بار الها اى رحيم و اى ودود |
|
بار خود بر درگهت آرم فرود |
از كجا بايد كنم نيكى وصول |
|
غير شر نايد ز كار ما حصول |
از كجا يابم رهى بهر نجات |
|
جز به آزادى ز حق گيرم برات |
از كجا بر خود نكويى آورم |
|
من ندانم ره چه سويى آورم |
من فرو ماندم در اين بحر عميق |
|
بر نجات خود تلاش آرد غريق |
درد خود را من كجا يابم طبيب |
|
دست بايد زد به دامان حبيب |
لطف او دايم رسد بر بندگان |
|
- او مددكار همه درماندگان |
خير و احسان هر كه را باشد صفات |
|
اين دو خصلت آورد بر او نجات |
زان كه در حكمت بود خيرى كثير |
|
- فكر ما باشد در اين معنى قصير |
خير اگر خواهى تو حكمت را بخوان |
|
تا شوى آگه ز اسرار نهان |
ان اراد الله خيرا لا يرد |
|
خير خود را هر كجا خواهى برد |
خوبى از او، شر ز من آيد برون |
|
كفر گويم شرم از خيرش فزون |
نيكى و احسان بود كارش مدام |
|
نعمتش بر بندگان باشد تمام |
جز نباشد خير و نيكويى ز دوست |
|
از نكويان هر چه پيش آيد نكوست |
توشه اى گر تو فرستى پيش خود |
|
چون رسى منزل بيابى پيش خود |
بهترين زاد است تقوى اى عزيز |
|
دست خالى آبروى خود مريز |
رهنما اى رهنما اى رهنما |
|
راه شر و خير ما بنما به ما |
قطره اى از بحر رحمت گر چشم |
|
جام مستى را دمادم سر كشم |
اى كه بر دلها كنى آتش فروز |
|
شعله عشقت كند از دل بروز |
خوبى از تو بر همه خوبان رسد |
|
خوى بد از خود به بدخويان رسد |
ما ز خير تو همه اندر امان |
|
اى پناه از تو ز شر مردمان |