همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[صبور]

ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ﴿٢٧﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا ۚ وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شَاءَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿٢٨﴾ قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ﴿٢٩﴾ وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ﴿٣٠﴾ اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ ﴿٣١﴾



سپس خدا بعد از اين [گناه فرار از جنگ] توبه هر كس را كه بخواهد مى‏پذيرد ؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است .«27»
اى اهل ايمان ! جز اين نيست كه مشركان پليدند ؛ پس نبايد بعد از امسال به مسجدالحرام نزديك شوند ؛ و اگر [به سبب قطع رابطه با آنان و تعطيل شدن داد و ستد با ايشان] از تنگدستى مى‏ترسيد ، خدا اگر بخواهد شما را از فضل و احسانش بى‏نياز مى‏كند ؛ يقيناً خدا دانا و حكيم است .«28»
با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز قيامت ايمان نمى‏آورند ، و آنچه را خدا و پيامبرش حرام كرده‏اند ، حرام نمى‏شمارند ، و دين حق را نمى‏پذيرند ، بجنگيد تا به اختيار خود در حالى كه [نسبت به احكام دولت اسلامى] متواضع و فروتن‏اند جزيه بپردازند .«29»
و يهود گفتند : عُزير ، پسر خداست . و نصارى گفتند : مسيح پسر خداست . اين گفتارى [بى‏دليل] است كه به زبان مى‏آورند ، و به گفتار كسانى كه پيش از اين [به حقايق] كفر ورزيدند شباهت دارد ؛ خدا آنان را نابود كند ، چگونه [از حق به باطل] منحرف مى‏شوند .«30»
آنان دانشمندان و راهبانشان و مسيح پسر مريم را به جاى خدا به خدايى گرفتند ؛ در حالى كه مأمور نبودند مگر اينكه معبود يگانه را كه هيچ معبودى جز او نيست بپرستند ؛ منزّه و پاك است از آنچه شريك او قرار مى‏دهند .«31»

«191»

[صبور]

يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَيَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ﴿٣٢﴾ هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ﴿٣٣﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿٣٤﴾ يَوْمَ يُحْمَىٰ عَلَيْهَا فِي نَارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَىٰ بِهَا جِبَاهُهُمْ وَجُنُوبُهُمْ وَظُهُورُهُمْ ۖ هَٰذَا مَا كَنَزْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ فَذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَكْنِزُونَ ﴿٣٥﴾ إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ ۚ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ﴿٣٦﴾



همواره مى‏خواهند نور خدا را با سخنان باطل [و تبليغاتِ بى‏پايه] خود خاموش كنند ؛ ولى خدا جز اينكه نور خود را كامل كند نمى‏خواهد ، هر چند كافران خوش نداشته باشند .«32»
اوست كه پيامبرش را با هدايت و دين حق فرستاد ، تا آن را بر همه اديان پيروز گرداند ، هر چند مشركان رضايت نداشته باشند .«33»
اى اهل ايمان ! يقيناً بسيارى از عالمان يهود و راهبان ، اموال مردم را به باطل [و به صورتى نامشروع] مى‏خورند و همواره [مردم را] از راه خدا بازمى‏دارند ؛ و كسانى را كه طلا و نقره مى‏اندوزند و آن را در راه خدا هزينه نمى‏كنند ، به عذابى دردناك خبر ده .«34»
روزى كه آن اندوخته‏ها را در آتش دوزخ به شدّت حرارت دهند و پيشانى و پهلو و پشتشان را به آن داغ كنند [و به آنان نهيب زنند] اين است ثروتى كه براى خود اندوختيد ، پس كيفر زراندوزى خود را بچشيد .«35»
يقيناً شماره ماه‏ها نزد خدا از روزى كه آسمان‏ها و زمين را آفريده در كتاب [علم] خدا دوازده ماه است ؛ از آنها چهار ماهش ماه حرام است ؛ اين است حساب استوار؛ پس در اين چهار ماه [با جنگ و فتنه] بر خود ستم روا مداريد و با همه مشركان همان گونه كه آنان با همه شما مى‏جنگند ، بجنگيد و بدانيد خدا با پرهيزكاران است .«36»

«192»

[گل مريم]

إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُحِلِّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِّيُوَاطِؤُواْ عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللّهُ فَيُحِلُّواْ مَا حَرَّمَ اللّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انفِرُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الأَرْضِ أَرَضِيتُم بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ قَلِيلٌ إِلاَّ تَنفِرُواْ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا وَيَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلاَ تَضُرُّوهُ شَيْئًا وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ إِلاَّ تَنصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُواْ ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا فَأَنزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُواْ السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ



جز اين نيست كه جا به جا نمودن [ماه‏هاى حرام‏] فزونى در كفر [و بيداد ]است كه كفرگرايان به وسيله آن گمراه مى‏ گردند. [آنان‏] يك سال، آن را حلال [و روا ]و سال ديگر، آن را حرام [و ناروا اعلان ]مى‏ كنند، تا با شمار ماههايى كه خدا حرام [اعلام‏] داشته است هماهنگ سازند و با اين [كار ناپسند] آنچه را خدا تحريم فرموده است حلال [و روا ]سازند. [اين تبهكاران هستند كه به كيفر كردارشان‏]زشتى كارهايشان در نظر شان آراسته جلوه داده شده است، و خدا مردم كفرگرا را [به نيكبختى و رستگارى‏] راه نمى‏ نمايد.
هان اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد! شما را چه شده ‏است كه چون به شما گفته مى‏ شود: [به پا خيزيد و] در راه خدا [براى جهاد] بيرون رويد، بر زمين سنگينى مى‏ كنيد [و سرعت به خرج نمى‏ دهيد]؟! آيا به جاى [سراى جاودانه ]آخرت به زندگى اين جهان دل خوش داشته ‏ايد؟! پس [بهوش باشيد كه‏] كالا [و بهره ‏ورى ]زندگى اين جهان در برابر [سراى ]آخرت جز اندكى نيست.
اگر [براى جهاد در راه خدا] حركت نكنيد [بدانيد كه خدا ]شما را به عذابى دردناك كيفر مى‏ كند و گروهى غير از شما را جايگزين شما مى‏ سازد، و [شما با اين سستى در انجام فرمان خدا] هيج زيانى به او نخواهيد رسانيد و [بدانيد كه ]خدا بر هر چيزى تواناست.
[به پاخيزيد و در انجام فرمان خدا پيامبرش را يارى رسانيد ]اگر شما او را يارى نكنيد، بى‏ گمان خدا، [ياريش خواهد نمود، همان گونه كه در سخت ترين روزها ]او را يارى كرد؛ هنگامى كه كسانى كه كفر ورزيده بودند، او را [از شهر و ديارش ]بيرون كردند، در حالى كه او نفر دوّم از دو تن بود، آنگاه كه آن دو در غار [ثور ]بودند، زمانى كه او به همراه [نگران‏] خود مى‏ گفت: اندوه به دل راه مده كه خدا با ماست. پس خدا آرامشِ خود را بر [قلب مصفّاى‏] او فرو فرستاد، و با لشكريانى كه شما آنها را نمى‏ ديديد او را نيرو بخشيد و گفتار كسانى را كه كفر ورزيدند پست‏ تر ساخت [و نقشه‏ هايشان را به شكست كشاند؛] و سخن خدا [و دين و آيين او] است كه برتر [و والاتر] است، و [بهوش باشيد كه‏] خدا شكست ناپذير و فرزانه است.

صفحه 194

[گل مريم]

انْفِرُواْ خِفَافًا وَثِقَالاً وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لاَّتَّبَعُوكَ وَلَـكِن بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنفُسَهُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ عَفَا اللّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ لاَ يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ أَن يُجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ وَلَوْ أَرَادُواْ الْخُرُوجَ لأَعَدُّواْ لَهُ عُدَّةً وَلَـكِن كَرِهَ اللّهُ انبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُواْ مَعَ الْقَاعِدِينَ لَوْ خَرَجُواْ فِيكُم مَّا زَادُوكُمْ إِلاَّ خَبَالاً ولأَوْضَعُواْ خِلاَلَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ




[همگى شما در راه خدا به پا خيزيد و] سبكبار و گرانبار بيرون رويد و باداراييها و جانهايتان در راه خدا جهاد نماييد؛ [چرا كه ]اگر بدانيد، اين [كار] براى شما بهتر است.
[امّا برخى اين گونه ‏اند كه‏] اگر بهره ‏اى نزديك [و در دسترس ]و سفرى [كوتاه و ]آسان [در پيش‏] باشد [براى بهره ‏ورى از دنيا] از تو پيروى مى‏ كنند؛ امّا [اينك ]راه دشوار [تبوك‏] بر آنان دور مى ‏نمايد [و در پى بهانه ‏اند]. و به زودى به خدا سوگند ياد خواهند كرد كه اگر مى ‏توانستيم به همراه شما بيرون مى ‏آمديم. آنان [با اين بهانه جويى‏ها و نافرمانى‏ ها در حقيقت ]خود را به هلاكت مى ‏افكنند، و خدا مى‏ داند كه آنان دروغگويند.
خدايت تو را ببخشايد [و از تو بگذرد] چرا پيش از آن كه [راستى و درستى ]كسانى كه راست مى‏ گفتند بر تو پديدار گردد و درغگويان را بشناسى، به آنان اجازه [ماندن در «مدينه» را] دادى؟!
آن كسانى كه به خدا و روز باز پسين ايمان مى ‏آورند، در اين كه به وسيله دارايى‏ها و جان‏هايشان [در راه خدا] جهاد نمايند، [بهانه نمى ‏تراشند و براى ترك جهاد ]اجازه نمى‏ طلبند؛ و[بهوش كه ]خدا به [انديشه و عملكرد] پروا پيشگان داناست.
تنها كسانى از تو [اى پيامبر!] اجازه مى ‏خواهند، كه به خدا و روز بازپسين ايمان نمى ‏آورند و دل‏هايشان به [آفت‏] ترديد گرفتار آمده است؛ پس اينانند كه در ترديد خود سرگردانند.
و اگر [به راستى‏] بيرون رفتن [از «مدينه» و شتافتن به سوى ميدان كارزار] را مى ‏خواستند بى‏ گمان براى آن [كار]، ساز و برگى فراهم مى‏ آوردند، امّا خدا جنبش [و حركت ]آنان را خوش نداشت، از اين رو [به كيفر كردارشان‏] آنان را [از پاداش آن محروم ساخت و ]باز نشاند، و [به آنان ]گفته شد [كه شما ]با باز ماندگان [و در رديف بيماران وكودكان و سالخوردگان در خانه ‏ها ]بمانيد.
اگر آنان به همراه شما [نيز به سوى كارزار] بيرون مى‏ آمدند، جز از هم گسيختگى [و تباهى ]چيزى بر [لشكر] شما نمى‏ افزودند، و به سرعت خود را [در ]ميان [صفوف‏] شما قرار مى ‏دادند تا در ميانتان فتنه ‏جويى كنند؛ و در ميان شما جاسوسانى [خيانت پيشه ‏نيز] دارند كه گوش به فرمان آنانند [و در جهت خدمت به آنان عمل مى ‏كنند]. و [بهوش باشيد كه‏] خدا به [انديشه و عملكرد نادرست ]بيدادگران داناست.

صفحه 194

[گل مريم]

لَقَدِ ابْتَغَوُاْ الْفِتْنَةَ مِن قَبْلُ وَقَلَّبُواْ لَكَ الأُمُورَ حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ وَهُمْ كَارِهُونَ وَمِنْهُم مَّن يَقُولُ ائْذَن لِّي وَلاَ تَفْتِنِّي أَلاَ فِي الْفِتْنَةِ سَقَطُواْ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ إِن تُصِبْكَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَيَتَوَلَّواْ وَّهُمْ فَرِحُونَ قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلاَّ مَا كَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلاَّ إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِكُمْ أَن يُصِيبَكُمُ اللّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَيْدِينَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَكُم مُّتَرَبِّصُونَ قُلْ أَنفِقُواْ طَوْعًا أَوْ كَرْهًا لَّن يُتَقَبَّلَ مِنكُمْ إِنَّكُمْ كُنتُمْ قَوْمًا فَاسِقِينَ وَمَا مَنَعَهُمْ أَن تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقَاتُهُمْ إِلاَّ أَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَبِرَسُولِهِ وَلاَ يَأْتُونَ الصَّلاَةَ إِلاَّ وَهُمْ كُسَالَى وَلاَ يُنفِقُونَ إِلاَّ وَهُمْ كَارِهُونَ



بى‏ گمان آنان پيش از اين [رويداد نيز] در پى فتنه انگيزى بودند و كارها را بر تو وارونه ساختند [و هرچه توانستند ويرانگرى كردند]، تا حق آمد و فرمان خدا نمودار گرديد، در حالى كه آنان [پيروزى شما را ]خوش نداشتند.
و از اينان كسى است كه [به تو] مى‏ گويد: [اى پيامبر!] به من اجازه ماندن [در «مدينه» را] بده و مرا به فتنه [و گناه ]ميفكن. بهوش، كه آنان [هم اكنون‏] به [كام گناه و] فتنه افتاده ‏اند، و بى‏ ترديد دوزخ فراگيرنده كافران است.
اگر نيكى [و خوشى‏] به تو رسد آنان را بد آيد [و آنان را ناراحت سازد]، و اگر [رويداد بد و ]مصيبتى به تو رسد مى‏ گويند: ما پيش از اين [نقشه خود را كشيده و ]تصميم خود را گرفته ‏ايم؛ و شادى كنان باز مى‏ گردند.
[اى پيامبر!] بگو: جز آنچه خدا [ى فرزانه‏] براى ما نوشته است، هرگز [هيچ چيز ديگرى‏] به ما نخواهد رسيد؛ [چرا كه‏] او سر رشته دار ماست. و ايمان آوردگان بايد تنها بر خدا اعتماد نمايند.
و [نيز] بگو: آيا جز يكى از دو نيكى [و نيك بختى‏] را [كه پيروزى يا شهادت باشد ]براى ما انتظار مى ‏بريد؟! در حالى كه ما انتظار [آن را] مى‏ بريم كه خدا از سوى خود [و ]يا به دست ما عذابى [دردناك و رسواگر] به شما برساند [و سخت كيفرتان كند]. اينك كه چنين است شما انتظار بريد كه ما هم با شما انتظار مى ‏بريم.
و [نيز به آنان‏] بگو: [شما فريبكاران‏] چه از روى ميل [و رغبت ]يا بى ‏ميلى انفاق نماييد هرگز از شما پذيرفته نخواهد شد؛ چرا كه شما مردمى [فاسق و ]نافرمان بوده‏ ايد.
و [شما مردم با ايمان بهوش باشيد كه‏] چيزى مانع پذيرفته شدن انفاقهاى آنان نگرديد جز اين كه به خدا و پيامبرش كفر ورزيدند، و جز با [بى ‏ميلى و حالت ]كسالت نماز را به جا نمى‏ آورند، و جز با كراهت انفاق نمى‏ نمايند.

صفحه 195

[گل مريم]

فَلاَ تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَلاَ أَوْلاَدُهُمْ إِنَّمَا يُرِيدُ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُم بِهَا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ وَيَحْلِفُونَ بِاللّهِ إِنَّهُمْ لَمِنكُمْ وَمَا هُم مِّنكُمْ وَلَـكِنَّهُمْ قَوْمٌ يَفْرَقُونَ لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ أَوْ مُدَّخَلاً لَّوَلَّوْاْ إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ وَمِنْهُم مَّن يَلْمِزُكَ فِي الصَّدَقَاتِ فَإِنْ أُعْطُواْ مِنْهَا رَضُواْ وَإِن لَّمْ يُعْطَوْاْ مِنهَا إِذَا هُمْ يَسْخَطُونَ وَلَوْ أَنَّهُمْ رَضُوْاْ مَا آتَاهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ سَيُؤْتِينَا اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَرَسُولُهُ إِنَّا إِلَى اللّهِ رَاغِبُونَ إِنَّمَا الصَّدَقَاتُ لِلْفُقَرَاء وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِّقَابِ وَالْغَارِمِينَ وَفِي سَبِيلِ اللّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ مِنكُمْ وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّهِ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ



پس [افزونى‏] داراييها و فرزندانشان تو را به شگفت نياورد [و به اعجاب به آنها ننگرى‏]! جز اين نيست كه خدا مى ‏خواهد بدين وسيله آنان را در زندگى اين جهان عذاب كند و [آنگاه‏] در حال كفر [و شرك ]جانشان [از كالبد] بيرون رود.
و [فريبكارانه‏] به خدا سوگند ياد مى‏ كنند كه آنان از شما [مردم با ايمان ]هستند، در صورتى كه از شما نيستند، امّا آنان گروهى [فريبكار ]هستند كه [از ترس آشكار شدن درون آلوده و كارهاى زشت شان، از هر چيز و هركس ]مى ‏ترسند.
[چنانند كه‏] اگر پناهگاه يا غارها [و] يا راهى [زيرزمينى و نهانى براى فرار ]بيابند با سرعت [و شتاب بسيار] به سوى آن روى مى‏ آورند.
و پاره ‏اى از آنان كسانى هستند كه در [تقسيم غنايم و ]صدقات برتو [اى پيامبر ]خرده مى‏ گيرند؛ از اين رو اگر از آن [ثروتها چيزى‏] به آنان داده شود خشنود مى‏ گردند، واگر از آن به آنان داده نشود [گرچه حق نداشته باشند ]بناگاه خشمگين مى ‏گردند.
در صورتى كه اگر به آنچه خدا و پيام آورش به آنان داده ‏اند خشنود مى ‏شدند و مى‏ گفتند: خدا ما را بسنده است [و] به زودى خدا و پيامبرش از فزون بخشى خود به ما [نعمت‏ها] خواهند داد و ما تنها به [خشنودى‏] خدا مشتاقيم [بى‏ گمان اين شيوه بر ايشان پسنديده ‏تر بود].
صدقات، تنها ويژه تهيدستان، بينوايان، كاركنانِ [گردآورى و توزيع ]آنها، كسانى كه [بدين وسيله ]دلشان به دست آورده مى ‏شود، [آزادى‏] بردگان، [پرداخت وامِ‏] وامداران، در راه [گسترش فرهنگ و دينِ‏] خدا و ويژه در راه ماندگان است. [اين مقررات ]فريضه ‏اى از سوى خداست، و خدا دانا و فرزانه است.
و پاره ‏اى از آنان كسانى هستند كه پيامبر را مى ‏آزارند و مى‏ گويند: او انسانى زود باور است. [اى پيامبر به آنان ]بگو: خوش باور بودن او براى شما بهتر است. [امّا بدانيد كه آن گونه كه شما مى ‏پنداريد نيست، بلكه‏] او به خدا ايمان دارد و [گفتار ]ايمان آوردگان را باور مى‏ كند، و براى كسانى از شما كه ايمان آورده‏ اند [مهر و] رحمتى است. و [بهوش كه‏] براى آنانى كه پيامبر خدا را مى ‏آزارند عذابى دردناك خواهد بود.

صفحه 196

[گل مريم]

يَحْلِفُونَ بِاللّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ وَاللّهُ وَرَسُولُهُ أَحَقُّ أَن يُرْضُوهُ إِن كَانُواْ مُؤْمِنِينَ أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّهُ مَن يُحَادِدِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا ذَلِكَ الْخِزْيُ الْعَظِيمُ يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَن تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِم قُلِ اسْتَهْزِؤُواْ إِنَّ اللّهَ مُخْرِجٌ مَّا تَحْذَرُونَ وَلَئِن سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنتُمْ تَسْتَهْزِؤُونَ لاَ تَعْتَذِرُواْ قَدْ كَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ إِن نَّعْفُ عَن طَآئِفَةٍ مِّنكُمْ نُعَذِّبْ طَآئِفَةً بِأَنَّهُمْ كَانُواْ مُجْرِمِينَ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ بَعْضُهُم مِّن بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنكَرِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَيَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُواْ اللّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ هُمُ الْفَاسِقُونَ وَعَدَ الله الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْكُفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِيَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ



آنان براى [فريب‏] شما به خدا سوگند ياد مى‏ كنند تا شما را [دلخوش و ]خشنود سازند، در حالى كه اگر با ايمان بودند [مى‏ دانستند كه ]زيبنده ‏تر اين بود كه خدا و پيامبر او را [از گفتار و عملكرد خود] خشنود سازند.
آيا [هنوز] ندانسته‏ اند كه هر كس با خدا و پيامبرش دشمنى ورزد آتش [شعله ‏ور ]دوزخ براى اوست كه در آن جاودانه مى ‏ماند؟! [آرى ]اين [همان ]رسوايى بزرگ است.
نفاقگرايان از آن مى ‏ترسند كه‏[مبادا] سوره ‏اى بر ضد آنان فرود آيد و به آنان از آنچه در [اعماق‏] دل‏هايشان [نهان‏] است خبردهد. [اى پيامبر!] بگو: [آيات خدا را ]مسخره كنيد! [امّا بدانيد كه‏] بى‏ ترديد خدا آنچه را كه [از آن ]مى ‏ترسيد برمل اخواهد ساخت.
و اگر از آنان بپرسى [چرا اين گونه رفتار مى‏ كنيد؟ ]بى ‏گمان خواهند گفت: ما تنها بازى و شوخى مى‏ كرديم [واين گفتار و عملكرد ما جدّى و هدفدار نبود]! [اى پيامبر] بگو: آيا خدا و آيات او و پيامبرش را مسخره مى ‏نموديد؟
[ديگر] پوزش خواهى نكنيد [و بهانه نياوريد كه كارتان احمقانه است، چرا كه‏] شما پس از ايمان آوردنتان كفر ورزيديد. اگر از [گناه ]گروهى از شما [به خاطر تو به بارگاه خدا ]بگذريم، گروهى ديگر را [به خاطر ادامه رفتار زشتشان ]عذاب خواهيم كرد، چرا كه آنان گناهكار بودند.
مردان و زنان منافق بسان يكديگرند. آنان به كارهاى ناپسند فرمان مى‏ دهند و از كارهاى پسنديده باز مى‏ دارند و دستهايشان را [از انفاق در راه خدا ]مى‏ بندند. آنان [در انديشه و گفتار و عملكرد خويش ]خدا را از ياد بردند و [خدا نيز] آنان را از ياد برد. بيقين نفاق گرايان همان گناهكارانند.
خدا به مردان و زنان نفاق گرا و كفرگرا آتش [شعله ‏ور ]دوزخ را وعده داده است كه در آن ماندگار خواهند بود. آن [آتش ]برايشان بس است و خدا آنان را لعنت كرده و برايشان عذابى پايدار خواهد بود.

صفحه 197

[گل مريم]

كَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ كَانُواْ أَشَدَّ مِنكُمْ قُوَّةً وَأَكْثَرَ أَمْوَالاً وَأَوْلاَدًا فَاسْتَمْتَعُواْ بِخَلاقِهِمْ فَاسْتَمْتَعْتُم بِخَلاَقِكُمْ كَمَا اسْتَمْتَعَ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ بِخَلاَقِهِمْ وَخُضْتُمْ كَالَّذِي خَاضُواْ أُوْلَـئِكَ حَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الُّدنْيَا وَالآخِرَةِ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وِأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانَ اللّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَـكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاء بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ أُوْلَـئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللّهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ


[شما نفاقگرايان در گفتار و كردار] بسان كسانى هستيد كه پيش از شما بودند. آنان از شما پرتوان‏تر و داراييها و فرزندانشان [نيز ]افزون تر بود. آنان [در زندگى خويش ]از [نصيب و] بهره خود برخوردار شدند و شما [نيز] از نصيب خود بهره ‏برديد همانسان كه آنان كه پيش از شما بودند از بهره خويشتن برخوردار شدند، و شما [در كفر و بيداد و هوسبازى و غفلت‏] فرو رفتيد، همانگونه كه آنان فرو رفتند، آنان [سر انجام ]عملكرد شان در اين جهان و جهان ديگر تباه شد و آنان همان زيانكارانند.
آيا گزارش [نگونسارى و نابودى‏] كسانى كه پيش از آنان بودند - [كسانى چون ]قوم نوح، عاد، ثمود، قوم ابراهيم، اصحاب مدين و شهرهاى زير و رو شده - به اينان نرسيده است؟ [آنان كسانى بودند كه ] پيامبرانشان دليلهاى روشن برايشان آوردند [امّا آنان حق را نپذيرفتند]؛ و خدا بر آن نبود كه به آنان ستم روا دارد امّا آنان برخويشتن ستم روا مى‏ داشتند.
و مردان و زنان با ايمان دوستدار يكديگرند كه به كارهاى پسنديده فرمان مى ‏دهند و از كارهاى ناپسند باز مى‏ دارند و نماز را به پا مى‏ دارند و زكات را م ى‏پردازند، و از خدا و پيامبرش فرمان مى ‏برند. آنانند كه خدا به زودى مورد [بخشايش و ]رحمت [خويش ]قرارشان خواهد داد؛ چرا كه خدا شكست ناپذير و فرزانه است.
خدا به مردان و زنان باايمان بوستان‏هايى [از بهشت پرطراوت و زيبا] وعده فرموده است كه از زير [درختان ]آن جويبارها روان است، در آن جاودانه خواهند بود. [و نيز ]سراهايى خوش در بهشت‏هاى جاودانه [روزى آنان ساخته است‏] و خشنودى خدا [از اينها نيز ]بزرگتر است. اين است آن كاميابى بزرگ.

صفحه 198

[سحر]

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿٧٣﴾
ای پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن، و بر آنها سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است؛ و چه بد سرنوشتی دارند!

يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ مَا قَالُوا وَلَقَدْ قَالُوا كَلِمَةَ الْكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلَامِهِمْ وَهَمُّوا بِمَا لَمْ يَنَالُوا ۚ وَمَا نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْنَاهُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ ۚ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْرًا لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ عَذَابًا أَلِيمًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَمَا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ ﴿٧٤﴾
به خدا سوگند می‌خورند که (در غیاب پیامبر، سخنان نادرست) نگفته‌اند؛ در حالی که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته‌اند؛ و پس از اسلام‌آوردنشان، کافر شده‌اند؛ و تصمیم (به کار خطرناکی) گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می‌گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و کرم) خود، بی‌نیاز ساختند! (با این حال،) اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولیّ و حامی دارند، و نه یاوری!


وَمِنْهُمْ مَنْ عَاهَدَ اللَّهَ لَئِنْ آتَانَا مِنْ فَضْلِهِ لَنَصَّدَّقَنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٧٥﴾
بعضی از آنها با خدا پیمان بسته بودند که: «اگر خداوند ما را از فضل خود روزی دهد، قطعاً صدقه خواهیم داد؛ و از صالحان (و شاکران) خواهیم بود!


فَلَمَّا آتَاهُمْ مِنْ فَضْلِهِ بَخِلُوا بِهِ وَتَوَلَّوْا وَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٧٦﴾
امّا هنگامی که خدا از فضل خود به آنها بخشید، بخل ورزیدند و سرپیچی کردند و روی برتافتند!


فَأَعْقَبَهُمْ نِفَاقًا فِي قُلُوبِهِمْ إِلَىٰ يَوْمِ يَلْقَوْنَهُ بِمَا أَخْلَفُوا اللَّهَ مَا وَعَدُوهُ وَبِمَا كَانُوا يَكْذِبُونَ ﴿٧٧﴾
این عمل، (روح) نفاق را، تا روزی که خدا را ملاقات کنند، در دلهایشان برقرار ساخت. این بخاطر آن است که از پیمان الهی تخلّف جستند؛ و بخاطر آن است که دروغ می‌گفتند.


أَلَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ وَأَنَّ اللَّهَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿٧٨﴾
آیا نمی‌دانستند که خداوند، اسرار و سخنان درگوشی آنها را می‌داند؛ و خداوند دانای همه غیبها (و امور پنهانی) است؟!


الَّذِينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعِينَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ فِي الصَّدَقَاتِ وَالَّذِينَ لَا يَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ ۙ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٧٩﴾
آنهایی که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیبجویی می‌کنند، و کسانی را که (برای انفاق در راه خدا) جز به مقدار (ناچیز) توانائی خود دسترسی ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را مسخره می‌کند؛ (و کیفر استهزاکنندگان را به آنها می‌دهد؛) و برای آنها عذاب دردناکی است!

◄ ١٩٩ ►

[سحر]

اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿٨٠﴾
چه برای آنها استغفار کنی، و چه نکنی، (حتّی) اگر هفتاد بار برای آنها استغفار کنی، هرگز خدا آنها را نمی‌آمرزد! چرا که خدا و پیامبرش را انکار کردند؛ و خداوند جمعیّت فاسقان را هدایت نمی‌کند!


فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ وَكَرِهُوا أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَقَالُوا لَا تَنْفِرُوا فِي الْحَرِّ ۗ قُلْ نَارُ جَهَنَّمَ أَشَدُّ حَرًّا ۚ لَوْ كَانُوا يَفْقَهُونَ ﴿٨١﴾
تخلّف‌جویان (از جنگ تبوک،) از مخالفت با رسول خدا خوشحال شدند؛ و کراهت داشتند که با اموال و جانهای خود، در راه خدا جهاد کنند؛ و (به یکدیگر و به مؤمنان) گفتند: «در این گرما، (بسوی میدان) حرکت نکنید!» (به آنان) بگو: «آتش دوزخ از این هم گرمتر است!» اگر می‌دانستند!


فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿٨٢﴾
از این‌رو آنها باید کمتر بخندند و بسیار بگریند! (چرا که آتش جهنم در انتظارشان است) این، جزای کارهایی است که انجام می‌دادند!


فَإِنْ رَجَعَكَ اللَّهُ إِلَىٰ طَائِفَةٍ مِنْهُمْ فَاسْتَأْذَنُوكَ لِلْخُرُوجِ فَقُلْ لَنْ تَخْرُجُوا مَعِيَ أَبَدًا وَلَنْ تُقَاتِلُوا مَعِيَ عَدُوًّا ۖ إِنَّكُمْ رَضِيتُمْ بِالْقُعُودِ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَاقْعُدُوا مَعَ الْخَالِفِينَ ﴿٨٣﴾
هرگاه خداوند تو را بسوی گروهی از آنان بازگرداند، و از تو اجازه خروج (بسوی میدان جهاد) بخواهند، بگو: «هیچ گاه با من خارج نخواهید شد! و هرگز همراه من، با دشمنی نخواهید جنگید! شما نخستین بار به کناره‌گیری راضی شدید، اکنون نیز با متخلّفان بمانید!


وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِنْهُمْ مَاتَ أَبَدًا وَلَا تَقُمْ عَلَىٰ قَبْرِهِ ۖ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُوا وَهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٨٤﴾
هرگز بر مرده هیچ یک از آنان، نماز نخوان! و بر کنار قبرش، (برای دعا و طلب آمرزش،) نایست! چرا که آنها به خدا و رسولش کافر شدند؛ و در حالی که فاسق بودند از دنیا رفتند!


وَلَا تُعْجِبْكَ أَمْوَالُهُمْ وَأَوْلَادُهُمْ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِي الدُّنْيَا وَتَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كَافِرُونَ ﴿٨٥﴾
مبادا اموال و فرزندانشان، مایه شگفتی تو گردد! (این برای آنها نعمت نیست؛ بلکه) خدا می‌خواهد آنها را به این وسیله در دنیا عذاب کند، و جانشان برآید در حالی که کافرند!


وَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ أَنْ آمِنُوا بِاللَّهِ وَجَاهِدُوا مَعَ رَسُولِهِ اسْتَأْذَنَكَ أُولُو الطَّوْلِ مِنْهُمْ وَقَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ مَعَ الْقَاعِدِينَ ﴿٨٦﴾
و هنگامی که سوره‌ای نازل شود (و به آنان دستور دهد) که: «به خدا ایمان بیاورید! و همراه پیامبرش جهاد کنید!»، افرادی از آنها [= گروه منافقان‌] که توانایی دارند، از تو اجازه می‌خواهند و می‌گویند: «بگذار ما با قاعدین [= آنها که از جهاد معافند] باشیم!

◄ ٢٠٠ ►