نوشته اصلی توسط
امیر هانی
آقای معمار عزیز
برامون توضیح بدین که چرا قرآن بهترین دوست و راهنمای ما انسان هاست و آیا ما بخوبی از این نعمت الهی استفاده میکنیم یا خیر؟
قرآن کتاب هدایت انسان ها و نجات دهنده انسان ها از ظلمات و تاریکی ها
چرا قرآن بهترین دوست انسان هاست؟
ببینیم مشخصات بهترین دوست چیست؟
بهترین دوست انسان کسی است که پندهای آموزنده و نجات بخش را به انسان یاد دهد و دست انسان را بگیرد و به سوی سعادت و خوشبختی هدایت کند
آیا با این وجود قرآن بهترین دوست نیست,قرآنی که مفسرین واقعی قرآن که ائمه باشند در وصفش می فرمایند:
واعلموا ان هذا القرآن هو الناصح الذى لا یغش و الهادى الذى لا یضلّ والمحدِّثُ الذى لا یکذب و ما جالس هذا القرآن أحد الاقام عنه بزیادةٍ او نقصانٍ، زیادةٍ فى هدیً او نقصانٍ من عمى ً و اعلموا أنّه لیس على احدٍ بعد القرآن من فاقةٍ و لا لاحدٍ قبل القرآن من عنیً.(الحكم الزاهرة با ترجمه انصارى، ص: 256)
آگاه باشید همانا این قرآن پند دهندهاى است که نمیفریبد و هدایتکنندهاى است که گمراه نمیسازد و سخنگویى است که هرگز دروغ نمیگوید. کسى با قرآن همنشینى نکرد مگر آن که براو افزود یا از او کاست، در هدایت او افزود و از کوردلى و گمراهیاش کاست.
-----------
در نهجالبلاغه، خطبهى 189 درباره عظمت این کتاب الهی می خوانیم که:
سپس بر پيغمبر خودش قرآن مجيد را نازل فرمود. اين كتاب، سرچشمهى روشنىبخشى است كه هيچ وقت چراغهاى وابستهى به او خاموش نمىشود و چراغى است كه روشنايى او از بين نمى رود و دريايى است كه اندازهى عمق آن به دست نمى آيد
و راه آشكارى است كه سالك آن گمراه نمى شود و شعاعى است كه روشنايى آن به تاريكى مبدّل نمىگردد و جداكنندهاى است، نسبت به حقّ و باطل كه هيچ وقت برهانش نابود نمى شود. حقيقت روشن و بنيان محكمى است كه اركانش متزلزل نخواهد شد و شفايى كه ترسى از بيمارىهاى آن وجود ندارد و پيروزىاى است كه يارانش شكست نخورند و حقى است كه ياورانش مغلوب و خوار نشوند. اين كتاب، معدن ايمان و مركز آن است و سرچشمهى دانش و درياى آن است و سبزه زار عدالت و منبع آن است؛ مركز اتّكاى اسلام و پايهى آن است؛
مرجع حقّ و حقيقت و مركز اطمينان آن است؛ درياى بىكرانى است كه آبِ آن را تمام نخواهند كرد؛ چشمهزارى است كه كسى آب آن را نمىتواند از بين برد؛ آبشخورى است كه واردين از وفور آب آن نمىكاهند؛ سرمنزلى است كه مسافران، راه آن را گم نمى كنند؛ وسيلهاى است در شناسايى راه كه هيچ وقت از نظر سالكان پنهان نمى ماند؛ ارتفاعات بلندى است كه كسى به فراز آن نمى رسد و از آن عبور نمى كند.
پروردگار متعال آن را وسيلهى تسكين تشنگى ارباب دانش و سيرابكنندهى آنها قرار داد و آن را بهارى خرّم نسبت به قلوب فقها و ارباب بينش و وسيلهى تسريع نسبت به راهپيمايى اهلصلاح مقرّر فرمود و آن را دوايى قرار داد كه با استفادهى از آن اثرى از بيمارىها باقى نخواهد ماند و او را روشنىبخشى مقرّر فرمود كه با وجود آن تيرگى و ظلمتى ديده نخواهد شد و ريسمانى كه تارهايش محكم است؛ كوه بلندى قرارش داد كه دست كسى به مرتفعات آن نمىرسد؛
و.............