معارفی از سوره های قرآن (سوره انبیاء)

[دژدان]

مـــعــارف قــــرآن
جــلــد 4
نــویـــسـنــده: جــمــعــے از نــویــســنــدگـان
فــــصــــل ســوم
مــعــارفــے از ســــوره انـبـیاء

[دژدان]

دستورالعملى به صنعتگران‌

در سوره سبأ نيز نعمت زره‌سازى در مورد حضرت داوود (ع) ذكر شده است:
«آهن را برايش نرم كرديم، كه زره‌هاى بلند بساز و در بافتن زره‌ها، اندازه را نگهدار و كارهاى‌ شايسته انجام دهيد كه من به كارهايتان بينايم.

آنچه از ظاهر اين آيه استفاده مى‌شود، تأكيد در مورد رعايت اندازه و دقت در كار است تا نتيجه كار از كيفيت مناسبى برخوردار باشد؛ همچنين كار محكم و شايسته را مصداق عمل صالح شمرده است و اين خود دستورالعملى است براى همگان، بخصوص صنعتگران و كارگران مسلمان كه بايد آن را سرلوحه كار خود قرار دهند.
انسان بايد در اعمال‌خود علاوه‌بر جهادباطنى، جنبه‌هاى‌ظاهرى را نيز رعايت‌كند و كار را فقط براى رضاى خدا و ايفاى وظيفه و پيشبرد اهداف صحيح و به بهترين صورت و عاليترين كيفيت انجام دهد. نتيجه كار يك انسان صالح، بايد از كيفيت و كميّت عالى برخوردار باشد و اين به شرطى حاصل مى‌شود كه در مرحله عمل با مطالعه و محاسبه دقيق همراه باشد.

#در_ادامه: سربار بودن، ممنوع‌ 

1397/10/24
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

سربار بودن، ممنوع‌

در روايتى آمده است كه خداوند به حضرت داوود (ع) چنين وحى كرد:
«تو بنده خوبى هستى، جز اينكه از بيت‌المال روزى مى‌خورى.
داوود با تضرع و زارى از خداوند راه نجات خواست. خداوند نيز خواسته او را اجابت كرد و آهن را براى او نرم گردانيد و علم زره‌سازى را به او تعليم داد.»
اين روايت نشان‌ دهنده اهميت كار، تلاش و صنعت است. خداوند نمى‌پسندد كه بندگانش با اينكه توانايى كار دارند و مى‌توانند روزى خود را كسب كنند، كار را رها كرده و از بيت‌المال روزى بخورند. البته كسانى هستند كه به دليل اشتغال در پستهاى اجتماعى، سياسى و حكومتى وقت كافى براى كسب روزى ندارند و بيت‌المال عهده‌دار تأمين مخارج زندگى آنهاست. هرچند كه همين افراد هم اگر بتوانند با انجام دادن كارى، درآمدى كسب كرده و با آن زندگى‌شان را اداره كنند، پسنديده‌تر است و به همين جهت پيامبران و اولياى خدا عليهم‌السلام سعى داشتند كه از دسترنج خويش روزى بخورند، براساس روايات، انبيا هر كدام به حرفه و كسبى اشتغال داشته‌اند. حضرت ادريس خياط، حضرت نوح نجّار، حضرت ابراهيم پارچه‌فروش، حضرت داوود زره‌ساز و حضرت آدم كشاورز بوده است و حضرت سليمان نيز در زمان حكومتش، زنبيل مى‌بافت و با فروش آن امرار معاش مى‌كرد.

#در_ادامه: داستان ذوالنون‌   

1397/10/25
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان ذوالنون‌

«وَ ذَالنُّونِ اذْ ذَهَبَ مَغاضِباً فَظَنَّ انْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادى‌ فِى الظُّلُماتِ انْ لا الهَ الَّا انْتَ سُبْحانَكَ انّى‌ كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنينَ» (انبيا، آيات 87- 88)
و صاحب ماهى را، (به ياد آور) آن گاه كه خشمناك رفت و پنداشت كه هرگز بر او تنگ نمى‌گيريم. در تاريكيها ندا داد: هيچ خدايى جز تو نيست، تو منزّه هستى و من از ستمكارانم.
پس دعايش را اجابت كرديم و او را از اندوه رهانيديم و مؤمنان را اين چنين مى‌رهانيم.

حضرت يونس (ع)، يكى از پيامبران الهى بود. خداوند او را براى هدايت جمعيتى برانگيخت. وى وظيفه تبليغ را انجام داد، ولى قومش او را تكذيب كردند. زمان وعده عذاب فرا رسيد. يونس (ع) با پايدار شدن نشانه‌هاى عذاب، در حالى كه از قوم خويش غضبناك بود، شهر را ترك كرد و گمان مى‌كرد، تمام رسالت خويش را به انجام رسانده و حتى مرتكب ترك اولايى نشده است تا به سبب آن سزاوار گرفتارى و سختى باشد؛ در حالى كه اولى اين بود كه بيش از اين در ميان آنها بماند و صبر و استقامت به خرج دهد و دندان بر جگر بفشارد، شايد بيدار شوند و به سوى خدا آيند. خداوند براى تنبّه و بيدارى يونس (ع) او را در شكم ماهى گرفتار كرد. بدين صورت كه وقتى از شهر خارج شد و به كنار دريا رسيد، بر كشتى سوار شد، نهنگى بر سر راه كشتى درآمد. سرنشينان، راه نجات را در اين ديدند كه يك نفر را با قيد قرعه به كام نهنگ اندازند. قرعه زدند و به نام يونس (ع) درآمد؛ او را به داخل دريا انداختند و او در كام نهنگ گرفتار شد. يونس (ع) دريافت كه اين جريان، مؤاخذه خداست به سبب اينكه‌ بدون امر خدا از شهر بيرون آمده است، بدين جهت در همان تاريكيهاى شب و شكم ماهى و ظلمت دريا فرياد به استغاثه و توبه برآورد. 

#ادامه_دارد…  

1397/10/26
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان ذوالنون

خداوند ناله او را پاسخ گفت و به نهنگ دستور داد كه يونس را به ساحل اندازد. وقتى از شكم نهنگ خارج شد، بيمار بود.
خداوند بر بالين او بوته كدويى رويانيد تا سايبانش باشد و وقتى كسالتش برطرف شد، او را به سوى قوم خود باز فرستاد.
قوم يونس، بعد از خارج شدن او، با مشاهده طليعه عذاب، از كفر و الحاد خود پشيمان شدند و توبه كردند و به درگاه خدا روى آوردند و با تضرع و زارى، رهايى از عذاب را طلبيدند. خداوند نيز بر آنان ترحّم كرد و عذاب را از ايشان برداشت. وقتى حضرت يونس (ع) وارد شهر شد، او را تصديق كردند و به رسالتش ايمان آوردند و خداوند نيز، مرگ آنان را تا مدت معينى به تأخير انداخت.

#در_ادامه: ذكر يونسيه‌ 

1397/10/27
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

ذكر يونسيه‌

حضرت يونس (ع) پس از گرفتار شدن در تاريكيهاى سه گانه (شكم ماهى، عمق دريا و شب) نيز وظيفه بندگى خويش را فراموش نكرد و در برابر پروردگار به نيايش پرداخت و گفت:
«جز تو خداوندى نيست و از هر عيب و نقصى مبرايى و من از ستمكاران بودم».
بعد از اين توجه و توبه و اعتراف، رحمت خدا دوباره شامل او شد و از شكم ماهى نجات يافت.
اين ذكر شريف در بردارنده سه نكته مهم است كه اگر كسى صادقانه به آنها اعتراف كند، خداوند او را از بلا و گرفتارى نجات مى‌دهد.

#اول، اعتراف به توحيد و تنها خدا را مؤثر دانستن.
#دوم، اعتراف به پاك و منزه بودن خداوند از هر عيب، ظلم و ستم و هر چه با مقام كبريايى‌اش منافات داشته باشد.
#سوم، اعتراف به گناه و تقصير خويش.

خداوند بعد از نقل ذكر يونس مى‌فرمايد:
او را از غم‌ و اندوه نجات‌ داديم و (وعده‌ مى‌دهد كه) ديگران‌ را نيز اين‌ چنين نجات‌ مى‌دهيم.
از پيامبر (ص) نقل شده است كه فرمود:
«يكى از نامهاى خدا كه هر كس او را با آن بخواند، به اجابت مى‌رسد و هرگاه به وسيله آن چيزى را طلب كند، به او مى‌دهد، دعاى يونس عليه‌السلام است.»

#در_ادامه: ايمان، شرط قبولى عمل 

1397/10/29
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

ايمان، شرط قبولى عمل

---

«فَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا كُفْرَانَ لِسَعْيِهِ وَإِنَّا لَهُ كَاتِبُونَ(انبيا، آيه 94)
هر كس از كارهاى شايسته انجام دهد، در حالى كه ايمان داشته باشد، كوشش او پوشيده نخواهد ماند و ما اعمالش را مى‌نويسيم.

خداوند متعال در آيه شريفه بالا، راه نجات را ايمان و عمل صالح شمرده است. مراد از ايمان در اين آيه با در نظر گرفتن آيات گذشته كه در مورد ربوبيت خدا بود، اعتقاد و ايمان به خداست. از سوى ديگر، از ايمان به انبياى الهى و اوصياى آنان و ايمان به آخرت، از ايمان به خدا جدا نيست. پس راه نجات، ايمان به توحيد، نبوت و معاد و انجام عمل صالح است.

#در_ادامه: آیا ايمان بدون عمل مفيد است؟ 

1397/10/30
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

آيا ايمان بدون عمل مفيد است؟

در اين آيه(انبیا, آیه 94)، عمل صالح نيكوكاران مؤمن قابل پاداش شمرده شده است؛ چنان كه آيات حبط اعمال، دلالت دارد بر اينكه عملِ به ظاهر خوب كافران و منكران از بين رفته و نابود خواهد شد.
حال ببينيم ايمان بدون عمل چگونه خواهد بود؟
از اين آيه و آيات ديگر فهميده مى‌شود كه اگر ايمان با عمل صالح همراه نباشد، نجات‌بخش نخواهد بود، مگر اينكه بنده بعد از ايمان آوردن، فرصت عمل كردن نداشته باشد.
علّامه طباطبايى (ره) در اين باره مى‌نويسد:
بعضى از مفسران به آيه 158 انعام:

يَوْمَ يَأْتى‌ بَعْضُ اياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً ايمانُها لَمْ تَكُنْ امَنَتْ مِنْ قَبْلُ اوْ كَسَبَتْ فى‌ ايمانِها خَيْراً»


استدلال كرده‌اند كه ايمان مادامى كه همراه با عمل نباشد، هيچ اثرى ندارد. اين استدلال صحيح است ولى نه بطور مطلق، زيرا آيه شريفه تنها در مقام بيان اين است كه اگر براى كسى ممكن بود ايمان بياورد و نياورد، يا براى كسى ممكن بود پس از ايمان آوردن، عمل صالح انجام دهد، ولى انجام نداد تا با مرگ مواجه شد ايمان او در موقع مرگ يا ديدن عذاب برايش مفيد نيست. 

#ادامه_دارد…

1397/11/01
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

آیا ایمان بدون عمل مفید است؟

اما كسى كه به ميل و اختيار ايمان آورد، ولى اجل مهلتش نداد كه عمل صالح انجام دهد و در حال ايمان كسب خيرى بنمايد، آيه شريفه متعرض حال او نيست، بلكه بر عكس دلالت و يا دست كم اشعار دارد بر اينكه ايمان نافع، آن ايمانى است كه اولًا از روى اختيار و ميل باطنى باشد نه اينكه ديدن مرگ و يا عذاب او را ناچار به اظهار ايمان كرده باشد و ثانياً آن ايمان را گناهان تباه نساخته باشد.»» پس نتيجه مى‌گيريم كه عمل بدون ايمان، مفيد نيست، چنان كه ايمان بدون عمل (جز در مواقع استثنايى) نيز مفيد نمى‌باشد و تنها راه نجات، ايمان و عمل صالح است.
مژده‌ از آنجا كه مؤمنان معمولًا بر اثر غفلت و ناآگاهى و غلبه هوا و هوس، مرتكب گناهانى شده و توفيق انجام همه اعمال صالح را نمى‌يابند، خداوند به فضل و رحمت خود به آنان تخفيف‌ مى‌دهد و با فراخواندن آنان به توبه و دادن اجازه شفاعت، آنان را به‌ بخشيده‌ شدن اميدوار مى‌سازد. از سوى ديگر در اين آيه مى‌فرمايد:

«فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ ...»
هر كس مقدارى از اعمال نيك را به جا آورد، سعى و تلاشش از بين نخواهد رفت و ...»

با اين جمله نويد مى‌دهد كه مؤمنى‌كه مقدارى از اعمال‌صالح را انجام‌ داده‌ باشد،اهل‌ نجات‌ است.

#در_ادامه: صالحان، وارثان زمين‌

1397/11/02
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

صالحان، وارثان زمين‌

---

«وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِى الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْارْضَ يَرِثُها عِبادِىَ الصَّالِحُونَ» (انبيا، آيه 105)
ما در زبور- پس از تورات- نوشتيم كه اين زمين را بندگان صالح من به ارث خواهند برد.

خداوند در آيه ياد شده، به بندگان صالحش، وراثت زمين و تسلط بر منافع و بهره‌بردارى از آن را وعده داده است؛ به اين معنا كه زمين بزودى از پليدى شرك و گناه پاك مى‌شود و صالحان جامعه بشرى- كه خداى را بندگى مى‌كنند و به او شرك نمى‌ورزند- بر زمين حاكميت و تسلّط پيدا مى‌كنند؛ چنان كه در جاى ديگر مى‌فرمايد:
خداوند به مؤمنان نيكو كردار، وعده داد كه بزودى ايشان را جانشين ديگران در زمين گرداند ... تا مرا بپرستند و چيزى را شريكم قرار ندهند.
در آيه 92 و 93 همين سوره به يگانه‌ بودن دين بشر و گروه گروه شدن آنها در دين، اشاره كرده و فرموده است، هر گروه به جزاى مناسب خواهند رسيد. بعد در آيه 94، پاداش اخروى مؤمنان نيكوكردار را اين گونه ذكر مى‌كند كه سعى و كوششان ستوده و اعمالشان نوشته خواهد شد. بر حسب ظاهر اين آيه، پاداش دنيوى آنها بيان شده كه چون ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند، آنها را وارثان زمين قرار مى‌دهيم و حكومت در زمين را به آنها مى‌سپاريم.

حكومت جهانى صالحان‌

روايات نيز تأييد مى‌كند كه سرانجام، حكومت زمين از آنِ صالحان است و مصداق كامل صالحان، امام مهدى (عج) و اصحاب بزرگوارش ذكر شده است كه قيام مى‌كنند و سراسر زمين را پر از عدل و داد مى‌سازند و دين خدا را در زمين حاكم مى‌كنند. در زمان حكومت آن بزرگوار، مؤمنان از نعمتهاى زمين بهره‌مند مى‌شوند و وارث حكومت و منافع زمين، خواهند شد.

#پایان_سوره

1397/11/03
20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

پرسش ها

---

1- عوامل مهم غفلت انسان چيست؟

2- آيا آفرينش جهان هدفدار است، چرا؟

3- درباره پيوستگى آسمانها و زمين چند نظريه وجود دارد؟ توضيح دهيد.

4- جو و فضاى اطراف زمين چگونه نقش يك سقف را ايفا مى‌كند؟

5- چرا امامان معصوم به عنوان ميزان معرفى شده‌اند؟

6- مردم در مقابل ميزان به چند گروه تقسيم مى‌شوند؟

7- نقش انبيا در پيشرفت تمدن بشرى را شرح دهيد.

8- چرا حضرت يونس (ع) در شكم ماهى حبس شد؟

9- ذكر يونسيه چيست و چه فايده‌اى دارد؟

10- شرط پذيرفته‌شدن اعمال خوب چيست؟

11- منظور از وراثت زمين چيست و به چه كسانى مى‌رسد؟

http://www.shahrequran.ir/redirect-t...hrenuraniquran