مراتب مهجوریت
مهمتر از همه گاهى مىگويند:
قرآن از عالم پاك است و ما از عالم خاك و دست بشر به ساحت قدس آن نمىرسد و توان فهم آيات آن را ندارد و به اين بهانه آن را از صحنه خارج مىسازند و گاهى مىگويند:
قرآن گرچه از نظر سند و انتساب آن به خدا قطعى و يقينى است، ولى دلالت آيات بر احكام خدا و مقصود او گمانى و غير يقينى است و نمىتوان بدان اعتماد كرد.
اين نوع موضع گيريهاست كه زمينه كنار گذاشتن قرآن از متن زندگى را فراهم مىآورد.
شگفتا كه قرآن به هنگام تعريف، مقام اول را دارد؛ به عنوان نور جاويدان، اقيانوس ژرف و موّاج، شكننده تاريكيها، تربيت كننده انسانها، سرچشمه دانشها و شفابخش دردها معرفى مىشود، ولى در مقام عمل و استدلال و پياده كردن و تحقق معارف آن، در نقطه پايانى قرار مىگيرد! اين برخورد امّت اسلامى است كه آنان را سزاوار سرزنش مىكند و پيامبر (ص) را به شكايت از چنين امتى وا مىدارد.
ادامه⬅️هوا پرستى1398/02/04
https://t.me/shahrenuraniquran