شرح زیارت جامعه کبیره

[صبور]

شرح زیارت جامعه کبیره

آیت الله ضیآء آبادی

زیـارت حضـوري اسـت سـرشـار از معـرفـت و لبـریز از ارادت،درپیشگاه پاکیزگاني که دعوتگران به حق اند و پناه راستین آدم وعالم .
و زیارت جامعه صحیفه ای درخشان از همان پـاکـان و هـادیـان،یـادگـاري جاودان از مولایمان امام هادی علیه السلام این زیارت،‌وصفي متعالی اسـت از کمـالات و مقامات اهـل بیت رسـالـت . متـنی متين است که مي توان آن را به هنگام تشرّف به محضـر هـر یـک از امـامـان معصوم علیه السلام قرائت کرد و ار فیض عبارات آن بهره برد و فضای جان را به نور جانان روشن کرد . حبل متین شرحي دلنشين است بـر این زیارت بلند و ارجمند،‌با بیان شيوا وخامه ي جان پرور مرزبـان ولایـت ، معلم هدايت عالم خليق و آمـوزگـار اخـلاق ، آیـت الله سیـد محمد ضیـاءآبادي «مد ظله العالی» است.
در آخر شایسته است از متصدیان امور فرهنگیبنیاد خیریه الزهراء (س) نهایت تشکر و قدر دانی را انجام دهیم که خالصانه متن کتاب حبل متین (شرح زیارت جامعه کبیره ) را در اختیار پایگاه اینترنتی احادیث قرار دادند تا تقدیم شما محبین اهل بیت (علیهم السلام) شود.

[صبور]

او گفته:من در حال احتضار بودم و ديدم دو نفر سفيدپوش و بسيار خوشبو و خوشرو كنار من آمدند.يكي به من گفت: چه شده، ناراحتي‌ات چيست؟ گفتم: تمام بدنم درد مي‌كند. دست روي پايم گذاشت و كشيد، ديدم درد آرام گرفت. همين طور تا زانوها بالا آمد، درد آرام گرفت(در روايات آمده كه قبض روح از پاها شروع مي‌شود)كم‌كم تا به سينه و بالاتر رسيد. ديدم تمام دردها برطرف شد و راحت شدم. همين كه من راحت شدم، ديدم اطرافيان بسترم همه گريه و ناله سر دادند. هر چه مي‌گفتم من راحت شدم و ديگر درد ندارم، نمي ‌فهميدند؛ مثل اين كه اصلاً مرا نمي‌ ديدند و صدايم را نمي‌شنيدند.تا اين كه آن دو نفر مرا بلند كردند و به سمت آسمان بردند. من بسيار خوش و خرّم بودم .هر چه بالاتر مي ‌رفتم، راحت ‌تر مي‌ شدم و احساس لذّت بيشتري مي ‌كردم . بين راه، ناگهان شخص بزرگواري مقابل آن دو نفر رسيد و به آن‌ها اشاره كرد، او را برگردانيد،مادرش او را از من خواسته است و من سي سال بر عمرش افزودم. آن‌ها فوراً مرا برگرداندند و نشستم؛ ديدم شما گريه مي ‌كنيد.نوشته‌اند، او بعد از اين ماجرا تا سي سال زنده بود و سر سي سال دوباره مريض شد و از دنيا رفت.اين هم مصداقي از مصاديق كهف الوری

   

---

*سخيّ: بخشنده،باسخاوت.
*جواد: بخشنده،صاحب جود و كَرَم .
[1]ـ سوره‌ي بقره ،آيه‌ي 253.
*اذن دخول: ذكري كه هنگام ورود به مدفن شريف هر يك از معصومين‌ (علیهم السلام)خوانده و براي ورود كسب اجازه مي‌شود.
*رهبانيّت: رياضت غير شرعي.
[2]ـ نهج‌البلاغه‌ي فيض،خطبه‌ي 3.
[3]ـ همان،خطبه‌ي12.
[4]ـ اصول كافي،جلد 8 ،صفحه‌ي 247.
[5]ـ همان،جلد2،صفحه‌ي 237.
[6]ـ سوره‌ي مريم،آيه‌ي48.
*كهف حصين: پناهگاه محكم.
[7]ـ سوره‌ي كهف ،آيه‌ي 9.
[8]ـ همان،آيه‌ي 13.
[9]ـ همان،آيه‌ي 10.
[10]ـ همان،آيه‌ي 14.
[11]ـ همان،آيه‌ي16.
[12]ـ سوره‌ي كهف،آيه‌ي 18.
[13]ـ همان.
[14]ـ سوره‌ي كهف،آيه‌ي 16.
[15]ـ سوره‌ي ص،آيه‌ي 82.
[16]ـ سوره‌‌ي اعراف ،آيات 16 و 17.
[17]ـ بحارالانوار،جلد23،صفحه‌ي 105،حديث3.
*مستغني: بي‌نياز.
*اقاويل: گفتارها،سخنان.
*براهين: دليل‌ها،حجّت‌ها .
[18]ـ سوره‌ي مائده ،آيه‌ي 35.
*ابتغاء: طلب كردن،جستن.
[19]ـ زيارت جامعه.
*عِرض: آبرو.
[20]ـ سوره‌ي احزاب ،آيه‌ي 72.
[21]ـ سوره‌ي نور،آيه‌ي 35.
*اقران:نزديكان،هم‌رديفان .
[22]ـ بحارالانوار،جلد50،صفحه‌ي 311،با پايين صفحه.
*اجنبي: بيگانه،خارجي.