درس دوم از کتاب نحو روان با حدیث و قرآن(تقسيم فعل)

[هندیانی]

سلام دوستان عزیز

در درس دوم موضوعات زیر را یاد می گیرید.


# تقسيم فعل

# علائم فعل ماضى

# سه تذكّر

# علائم فعل مضارع

# دو تذكّر

# علائم فعل امر

# سه تذكّر

# علامت حرف

# سئوال و تمرين

[رهرو]

سئوال و تمرين

1 - علائم فعل ماضى چيست؟
پذیرش تاء تأنیث در صیغه ی مفرد مؤنث غایب مثل ذهبت
پذیرش تاء مخاطب در صیغه های مفرد مذکر و مفرد مؤنث مثل ذهبتَ (مفرد مذکر) و ذهبتِ(مفرد مؤنث)

2 - فعل ماضى، معرب است يا مبنىّ و حركت بنائى يا اعرابى آن كدام است؟
فعل مضارع معرب است و علامت اعرابی آن مرفوع است و با حروف جازمه مجزوم و با حروف ناصبه منصوب میشود.
یضربُ
ان یضربَ
لم یضرب

3 - كلمات «نِعْمَ، بِئْسَ، لَيْسَ و عَسى‏» اسم، فعل يا حرفند؟
فعل هستند. فعل ماضی

4 - تفاوت فعل ماضى با اسمِ فعلِ ماضى در چيست؟
در قبول حرکتشان است. یعنی اگر کلمه ای معنا و مفهوم ماضی بدهد ولی علائم ماضی را نداشته باشد. اسم فعل است. مثل هیت

5 - علائم فعل مضارع را بيان كنيد.

پذیرش نون تأکید
پذیرش حروف ناصبه
پذیرش یاء مفرد مؤنث مخاطب
پذیرش حروف جازم
پذیرش س و سوف


6 - فعل مضارع در چه صورت معرب و در چه صورت مبنىّ است؟
فعل مضارع معرب است غیر از مواردی که نون تأکید و نون جمع مؤنث داشته باشد.

7 - تفاوت فعل مضارع با اسمِ فعلِ مضارع در چيست؟
در قبول نکردن علائم فعل مضارع

8 - علائم فعل امر را بيان نماييد.معنای فعل امر ذاشته باشه
پذیرش نون تأکید
پذیرش یاء در مفرد مؤنث مخاطب


9 - آيا اصل فعل دو قسم است يا سه قسم چرا؟
دو قسم. چون فعل امر را مستقل نمیدانند و از فعل مضارع گرفته شده است.

10 - تفاوت فعل امر با اسمِ فعلِ امر در چيست؟
اگر کلمه ای معنای امر داشته باشد ولی دو علامت دیگر فعل امر را قبول نکند اسم فعل امر است.

11 - كلمات «هاتِ» و «تَعالَ» فعل امر است يا اسمِ فعلِ امر؟
فعل امر

12 - نشانه حرف چيست؟
قبول تکردن علائم اسم و فعل

13- در مثال‏هاى ذيل حروف و هر يك از افعالِ ماضى، مضارع و امر را با علامت مخصوص آن‏ها تعيين كنيد:

الف: «قُلْ لَسْتُ عَلَيْكُمْ بِوَكيلٍ»(51).
قل: فعل امر، علامت جزم و معنای فعل امر
لستَ: فعل ماضی و مبنی بر فتح، پذیرش تاء مخاطب(ضمیر رفع متحرک)
حروف: علی، ب

ب: «وَما رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ»(52).
حروف: و،
رمیتَ: فعل ماضی و علامت ان پذیرش تاء مخاطب در اخر(ضمیر رفع متحرک)
رمیتَ: فعل ماضی و علامت ان پذیرش تاء مخاطب در اخر(ضمیر رفع متحرک)

ج: «وَتَاللَّهِ لَاَكيدَنَّ اَصْنامَكُمْ»(53).
حروف: و، ت، ل،
اکیدنَّ: فعل مضارع و علامت آن پذیرش نون تأکید ثقیله

د: «وَالْوالِداتُ يُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ»(54).
حروف: و، ال،
یرضعنَ: فعل مضارع علامت ان پذیرش نون جمع مؤنث

ه: «قُلْنا يا نارُ كُونى بَرْداً وَسَلاماً عَلى‏ اِبْراهيمَ»(55).
حروف: یا، و، علی
قلنا: فعل ماضی ، پذیرش ضمیر رفع متحرک نا

و: «اَنْ إِتَّخِذى‏ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمّا يَعْرُشُونَ»
حروف: أن، من، و، من، و، من
إتخذی: فعل امر علامت ان پذیرش یاء مخاطب مؤنث
یعرشون: فعل مضارع مرفوع

[هندیانی]

1 - علائم فعل ماضى چيست؟
پذیرش تاء تأنیث در صیغه ی مفرد مؤنث غایب مثل ذهبت
پذیرش تاء مخاطب در صیغه های مفرد مذکر و مفرد مؤنث مثل ذهبتَ (مفرد مذکر) و ذهبتِ(مفرد مؤنث)

سلام بر شما رهرو گرامی

ممنونم بابت پاسخ های زیبا و کامل شما

در مورد سؤال اول قسمت دوم در اصل پذيرش ضميرِ رفعِ‏ متحرك درآخرش‏ هست که یکی از آنها تاء مخاطب است.