عوامل گوناگونى ممکن است انسان را نگران و پریشان سازد. ترس از آینده مبهم، اندوه بر گذشته تاریک، ضعف و ناتوانى در برابر مشکلات، احساس پوچى در زندگى، بىتوجّهى و قدرنشناسى اطرافیان، سوءظنها و تهمتها، دنیاپرستى و دلباختگى در برابر آن، وحشت از مرگ و… همگى در پرتو ایمان پاک به خداوند از میان برداشته مىشوند.[۱] قرآن براى درمان این حالت اضطراب و نگرانى و ایجاد حسّ آرامش و اطمینان، به تغییر بینش و گرایش انسانها سفارش مىکند. از یک سو باید به خویش و جهان هستى نگاهى درست افکنده، از سوى دیگر علاقهها و تمایلات خویش را در جهت ایمان مطلق به خداوند تنظیم کنیم تا بدین وسیله فقط از زاویه نگاه او به جهان نگریسته، فقط براى او اصالت قائل شویم.[۲]
نمازهاى پنجگانه که رابطهاى میان انسان و پروردگار او است، نوعى تمدّد اعصاب و تخلیه روان از بارهاى منفى به شمار مىرود: «إِنَّنى أَنَا اللَّهُ لاَ إِلـهَ أَلاّ أَنَا فَاعبُدنِى وَ أَقِمِ الصَّلوهَ لِذِکرِى»