در ميان خانواده امام رضا(ع)و در محافل شيعه از حضرت امام جواد(ع)به عنوان مولودى پرخير و بركت ياد مى شود; چنان كه صنعانى مى گويد: روزى در محضر امام رضا(ع)بودم. فرزندش ابوجعفررا كه خردسال بود. آوردند. امام فرمود: اين مولودى است كه براى شيعيان ما با بركت تر از او زاده نشده است.
شايد چنين تصور شود كه امام جواد(ع)ازامامان قبلى براى شيعيان بابركت تر بوده است. اين مطلب قابل قبول نيست. بررسى موضوع و ملاحظه شواهد و قراين نشان مى دهد. تولد حضرت جواد(ع)در شرايطى صورت گرفت كه خير و بركت خاصى براى شيعيان به ارمغان آورد. عصر امام رضا(ع)مشكلات خاص خود را داشت و حضرت رضا(ع)در معرفى امام بعدى با مسايلى رو به رو گرديد كه در عصرامامان قبل سابقه نداشت. از يك سو، پس از شهادت امام كاظم(ع)گروهى كه به «واقفيه» معروف شدند. بر اساس انگيزه هاى مادى، امامت امام رضا(ع)را منكر شدند و از سوى ديگر،امام رضا(ع)تا حدود چهل و هفت سالگى داراى فرزند پسر نشد. چون احاديث رسيده از پيامبر(ص)حاكى بود كه امامان دوازده نفرند ونه نفر آنان از نسل امام حسين(ع)خواهند بود، فقدان فرزند براى امام رضا(ع)هم امامت خود آن حضرت و هم تداوم امامت را با پرسش رو به رو مى ساخت. واقفيان نيز اين موضوع را دستاويز قرار داده،امامت امام رضا(ع) را انكار مى كردند. اعتراض حسين بن قياماى واسطى به امام هشتم(ع)در اين باره و پاسخ آن حضرت، بر درستى اين سخن گواهى مى دهد. ابن قياما كه از سران واقفيه بود. درنامه اى امام رضا(ع)را عقيم خواند و نوشت: چگونه ممكن است امام باشى در صورتى كه فرزند ندارى؟ امام در پاسخ فرمود: از كجامى دانى من داراى فرزند نخواهم شد. سوگند به خدا، بيش از چندروز نمى گذرد كه خداوند پسرى به من عطا مى فرمايد و اين پسر، حق را از باطل جدا مى كند.