کلمات قصار نهج البلاغه

[دژدان]

کلمات قصار نهج البلاغه

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_120

وقال عليه السلام وقد سئل عن قريش: أَمَّا بَنُو مَخْزُومٍ فَرَيْحَانَةُ قُرَيْشٍ، نُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ، وَالنِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ. وَأَمَّا بَنُو عَبْدِ شَمسٍ فَأَبْعَدُهَا رَأْياً، وَأَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا. وَأَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا، وَأَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا. وَهُمْ أَكْثَرُ وَأَمْكَرُ وَأَنْكَرُ، وَنَحْنُ أَفْصَحُ وَأَنْصَحُ وَأَصْبَحُ. 

از امام(ع)درباره قريش سؤال شد فرمود: «اما طائفه بنى‏ مخزوم‏» گل قبيله قريشند، دوست داريم كه با مردانشان هم سخن شويم و با زنانشان ازدواج كنيم و اما «طائفه بنى عبد شمس‏» از همه بد انديش‏تر و بخيل‏ترند و اما ما «طائفه بنى هاشم‏» از همه آنها نسبت‏ به آنچه در دست داريم بخشنده‏ تريم و به هنگام بذل جان از همه سخاوتمندتريم، آنها پر جمعيت‏تر و مكارتر و زشت‏ترند و ما فصيحتر و دلسوزتر و زيباتريم. 

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_121

وقال عليه السلام : شَتَّانَ بَيْنَ عَمَلَيْنِ: عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَتَبْقَى تَبِعَتُهُ، وَعَمَلٍ تَذْهَبُ مَؤُونَتُهُ وَيَبْقَى أَجْرُهُ.

اين دو عمل با هم تفاوت بسيار دارند: عملى كه لذتش ميرود و عواقب ‏بد آن مي ماند و عملى كه زحمتش مى ‏رود و اجر و پاداش آن باقى مي ماند.

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_122

وتبع جنازة فسمع رجلاً يَضحك، فقال عليه السلام : كَأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ، وَكَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ، وَكَأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الاََْمْوَاتِ سَفْرٌعَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ! نُبَوِّئُهُمْأَجْدَاثَهُم ْنَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ، قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَوَاعِظَةٍ، وَرُمِينَا بِكُلِّ جَائِحَةٍ!

امام عليه السلام در تشييع جنازه اى شركت كرده بود, صداى خنده‏ مردى را شنيد فرمود:
گویی مرگ در دنيا بر غير ما نوشته شده و گویی حق بر غير ما واجب گشته و گویی اين مردگانى را كه مي بينيم مسافرانى هستند كه به زودى به سوى ما باز مي گردند آنها را در قبرشان مي گذاريم و ميراث آنها را مي خوريم گویى بعد از آنها جاودانيم‏ ما هر واعظ و اندرز دهنده‏ اى را فراموش كرده‏ ايم و هدف مصائب سنگين و آفاتى‏ كه هر اصل و فرع را نابود مى‏ كند قرار گرفته‏ ايم.

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_123

وقال عليه السلام : طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِي نَفْسِهِ، وَطَابَ كَسْبُهُ، وَصَلَحَتْ سَرِيرَتُهُ، وَحَسُنَتْ خَلِيقَتُهُأَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ، وَأَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ، وَعَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ، وَوَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَلَمْ يُنْسَبْ إِلَى الْبِدْعَةِ. ومن الناس من ينسب هذا الكلام إلى رسول الله صلى الله عليه وآله.

خوشا بحال كسى كه در نزد خود كوچك (و در نظر مردم بزرگ و عزيز) است و كسب و كار او پاك و حلال و باطن او صالح و شايسته و اخلاق او نيك است و اضافه مال خود را در راه خدا انفاق مى‏ كند و آزار او به مردم نمى‏ رسد, سنت و روش پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم براى او كافى است (به همين دليل) بدعتى در دين خدا نمى‏ گذارد.

سيد رضى مى‏ گويد: بعضى اين سخن را به پيامبر(صل الله علیه و آله و سلم)نسبت مى‏ دهند.

و همچنين گفتار قبل(اشاره به حديث 122 است).

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_124

وقال عليه السلام : غَيْرَةُ الْمَرْأَةِ كُفْرٌ وَغْيْرَةُ الرَّجُلِ إيمَانٌ.

غيرت زن كفر است و غيرت مرد ايمان.

(اشاره به اينكه زن اگر حسادت به همسر ديگر شوهرش بورزد مخالفت‏ با فرمان خدا گردد.
و مخالفت و حسادت مرد نسبت‏ به گام نهادن مرد بيگانه در زندگى خانوادگی اش‏ اطاعت و فرمان خدا است.) 

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_125

وقال عليه السلام : لاَََنْسُبَنَّ الاِِْسْلاَمَ نِسْبَةً لَمْ يَنسُبْهَا أَحَدٌ قَبْلِي: الاِِْسْلاَمُ هُوَ التَّسْلِيمُ، وَالتَّسْلِيمُ هُوَ الْيَقِينُ، وَالْيَقِينُ هُوَ التَّصْدِيقُ، وَالتَّصْدِيقُ هُوَ الاِِْقْرَارُ، وَالاِِْقْرَارُ هُوَ الاََْدَاءُ، وَالاََْدَاءُ هَوَ الْعَمَلُ.

اسلام را چنان تفسير مى‏ كنم كه هيچكس پيش از من آنرا چنين‏ تفسيرى نكرده باشد، اسلام همان تسليم است (تسليم در برابر فرمان‏ خدا) و تسليم همان يقين است (چرا كه تسليم بدون ايمان و يقين ممكن نيست) و يقين همان تصديق است.(چرا كه تا علم و تصديق حاصل نشود يقين حاصل‏ نمى‏ شود)و تصديق همان اقرار است.(چرا كه تصديق در درون قلب افى‏ نيست‏ بايد آنرا افشا كرد) و اقرار همان احساس مسئوليت است (چرا كه‏بدون آن لفظى است‏ بى‏ معنا) و احساس مسئوليت همان عمل است (چرا كه‏ نتيجه احساس مسئوليت عمل مى‏ باشد). 

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_126

وقال عليه السلام : عَجِبْتُ لِلْبَخِيلِ يَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَالَّذِي مِنْهُ هَرَبَ، وَيَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِى إِيَّاهُ طَلَبَ، فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ، وَيُحَاسَبُ فِي الاَْخِرَةِ حِسَابَ الاََْغْنِيَاءِ. وَعَجِبْتُ لِلْمُتَكَبِّرِ الَّذِي كَانَ بِالاَمْسِ نُطْفَةً، وَيَكُونُ غَداً جِيفَةً. وَعَجِبْتُ لِمَنْ شَكَّ فِي اللهِ، وَهُوَ يَرَى خَلْقَ اللهِ. وَعَجِبْتُ لِمَنْ نَسِيَ الْمَوْتَ، وهُوَ يَرَى الْمَوْتَى. وَعَجِبْتُ لِمَن أَنْكَرَ النَّشْأَةَ الاَُْخْرَى، وَهُوَ يَرَى النَّشْأَةَ الاَُْولَى. وَعَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ، وَتَارِكٍ دَارَ الْبَقَاءِ.

تعجب مى‏ كنم از بخيل، كه به استقبال فقرى مى‏ رود كه از آن‏ گريخته است و غنائى را از دست مى‏ دهد كه خواهان آن است، در دنيا همچون فقيران زندگى مى‏ كند اما در آخرت بايد همچون اغنياء حساب پس‏ دهد.
و تعجب مى‏ كنم از متكبرى كه ديروز نطفه‏ اى بى‏ ارزش بود و فردا مردار گنديده‏ ايست و تعجب مى‏ كنم از كسي كه در خدا شك مى‏ كند در حاليكه او خلق خدا رامى‏ بيند و تعجب مى‏ كنم از كسي كه مرگ را فراموش مى‏ كند با اينكه مردگان‏ را مى‏ بيند و تعجب مى‏ كنم از كسي كه انكار جهان ديگر مى‏ كند در حاليكه‏ جهان نخست را مى‏ بيند و تعجب مى‏ كنم از كسي كه دارفانى را آباد مى‏ كند و دار باقى را بدست فراموشى مى‏ سپارد.

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_127

وقال عليه السلام : مَنْ قَصَّرَ فِي الْعَمَلِ ابْتُلِيَ بِالْهَمِّ، وَلاَ حَاجَةَ لله فِيمَنْ لَيْسَ لله فِي نَفْسِهِ وَمَالِهِ نَصِيبٌ.

كسي كه در عمل كوتاهى كند به اندوه گرفتار مى‏ شود و خداوند به‏ كسي كه در مال و جانش نصيبى براى خدا نيست اعتنائى ندارد.

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_128

وقال عليه السلام : تَوَقَّوا الْبَرْدَفِي أَوَّلِهِ، وَتَلَقَّوْهُفِي آخِرِهِ، فَإِنَّهُ يَفْعَلُ فِي الاََْبْدَانِ كَفِعْلِهِ فِي الاََْشْجَارِ، أَوَّلُهُ يُحْرِقُ وَآخِرُهُ يُورقُ.

بپرهيزيد از سرما در آغازش (در پائيز) و استقبال كنيد از آن در آخرش (نزديك بهار) زيرا در بدن ها همان مى‏ كند كه با درختان مى‏ كند. در آغاز خشك مى‏ كند و در آخر برگ مى‏ آورد. 

[دژدان]

#کلمات_قصار_نهج_البلاغه
#شماره_129

وقال عليه السلام : عِظَمُ الخالِقِ عِنْدَكَ يُصَغِّرُ الْـمَخْلُوقَ فِي عَيْنِكَ.

بزرگى خالق نزد تو مخلوق را در چشم تو كوچك ميكند.