درس یازدهم قواعد دوره تکمیلی
وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَ‌ضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِی بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣١﴾
و یاد داد(خدا) آدم را، آن نام ها را، همه ی آن را، ســــپس نشان داد آن ها (پدیده ها و صاحبان نام ها ) را بر فرشتگان، پس فرمود: خبر دهید مرا به نام ها ی اینان، اگر هستید راستگویان
سوال :در مورد
كُلَّهَا چه میدونید از نظر صرف و ترکیب
میخوام بدونم معنی
کل چی هست؟ و چه موقع هر و چه موقع همه معنا میشه؟
پس در این آیه
کل با ضمیر ها که مفرد هست اومده ولی چون مرجع ضمیر به الاسماء بر میگرده جمع میشه و ما همه معنا میکنیم.
یه توضیح مختصر در مورد تأکید معنوی:
تأکید معنوی آوردن الفاظ خاصیست که " ادوات تأکید" نامیده میشه و همواره بعد از اسم(مؤکد) قرار می گیرند و غالبا به ضمیر آن اضافه می گردند.
که یک نوع آن کُلّ، جمیع و عامّه هست که برای جمع استفاده میشود. مانند: وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا
کل ،اسم دائم الاضافه است و مضاف واقع میشود و ضمیر متصل به آن مضاف الیه است ،در این آیه تاکیدی برای الاسما میباشد
جمله ی أَنبِئُونِی را کدوم بزرگوار میخواد برامون تجزیه کنه؟؟؟
میشه در مورد
نون وقایه توضیح بدید؟
امر مخاطب از ریشه ن ب ءجمع از باب افعال و همراه نون وقایه و ضمیر متصل ی
نونی هست که برای حفاظت از مشتبه شدن افعال استفاده میشه ثال نبئی فکر کنم یهنی تو زن باخبر کن ولی با نون وقایه نبئنی یعنی تو مذکر مرا با خبر کن پس اگه نون نباشه اشتباه میشه
درسته یکی از مواردش همینه که فرمودید
ببینید
أنبِیء فعل مفرد مذکر مخاطب هست و زمانی که ی متکلم بخواد بهش اضافه بشه میشه أنبِئی یعنی خبر بده مرا تو یک مرد
که با امر مفرد مؤنث اشتباه میشه أنبِئی یعنی خبر بده تو یک زن
و در اینجا نون وقایه اضافه میشه تا از اشتباه جلوگیری بشه
علت های دیگر آوردن نون وقایه رو مینویسم تا خوب یاد بگیریم:
وقایه بر وزن هدایة یعنی نگهداشتن، به سه جهت به این نون وقایه گفته اند
اول این که سکون آخر کلمه، به وسیله ی آن حفظ میشه
مثل قدْ در قدْنی که اگر نون وقایه نباشه قدی گفته میشه زیرا به مناسبت یاء باید ما قبل یاء مکسور باشه
دوم این که فعل را از اشتباه شدن به اسم حفظ میکنه چون نون وقایه با فعل میاد نه با اسم
پس کلمات ضَرَبَنی و شَجَرَنی فعل هست. یعنی مرا زد و با من نزاع کرد
ولی کلمات ضَرْبی و شَجَری اسم است یعنی عسل سفید من و درخت من
و سوم رو هم در بالا توضیح دادم.
میتونیم نتیجه بگیریم که نون وقایه برای حفاظت از حرکت و یا علامت آخر فعل و یا حرف میاد.
یعنی أکرَمَ + ی 
أکرَمَی که خونده میشه أکرَمِی و حرکت فتحه تبدیل به کسره شد و اشتباه هست. ولی با نون وقایه میشود أکرَمَنی و حرکت آخر فعل حفظ میشود.
یا قد که مثالش در بالا اومد.
قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَكِیمُ ﴿٣٢﴾
گفتند: پاک و منزهی تو، نیست هیچ دانشی برای ما مگر آنچه آموزاندی ما را، همانا (قطعا) تو، همان دانای با حکمت هستی.
میشه در مورد
لا علم توضیح بدید :
لا لای نفی جنس و علم میشه اسم لا و منصوب
استاد عزیز چشمتان روشن باشد بنور مولا
امام زمان
حروف جری است گه برسر اسم میآ ید و اسم را مجرور می گند . درجارور مجرور ابهامی وجود دارد گه با متعلق
نقل قول
استاد گلم ممنونم جزاؤکم الله
(ضمه بر یاء ثقیله و حذف میشود)
بنین+ اسرائیل 
(اعلال قلب) 
پس نکته ی مهم اینجاست که فقط بر سر إنَّ داخل میشه نه سایر حروف مشبهة بالفعل دیگر.
شبکه های اجتماعی
لینک های مهم
درباره ما
پست الکترونیکی مدیریت سایت : info@shahrequran.ir