فرزندم چنین باش...

**مشعشع** · 2013_09_09, 09:57 AM

ارزش جوانی در سیره معصومان(ع)

جوانان، سرمایه های هر جامعه هستند که اگر باغبان خوبی داشته باشند، بهترین میوه ها را به بار می آورند. در سیره پیامبر اعظم(ص)، به جوان، ارزش و اهمیت فراوانی داده شده است. آن حضرت، کارهای بزرگ را به جوانان واگذار می کرد؛ چنان که مصعب بن عُمیر را که جوانی لایق بود، به نمایندگی خود به شهر مدینه فرستاد تا مردم آن دیار را به اسلام دعوت کند. او جوانی کم سن و سال و حافظ قرآن بود.[1]

رسول خدا(ص) همچنین پس از فتح مکه، عَتاب بن اُسید را که 21 سال بیشتر نداشت، مأمور رسیدگی به امور مکه نمود و او نخستین کسی بود که نماز جماعت را در مکه اقامه کرد. حضرت به او فرمود: می دانی چرا مسئولیت مکه را به تو سپرده ام؛ چون شایسته این کار بودی.[2]

**مشعشع** · 2013_09_09, 09:58 AM

نیز آن حضرت در روزهای پایانی عمر شریف خود، اسامه بن زید را به فرماندهی سپاهی برگزید که بیشتر اعضای آن را میان سالان و پیرمردان تشکیل می دادند.

در احادیث، تأکید بسیاری بر توجه به ارزش جوانی و استفاده بهینه از این فرصت شده است. اولیای گرامی اسلام، جوانی را یکی از نعمت های پرارج الهی و از سرمایه های بزرگ سعادت در زندگی بشر دانسته اند؛ چنان که امام علی(ع) درباره ارزش جوانی فرموده است:
دو چیز است که قدر و قیمتشان را نمی شناسد، مگر کسی که آن دو را از دست داده باشد؛ یکی جوانی و دیگری تندرستی.[3]
انسان و به ویژه نسل جوان باید به خاطر نعمتی که دارد با استفاده صحیح و مناسب از آن قدرشناس و شکرگزار آن باشد.

همچنین، پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید:
دوست داشتنی ترین ِ مردم نزد خداوند بزرگ، جوان زیبایی است که جوانی و زیبایی خود را در راه حق تعالی و اطاعت از او سپری می کند. خداوند نزد فرشتگان به چنین جوانی افتخار می کند و می گوید: بنده واقعی من این جوان است.[4]

**مشعشع** · 2013_09_09, 09:58 AM

آسیب های جوانی

بی توجهی به نعمت جوانی و غفلت از این دوران سرنوشت ساز، پیامدهای بسیار نامطلوبی بر انسان وارد می کند. برخی از این پی آمدها عبارتند از:
1. ناآگاهی از نعمت جوانی، تا هنگامی که این نعمت را از دست بدهد و آن هنگام که انسان خود را در انجام دادن کارها ناتوان دید، به یاد جوانی می افتد.
2. فنا کردن نیروی جوانی و نوجوانی در راه های نادرست، درحالی که می تواند از این فرصت به صورت شایسته استفاده کند.
3. امروز و فردا کردن و تأخیر انداختن در انجام دادن کارها، به صورتی که غفلت او را فراگیرد و توانش را از دست بدهد.
4. مغرور شدن به نیروی جوانی و غفلت از گذرا بودن این دوره.

**مشعشع** · 2013_09_09, 09:59 AM

دریاب جوانی را!

«ای پسر! تا می توانی در خرد پیر باش؛ نمی گویم جوانی نکن، اما در جوانی خویشتن دار باش و از جوانان دل مرده و بی نشاط نباش که جوانِ چالاک و بانشاط پسندیده است. نیز از جوانان نادان مباش؛ زیرا از نشاط و چالاکی رنج و بلا حاصل نمی شود، ولی از نادانی به رنج و بلا گرفتار می شوی. در جوانی بهره خود را از روزگار به اندازه توان خویش بردار که چون پیر شدی، دیگر نمی توانی از جوانی بهره مند شوی. هرچند جوان هستی، خدا را فراموش مکن و از مرگ ایمن مباش که مرگ، نه مخصوص پیران است و نه جوانان».[5]

**مشعشع** · 2013_09_09, 10:00 AM

جوانی از دیدگاه امام و رهبری

امام خمینی(ره) درباره اهمیت جوانی می فرماید:
نگذارید که قوای جوانی از دستتان برود. هرچه قوای جوانی از دست برود، ریشه های اخلاق فاسد در انسان زیادتر می شود و جهان مشکل تر. ... انسان تا قوای جوانی اش هست، تا روح لطیف جوانی هست، تا ریشه های فساد در او کم است، می تواند اصلاح کند خودش را.[6]
همچنین مقام معظم رهبری در اهمیت دوره جوانی می فرماید:
باید مسئله جوانان را، نیازهای جوانان را، آینده جوانان را با برنامه ریزی برای جوانان، یک مسئله درجه یک و جدی به حساب بیاورند. جوانی، یک پدیده درخشان و یک فصل بی بدیل و بی نظیر از زندگی هر انسانی است. در هر کشوری که به مسئله جوان و جوانان آن چنان که حق این مطلب است درست رسیدگی بشود، آن کشور در راه پیشرفت، موفقیت های بزرگی به دست خواهد آورد. اگر کشوری مثل کشور ما باشد که جمعیت جوان، یک جمعیت غالب و بزرگ و یک نسبت عظیم از جمعیت کل کشور را تشکیل می دهد، این قضیه اهمیت بیشتری پیدا می کند.[7]