيارىِ هميشگى فرا مى خوانند و او را از "خود فراموشى" و "خدافراموشى " بر حذر مى دارند.

هر آن كو غافل از حق ، يك زمان است

در آن دم كافر است ، امّا نهان است

اگر آن غافلى ، پيوسته بودى

درِ اسلام بر وى بسته بودى

[گل مريم]

اين همه تاءكيد اسلام بر مراقبت از خويشتن و محاسبه نفس ، براى رهانيدن آدميان از دام غفلت است .

غير ره دوست ، كىْ توانى رفتن ؟!

جز مِدْحَتِ او كجا توانى گفتن ؟!

هر مدح و ثنا كه مى كنى ، مدح وى است

بيدار شو اى رفيق ! تا كى خفتن ؟!(امام خمينى / ديوان امام / ص 230.)

[رهرو]

غير ره دوست ، كىْ توانى رفتن ؟

جز مِدْحَتِ او كجا توانى گفتن ؟

هر مدح و ثنا كه مى كنى ، مدح وى است

بيدار شو اى رفيق تا كى خفتن ؟