ترکیب سوره نازعات

[دژدان]

ترکیب آیات سوره مبارکه نازعات

[دژدان]

يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ‎﴿١٠﴾‏

يَقُولُونَ: فعل مضارع و فاعل ضمیر بارز واو

أَ: حرف استفهام

إِنَّا: حرف مشبه‍ة بالفعل و ضمیر نَا اسم إنّ و محلا منصوب

لَمَرْدُودُونَ: لام مزحلقه/خبر إنّ مرفوع به واو

فِي الْحَافِرَةِ: جارومجرور متعلق به لَمَرْدُودُونَ

[جمله فعلیه یقولون در محل رفع خبر برای مبتدای محذوف هُم]

[جمله اسمیه إِنَّا لَمَرْدُودُونَ در محل نصب مقول القول]

[دژدان]

أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ‎﴿١١﴾‏

أَ: همزه استفهام

إِذَا: ظرف شرط غیرجازم

كُنَّا: فعل ماضی ناقص و ضمیر نَا در محل رفع اسم کَان

عِظَامًا: خبر کَان و لفظا منصوب

نَّخِرَةً: صفت عِظَامًا و لفظا منصوب

[جمله اسمیه كُنَّا عِظَامًا در محل جر مضاف الیه]

[دژدان]

قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ‎﴿١٢﴾‏

قَالُوا: فعل ماضی و فاعل ضمیر بارز واو

تِلْكَ: مبتدا و محلا مرفوع

إِذًا: حرف جواب و جزا

كَرَّةٌ: مبتدا و لفظا مرفوع

خَاسِرَةٌ: صفت كَرَّةٌ و لفظا مرفوع

[جمله فعلیه قالوا جمله استیناف و محلی از اعراب ندارد.]

[جمله اسمیه تِلْكَ … كَرَّةٌ در محل نصب مقول القول]

[دژدان]

فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ‎﴿١٣﴾‏

فَـ: حرف استیناف

إِنَّمَا: حرف کافه و مکفوف

هِيَ: مبتدا و محلا مرفوع

زَجْرَةٌ: خبر و لفظا مرفوع

وَاحِدَةٌ: صفت زَجْرَةٌ و لفظا مرفوع

[جمله اسمیه هِيَ زَجْرَةٌ جمله استیناف و محلی از اعراب ندارد.]

[دژدان]

فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ‎﴿١٤﴾‏

فَـ: فاء رابطه برای جواب شرط

إِذَا: حرف فجاییه

هُم: مبتدا و محلا مرفوع

بِالسَّاهِرَةِ: جارومجرور متعلق به محذوف خبر

[دژدان]

هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ‎﴿١٥﴾‏

هَلْ: حرف استفهام

أَتَا: فعل ماضی

كَ: مفعول و محلا منصوب

حَدِيثُ: فاعل و لفظا مرفوع

مُوسَىٰ: مضاف الیه و تقدیرا مجرور

[جمله فعلیه أَتَاكَ حَدِيثُ جمله استیناف و محلی از اعراب ندارد.]

[دژدان]

إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ‎﴿١٦﴾‏

إِذْ: ظرف زمان

نَادَاهُ: فعل ماضی/مفعول و محلا منصوب

رَبُّ: فاعل و لفظا مرفوع

هُ: مضاف الیه و محلا مجرور

بِالْوَادِ: جارومجرور متعلق به محذوف

الْمُقَدَّسِ: صفت و لفظا مجرور

طُوًى: بدل از الْوَادِ

[جمله فعلیه نَادَاهُ رَبُّ در محل جر مضاف الیه]

[دژدان]

اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ‎﴿١٧﴾‏

اذْهَبْ: فعل امر و فاعل ضمیر مستتر انت

إِلَىٰ فِرْعَوْنَ: جارومجرور متعلق به اذْهَبْ

إِنَّهُ: حرف مشبهة بالفعل و ضمیر (هُ) اسم إنّ و محلا منصوب

طَغَىٰ: فعل ماضی و فاعل ضمیر مستتر هو

[جمله فعلیه اذْهَبْ جمله استیناف و محلی از اعراب ندارد.]

[جمله اسمیه إِنَّهُ طَغَىٰ جمله تعلیل و محلی از اعراب ندارد.]

[جمله فعلیه طَغَىٰ در محل رفع خبر إنّ]

[دژدان]

فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ‎﴿١٨﴾‏

فَـ: حرف عطف

قُلْ: فعل امر و فاعل ضمیر مستتر انت

هَل: حرف استفهام

لَّكَ: جارومجرور متعلق به محذوف خبر برای مبتدای محذوف(هل لک سبیل؟)

إِلَىٰ: حرف جر

أَن تَزَكَّىٰ: حرف مصدری و نصب، فعل مضارع منصوب و فاعل ضمیر مستتر انت

[جمله فعلیه قُلْ معطوف به اذْهَبْ و محلی از اعراب ندارد.]

[جمله اسمیه هل لک (سبیل؟) در محل نصب مقول القول]

[جمله فعلیه تَزَکَّیٰ جمله صله موصول حرفی أن و محلی از اعراب ندارد.]

[دژدان]

وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ‎﴿١٩﴾‏

وَ: واو عطف

أَهْدِيَكَ: فعل ماضی و فاعل ضمیر مستتر أنا/ مفعول و محلا منصوب

إِلَىٰ رَبِّكَ: جارومجرور متعلق به /مضاف الیه و محلا مجرور

فَـ: حرف تعلیل

تَخْشَىٰ: فعل مضارع و فاعل ضمیر مستتر انت

[جمله فعلیه أَهْدِيَ معطوف به تَزکَّیٰ و محلی از اعراب ندارد.]

[جمله فعلیه تَخْشَىٰ جمله تعلیل و محلی از اعراب ندارد.]