فضایل و بركات امام حسین(ع)

[زنبق بنفش]

فضایل و بركات امام حسین(ع)


آثار و بركات فردی سیدالشهداء

1- چراغ هدایت و كشتی نجات‏

روایت شده كه امام حسین - علیه السلام - فرمود: «خدمت رسول خدا - صلی الله علیه و آله - شرفیاب شدم در حالیكه ابی بن كعب هم آنجا بود. حضرت رسول اكرم - صلی الله علیه و آله - فرمود: مرحبا به تو، ای ابا عبدالله، ای زینت آسمانها و زمین. ابی گفت : چگونه او زینت آسمانها و زمین است در صورتی كه كسی غیر از تو چنین نیست؟
حضرت فرمود: ای ابی، قسم به كسی كه مرا به حق به نبوت مبعوث كرد، حسین بن علی در آسمان بزرگتر از روی زمین است، و همانا بر طرف راست عرش الهی نوشته شده است كه او چراغ هدایت و كشتی نجات است».[1]
یكی از بركات فردی حضرت سیدالشهدا - علیه السلام - این است كه او «چراغ هدایت» و «كشتی نجات» است. اگر چه همه پیامبران و امامان - علیه السلام - چراغها و انوار هدایت و كشتیهای نجات و رهایی اند،

چنانكه پیامبر اسلام - صلی الله علیه و آله - فرمود: «انما مثل اهل بیتی فیكم كمثل سفینه نوح من دخلها نجا، و من تخلف عنها هلك».[2]

همانا خانداون و اهل بیت من در میان شما مانند كتشی نوح است كه هر كس داخل آن شود نجات پیدا كرده و هركس كه از آن تخلف كند هلاك خواهد شد.
اما كشتی نجات حسین - علیه السلام - حركتش بر امواج توفنده و گسترده دریا، سریعتر و لنگر انداختن و پهلو گرفتن آن بر ساحلهای نجات آسانتر بوده و دایره بهره‏وری و استفاده از نور مشعل وجود حسین - علیه السلام - وسیعتر است.
در آن زمانی كه امواج بلند و سهمگین فساد و گناه بر پیكره نیمه‏جان جامعه اسلامی، و جان و دل مسلمانان، تازیانه مرگ می زد و گرداب حوادث و توطئه‏ها و پلیدیها، خفتگان در بستر غفلت را بی‏رحمانه به قعر تاریكی و تباهی می كشید، این حسین بود كه با قیام و نهضت الهی خود و شهادت و اسارت اهل بیت خویش، گرفتاران در این اوضاع خطرناك را از دریای پر تلاطم ساخته شده به دست فتنه‏گر «بنی امیه» نجات بخشید و با كشتی رهایی خود، این خفتگان و غافلان و گرفتاران را به ساحل نجات رهنمون نمود.

آری، حسین - علیه السلام - «مصباح الهدی» است تا در این ظلمتكده خاك، دلیل و راهنمای راه باشد؛ و «سفینه النجاه» است تا در اقیانوس متلاطم فتنه‏ها و ضلالتها، غرق شدگان را كه كشتی شكسته بودند فریاد رس باشد.

[1] . فرائد السمطین، جوینی خراسانی، ج 2 ص 155
[2] . فرائد السمطین، جوینی خراسانی، ج 2 ص 246

[زنبق بنفش]

گریه و عزاداری برای سیدالشهدا - علیه السلام - دارای آثار و بركات مهمی است كه به برخی از آنها اشاره می‏شود:

1- حفظ رمز نهضت حسینی

از ارزنده‏ترین آثار و بركات مجالس عزاداری و گریه بر اباعبدالله الحسین - علیه السلام - حفظ رمز نهضت حسینی است.
براستی ؛ چرا در دوران منحوص سلاطین و پادشاهان جور از برپایی مجالس عزای اهل بیت - علیه السلام - به خصوص سالار شهیدان جلوگیری می شد؟ آیا نه این است كه عزای حسینی و امامان شیعه، سبب می شود كه سخنوران و دانشمندان متعهد و انقلابی، مردم را از ظلم‏های حكومتها آگاهی دهند و انگیزه قیام آن حضرت كه امر به معروف و نهی از منكر است به اطلاع مردم برسد؟
آری، اینگونه مجالس، آموزشگاهها و دانشگاههایی است كه به بهترین روش و زیباترین اسلوب مردم را به سوی دین خوانده و عواطف را آماده می‏كند و جاهلان و بی‏خبران را از خواب سنگین غفلت بیدار می‏سازد و نیز در این مجالس است كه مردم، دیانت را همراه با سیاست، از مكتب حسین بن علی - علیه السلام - می‏آموزند.

گریه بر سید الشهدا - علیه السلام - و تشكیل مجالس عزای حسینی نه تنها اساس مكتب را حفظ می‏كند، بلكه باعث می‏گردد شیعیان با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامی برخوردار شده و در جهت حسینی شدن رشد و پرورش یابند.

كدام اجتماعی است كه در عالم چنین اثری را از خود بروز داده باشد؟ كدام حادثه‏ای است مانند حادثه جانسوز كربلا كه از دوره وقوع تاكنون و بعدها بدینسان اثر خود را در جامعه بشریت گذارده، و روز به روز دامنه آن وسیعتر و پیروی و تبعیت از آن بیشتر گردد؟ از این رو باید گفت كه در حقیقت مراسم عزاداری حافظ و زنده نگهدارنده نهضت مقدس امام حسین - علیه السلام - و در نتیجه حافظ اسلام وضامن بقای آن است.
تشكیل مجالس عزاداری حسین، نه تنها اساس مكتب را حفظ كرده و می‏كند بلكه به علاوه سبب آن گردید كه شیعیان با حضور در این مجالس از والاترین تربیت اسلامی برخوردار شده و در جهت حسینی شدن رشد و پرورش یابند.

«موریس دوكبری» می‏نویسد: «اگر مورخین ما، حقیقت این روز را می‏دانستند و درك می‏كردند كه عاشورا چه روزی است، این عزاداری را مجنونانه نمی پنداشتند. زیرا پیروان حسین به واسطه عزاداری حسین می‏دانند كه پستی و زیر دستی و استعمار را نباید قبول كنند. زیرا شعار پیشرو و آقای آنان تن به زیر بار ظلم و ستم ندادن است.

ق دری تعمق و بررسی در مجالس عزاداری حسین نشان می‏دهد كه چه نكات دقیق و حیات بخشی مطرح می شود،در مجالس عزاداری حسین گفته می شود كه حسین - علیه السلام - برای حفظ شرف و ناموس مردم و بزرگی مقام و مرتبه اسلام، از جان و مال و فرزند گذشت و زیر بار استعمار و ماجراجویی یزید نرفت؛ پس بیایید،ما هم شیوه او را سرمشق قرار داده از زیر دستی استعمار گرایان خلاصی یابیم و مرگ با عزت را بر زندگی با ذلت ترجیح دهیم...» [25]

[25] . بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 44 ص 284

[زنبق بنفش]

2 - ازدیاد محبت به امام، و تنفر از دشمنان آن حضرت

سوزی كه از دل سوخته عاشقان سیدالشهدا - علیه السلام - به چشم سرایت كرده و از مجاری دو چشم آنها به صفحه رخسار وارد می شود، مراتب علاقه و اخلاص و دلبستگی به خاندان وحی و رسالت را می‏رساند و این عمل اثری مخصوص در ابقای مودت و ازدیاد محبت دارد.

گریه بر حضرت سیدالشهدا - علیه السلام - از مواردی است كه هیچ انسانی از فرط دلسوزی و انقلاب، طاقت بردباری و تحمل در برابر استماع مصائب او را ندارد، و این گریه و بیقراری، علاوه بر ازدیاد محبت و مهر و مودت، موجب كثرت تنفر و بی‏زاری از دشمنان و قاتلان آن حضرت شده و موجب برائت دوستداران این خانواده از دشمنان ایشان می‏گردد.

باری، گریه با آگاهی و معرفت بر امام حسین - علیه السلام - در واقع، اعلام انزجار از قاتلان اوست و این تبری از آثار برجسته گریه بر امام حسین - علیه السلام - است زیرا مردم به ویژه افرادی كه دارای شخصیت هستند از گریه كردن در برابر حوادث تا سر حد امكان امتناع می‏ورزند، و تا شعله درونی آنان به مرتبه انفجار نرسد حاضر به گریه كردن مخصوصاً در برابر چشم دیگران نیستند، این گریه و عزاداری ابراز كمال تنفر در برابر تعدی و تجاوز و ستمگری و پایمال نمودن حقوق جامعه و به ناحق تكیه زدن بر مسند حكومت آنان می‏باشد.

3 - آشنایی با حقیقت دین و نشر آن

یكی دیگر از آثار و بركات مجالس عزاداری سیدالشهدا - علیه السلام - این است كه مردم در سایه مراسم عزاداری به حقیقت اسلام آشنا شده و بر اثر تبلیغات وسیع و گسترده‏ای كه همراه با این مراسم انجام می‏گیرد، آگاهی توده مردم بیشتر شده و ارتباطشان با دین حنیف محكمتر و قویتر می‏گردد. چه اینكه قرآن و عترت دو وزنه نفیسی هستند كه هرگز از یكدیگر جدا نمی‏شوند و این آگاهی در اقامه ماتم و مراسم سوگواری عترت رسول اكرم - صلی الله علیه و آله - به خصوص امام حسین - علیه السلام - به آحاد مردم داده خواهد شد.

4 - آمرزش گناهان

ریان بن شبیب از امام رضا - علیه السلام - روایت كرده كه فرمود: «ای پسر شبیب، اگر بر حسین - علیه السلام - گریه كنی تا آنكه اشك چشمت بر صورتت جاری شود، خداوند گناهان كوچك و بزرگ، و كم یا زیاد تو را می آمرزد» [26]
و نیز فرمود: «گریه كنندگان باید بر كسی همچون حسین - علیه السلام - گریه كنند، زیرا گریستن برای او گناهان بزرگ را فرو می‏ریزد» [27]

[26] . منتخب كامل الزیارات، ابن قولویه، ص 165
[27] . منتخب كامل الزیارات، ابن قولویه، ص 168

[زنبق بنفش]

5- سكونت در بهشت

امام باقر - علیه السلام - فرمود:
«هر مؤمنی كه در سوگ حسین - علیه السلام - اشك دیده ریزد، به حدی كه بر گونه‏اش جاری گردد، خداوند او را سالیان سال در غرفه‏های بهشت مسكن می‏دهد». [28]
و نیز امام صادق - علیه السلام - فرمود:
«هر كس درباره حسین - علیه السلام - شعری بخواند و گریه نماید و یك نفر را بگریاند، بهشت برای هر دوی آنها نوشته می‏شود. كسی كه حسین - علیه السلام - نزد او ذكر شود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشك آید، اجر او نزد خداست و برای او جز به بهشت راضی نخواهد شد».[29]
و نیز فرمود:
«هر كس كه در عزای حسین - علیه السلام - بگرید یا دیگری را بگریاند و یا آنكه خود را به حالت گریه و عزا درآورد، بهشت بر او واجب می‏شود» [30]

6 - شفا یافتن

یكی دیگر از آثار و بركات مجالس عزاداری حضرت سید الشهدا - علیه السلام - شفا گرفتن است. به طوری كه بارها دیده‏ ایم و شنیده‏ ایم كه بعضی از عزاداران و گریه كنندگان بر حسین - علیه السلام - شفا گرفته‏اند.

نقل است كه مرجع بزرگ شیعه مرحوم آیه الله العظمی بروجردی در سن نود سالگی دارای چشمانی سالم بودند كه بدون عینك خطوط ریز را هم می‏خواندند و می‏فرمودند: این نعمت را مرهون وجود مبارك حضرت ابی عبدالله الحسین - علیه السلام - هستم : و قضیه را چنین نقل می‏فرمودند:

در یكی از سالها در بروجرد بودم، به چشم درد عجیبی مبتلا شدم كه بسیار مرا نگران ساخته بود. معالجه پزشكان فایده‏ای نكرد و درد چشم هر روز بیشتر و ناراحتی من افزونتر می‏گردید، تااینكه ایام محرم شد. در ایام محرم آیه الله فقید، دهه اول را روضه داشتند و دسته‏های مختلف هم در این عزاداری شركت می‏كردند. یكی از دسته‏ هایی كه روز عاشورا به خانه آقا وارد شده بود، «هیئت گِلگیرها» است كه نوعاً سادات و اهل علم و محترمین هستند، در حالی كه هر یك حوله سفیدی به كمر بسته‏اند، سر و سینه خود را گل آلود كرده و بطور بسیار رقت بار و مهیج و در عین حال با سوز و گداز فراوان و ذكری جانسوز آن روز را تا ظهر عزاداری می كنند. آقا فرمودند:

«هنگامی كه این دسته به خانه من آمدند و وضع مجلس با ورود این هیئت هیجان عجیبی به خود گرفته بود من هم در گوشه‏ای نشسته و آهسته آهسته اشك می‏ریختم و در این بین هم مقداری گل از روی پای یكی از همین افراد گلگیر برداشته و بر روی چشمهای ملتهب و ناراحتم كشیدم، و به بركت همین توسل، چشمانم خوب شد و امروز علاوه بر اینكه متبلا به درد چشم نشدم، از نعمت بینایی كامل برخوردارم، و به بركت حضرت امام حسین - علیه السلام - احتیاج به عینك هم ندارم».
با اینكه همه قوای جسمانی ایشان تحلیل رفته بود با این وجود تا آخرین ساعات زندگانی از بینایی كامل برخوردار بودند.

[28] . جلاء العیون، علامه مجلسی، ص 462
[29] . بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 44 ص 293
[30] . وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج 10 ص 397

[زنبق بنفش]

7 - گریه كننده بر حسین، در قیامت گریان نیست

رسول اكرم - صلی الله علیه و آله - به فاطمه زهرا (س) فرمود:
«هر چشمی در روز قیامت گریان است مگر چشمی كه برای مصائب حسین - علیه السلام - گریه كرده باشد، چنین كسی در قیامت خندان و شادان به نعمت‏های بهشتی است». [31]

8 - امان از سكرات موت و آتش دوزخ

مسمع گوید: حضرت امام صادق - علیه السلام - فرمود:
آیا متذكر می شوی با حسین چه كردند؟ عرض كردم : آری، فرمود: آیا جزع و گریه می‏كنی؟ گفتم : آری، به خدا سوگند گریه می‏كنم و آثار غم و اندوه در صورتم ظاهر می‏شود حضرت فرمود: «خدا اشك چشمت را رحمت كند. آگاه باش كه تو از آن اشخاصی هستی كه از اهل جزع برای ما شمرده می‏شوند، به شادی ما شاد و به حزن ما محزون و اندوهناك می‏گردند. آگاه باش كه بزودی هنگام مرگ، پدرانم را بر بالین خود حاضر می‏بینی، در حالی كه به تو توجه كرده و ملك الموت را درباره تو بشارت می دهند، و خواهی دید كه ملك الموت در آن هنگام از هر مادر مهربان به فرزندش، مهربانتر است»
سپس فرمود:
«كسی كه بر ما اهل بیت به خاطر رحمت و مصائب وارده بر ما گریه كند، رحمت خدا شامل او می‏شود قبل از اینكه اشكی از چشمش خارج گردد؛ پس زمانی كه اشك چشمش بر صورت جاری شود اگر قطره‏ای از آن در جهنم بریزد، حرارت آن را خاموش كند، و هیچ چشمی نیست كه گریه كند بر ما مگر آنكه با نظر كردن به كوثر و سیراب شدن با دوستان، خوشوقت می‏گردد».[32]

با توجه به این روایت شریف باید گفت:جایی كه آتش جهنم كه قابل مقایسه با آتش دنیا نیست و به وسیله گریه بر حسین - علیه السلام - خاموش و برد و سلام گردد، پس اگر در موردی، آتش ضعیف دنیا عزادار حسینی را نسوزاند جای تعجب نیست.
سید جلیل مرحوم دكتر اسماعیل مجاب (داندانساز) عجایبی از ایام مجاورت در هندوستان كه مشاهده كرده بود نقل می‏كرد، از آن جمله می‏گفت : عده ‏ای از بازرگانان هندو (بت پرست) به حضرت سیدالشهدا - علیه السلام - معتقد و علاقه مندند و برای بركت مالشان با آن حضرت شركت می‏كنند، یعنی در سال مقداری از سود خود را در راه آن حضرت صرف می‏كنند. بعضی از آنها روز عاشورا به وسیله شیعیان، شربت و پالوده و بستنی درست كرده و خود به حال عزا ایستاده و به عزاداران می‏دهند، و بعضی آن مبلغی كه راجع به آن حضرت است را به شیعیان می‏دهند تا در مراكز عزاداری صرف نمایند.
یكی از آنان را عادت چنین بود كه همراه سینه زنها حركت می‏كرد و با آنها به سینه زدن مشغول می شد. وقتی از دنیا رفت، بنا به مرسوم مذهبی خودشان، بدنش را با آتش سوزانیدند تا تمام بدنش خاكستر شد جز دست راست و قطعه‏ای از سینه‏اش كه آتش، آن دو عضو را نسوزانیده بود.
بستگان آن دو عضو را آوردند نزد قبرستان شیعیان و گفتند: «این دو عضو راجع به حسین شماست» [33]

9 - تأثیر شعر سرودن در عزای حسینی

امام صادق - علیه السلام - فرمود:
«كسی نیست كه برای حسین - علیه السلام - شعری بسراید و گریه كند یا بگریاند مگر اینكه خداوند بهشت را بر او واجب كرده و گناهانش را می‏آمرزد».

[31] . داستانهای شگفت، آیت الله شهید دستغیب، ص 9
[32] . اختیار معرفه الرجال، شیخ طوسی، 89
[33] . خلاصه ای از مقاله عاشورا نوشته جواد محدثی.

[زنبق بنفش]