معارفی از سوره های قرآن (جزء بیست و هشت)

[دژدان]

مـــعــارف قــــرآن
جــلــد 6
نــویـــسـنــده: جــمــعــے از نــویــســنــدگـان
فــــصــــل چهارم
مــعــارفــے از جزء 28



معارفی از سوره های مجادله, حشر, ممتحنه, صف, جمعه, منافقون, تغابن, طلاق و تحریم

[دژدان]

---

آیین همزیستی

---

گروه دوم كه از درِ جنگ با مسلمانان در آمده و آنان را از مكّه اخراج كرده‌اند، نه تنها شايستگى بر خوردارى از روابط حسنه را ندارند بلكه سزاوار تنبيه نيز هستند:
«الا تُقاتِلوُنَ قَوماً نَكَثوُا ايْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِاخْراجِ الرَّسوُلِ وَ هُمْ بَدَءُوكُم اوَّلَ مَرَّةٍ اتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ احَقُّ انْ تَخْشَوْهُ انْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ»
آيا با قومى كه پيمانهاى خويش را شكستند و بر اخراج پيامبر همت گماشتند نمى‌جنگيد؟ در حالى كه براى نخستين بار آنان متعرّض شما شدند، آيا از آنها بيم داريد؟ و حال آنكه خدا سزاوارتر است كه از او بترسيد، اگر مؤمن هستيد.

اين آيات در حقيقت سياست خارجى مسلمانان را بيان مى‌كند و اختصاص به عصر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ندارد، بلكه در هر عصرى مسلمانان مى‌توانند روابط حسنه با كافرانى كه قصد جنگ با آنها را ندارند، داشته باشند ولى بايد با كافران حربى، ماجراجو و توطئه‌گر قطع رابطه كنند.

ادامه:جلوگيرى از تسلط بيگانگان‌

1398/08/18
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

جلوگيرى از تسلط بيگانگان‌

---

گفتنى است كه مسلمانان در برخورد با گروه اول بايد هشيار باشند كه داشتن روابط حسنه تا وقتى جايز است كه سبب تسلط كافران بر جامعه اسلامى نگردد، خواه تسلط فرهنگى و خواه سياسى و يا نظامى، زيرا قرآن كريم مى‌فرمايد:
«لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكافِرينَ عَلَى الْمُؤْمِنينَ سَبيلًا»
خداوند هرگز راهى براى [برترى و سلطه‌] كافران بر مؤمنان قرار نداده است.

با توجه به آيه فوق، امام خمينى (ره) چنين فتوا مى‌دهد:
«اگر در روابط اقتصادى و غير آن بر قلمرو اسلام و كشورهاى اسلامى، ترسيده شود كه بيگانگان تسلط سياسى يا غيرآن بر مسلمانان پيدا كنند كه اين تسلط موجب استعمار مسلمانان يا كشورهاى اسلامى شود هر چند از نظر فرهنگى باشد، بر همه مسلمانان واجب است از داشتن چنين روابطى دورى كنند و اين گونه روابط، حرام است.»

ادامه:اهميّت نماز جمعه‌

1398/08/19
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

اهميّت نماز جمعه‌

---

يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنوُا اذا نوُدِىَ لِلصَّلوةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعِةْ فَاسْعَوْا الى‌ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُوا الْبَيْعَ ذلِكُمْ خَيْرٌلَكُمْ انْ كُنْتُمْ تَعْلَموُنَ فَاذا قُضِيَتِ الصَّلوةَ فَانْتَشِروُا فِى الارْضِ وَ ابْتَغوُا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُروُا اللَّهَ كَثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحوُنَ»[جمعه_9]
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! هنگامى كه براى نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوى ذكر خدا بشتابيد و خريد و فروش را رها كنيد كه اين براى شما بهتر است اگر بدانيد! هنگامى كه نماز پايان گرفت در زمين پراكنده شويد و از فضل خدا بطلبيد و خدا را بسيار ياد كنيد شايد رستگار شويد!

نماز جمعه از نماز هاى واجب است كه اسلام به آن اهميت زياد داده است. پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم به هنگام هجرت قبل از رسيدن به مدينه، در بيت بنى سالم بن عوف، نماز جمعه را برپا كرد. در مورد اينكه اين نماز در حال غيبت معصوم واجب است يا نه، اختلاف است. امام خمينى (ره) در زمان غيبت آن را واجب تخييرى مى‌داند.

ادامه دارد...

1398/08/20
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

اهمیّت نماز جمعه

---

از عبارات آيه[۹_سوره جمعه] نيز اين اهميّت به دست مى‌آيد، زيرا تعبير «فَاسْعَوْا» كه نشان دهنده سعى و سرعت در راه رفتن مى‌باشد به كار رفته است. البته معنى بهتر سعى، تلاش جهت انجام عمل و برداشتن موانع كار است، همان طور كه مسلمانان صدر اسلام گاهى از روز پنج‌شنبه به فكر نماز جمعه بودند و سعى مى‌كردند موانعى نظير دورى راه و غيره را از بين ببرند تا بتوانند در نماز جمعه حاضر شوند. از طرفى به مؤمنان امر كرده كه موقع برپايى نماز جمعه از داد و ستد(و از هر كارى كه انسان را از نماز جمعه محروم كند) بپرهيزند و كسب و كار را به بعد از نماز موكول كنند.
پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم در يكى از خطبه‌هاى طولانى خود، در زمينه ترغيب مردم به شركت در نماز جمعه فرمود:
«خداوند نماز جمعه را بر شما واجب كرده، هر كس آن را در حيات من يا بعد از وفات من از روى سبك شمردن، يا انكار ترك كند، خداوند او را پريشان مى‌كند و به كار او بركت نمى‌دهد و بدانيد كه نماز، زكات، حج و ديگر اعمال نيك او، هيچ كدام قبول نخواهد شد، تا اينكه از اين كار توبه كند.»

ادامه دارد...

1398/08/21
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

اهمیّت نماز جمعه

---

پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله و سلم در يكى از خطبه‌هاى طولانى خود، در زمينه ترغيب مردم به شركت در نماز جمعه فرمود:

«مَنْ اتَى الْجُمُعَةَ ايماناً وَاحْتِساباً اسْتَأْنَفَ الْعَمَلَ»
كسى كه از روى ايمان و براى خدا در نماز جمعه شركت كند (گناهان او بخشوده خداوند شد) برنامه عملش را از نو آغاز مى‌كند.

امام باقر عليه السلام در پيامد ترك نماز جمعه فرمود:

«مَنْ تَرَكَ الْجُمْعَةَ ثَلاثاً مُتَولِياتٍ بِغَيْرِ عِلَّةٍ طَبَعَ اللَّهُ علَى‌ قَلْبِهِ»
كسى كه نماز جمعه را سه مرتبه پشت سر هم بدون عذر ترك كند، خداوند بر قلبش مهر مى‌زند.

با توجه به آنچه گذشت، مسلمانان بايد براى نماز عبادى- سياسى جمعه اهميّت‌ زيادى قائل شوند.
به ويژه در جمهورى اسلامى و موقعيّت كنونى جهان اسلام كه نماز جمعه مظهر وحدت و هشيارى ملت و خارى در چشم دشمنان اسلام است و مى‌تواند بسيارى از مشكلات جامعه را حل كند؛
به تعبير راحل (ره):
نماز جمعه يك عبادت سياسى و اجتماعى است كه در هر هفته مردم اجتماع زياد بكنند و مسائلشان را حل بكنند.

ادامه:آثار نماز جمعه

1398/08/22
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

آثار نماز جمعه‌

---

آثار دينى، فرهنگى، سياسى و اجتماعى نماز جمعه چنان روشن و آشكار است كه نيازى به شرح ندارد. ما تنها به ذكر چند فايده آن بسنده مى‌كنيم:
1_آگاهى بخشيدن به مردم در زمينه معارف اسلامى و رويدادهاى مهم اجتماعى و سياسى.

2_ايجاد همبستگى و انسجام هر چه بيشتر در ميان صفوف مسلمانان به گونه‌اى كه دشمنان را به وحشت افكند و آنها را خوار و ذليل گرداند.

3_بيمه شدن جامعه از نفوذ بيگانه و بيگانه‌پرستان.

4_تجديد روح دينى و نشاط معنوى براى توده مردم مسلمان.

5_جلب همكارى براى حل مشكلات عمومى.
اى كه دستت مى‌رسد كارى بكن‌
«وَانْفِقوُا مِمَّا رَزَقْناكُمْ مِنْ قَبْلِ انْ يَأْتِىَ احَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقوُلَ رَبِّ لَوْلا اخَّرْتَنى‌ الى‌ اجَلٍ قَريبٍ فَاصَّدَّقَ وَ اكُنْ مِنَ الصَّالِحينَ».[منافقون_10]
از آنچه روزيتان داده‌ايم، در راه خدا انفاق كنيد؛ پيش از آنكه مرگ يكى از شما فرا رسد و بگويد: اى پروردگار من، چه مى‌شد اگر مرگ مرا اندكى به تأخير مى‌انداختى تا صدقه دهم و از شايستگان باشم.

ادامه:انفاق

1398/08/23
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

انفاق

---

انفاق از جمله مسائلى است كه اسلام بدان اهميّت بسيار داده و در آيات فراوانى به آن اشاره شده است.
مفهوم انفاق در اسلام گسترده است و علاوه بر انفاقهاى واجب مانند زكات، خمس و نفقه، انفاقهاى مستحب مانند بخشش، وقف و صدقه را نيز در بر مى‌گيرد؛ چنانچه در روايات به آن اشاره شده و آن را شامل هر كار نيكى كه شخص انجام دهد يا آنچه انسان مؤمن براى برطرف كردن احتياج زندگى خود و خانواده‌اش خرج كند يا به وسيله آن آبروى خود را حفظ كند، دانسته است.
هشدار خداى متعال در آيه مورد بحث(سوره منافقون_آیه ۱۰) انسان را به اين نكته توجه مى‌دهد كه تا فرصت از دست نرفته و قادر بر انجام امور خير به ويژه انفاق است، اقدام كند و از صفت مذموم بخل بپرهيزد تا به رستگارى برسد و گرنه با فرا رسيدن مرگ كه هرگز به تأخير هم نخواهد افتاد، حسرت خوردن سودى ندارد.

ادامه دارد...

1398/09/03
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

انفاق

---

در توضيح مطلب پیام قبل گفتنى است كه خداوند تصّرفات مشروع انسان در اموالش را نافذ شمرده و حتى براى برخى از اين تصرفات همچون انفاق در راه خدا اجر فراوان در نظر گرفته است.
اما انسان بايد توجه داشته باشد اجازه تصرف در همه اموالش تنها تا زمان حياتش براى او ميّسر است و اگر در زمان حياتش بخواهد براى پس از آن وصيت كند اين وصيّت نيز تا ثلث اموالش نافذ است؛ و اگر شخصى نه در حال حيات از اين اموال براى تقرب به خدا استفاده كرد و نه براى بعد از خودش وصيّتى نمود، پس از مرگش تمام اموال او به ديگران منتقل شده و نفوذى را كه در اموالش داشت از دستش مى‌رود و همين مسأله سبب حسرت او خواهد شد؛ زيرا او مى‌توانست تمام سرمايه خود را در راههاى صحيح خرج كند و در حقيقت، همه را توشه سفر آخرت خود گرداند، ولى غفلت، جهالت و دنيا طلبى به او چنين امكانى نداد.
آيه(۱۰ سوره منافقون) انسان را به همين مطلب‌ توجه مى‌دهد و مى‌گويد: اى بشر تا قدرت دارى و تصّرفت نافذ است، از آنچه روزى‌ات كرديم توشه برگير كه فرصت از دست مى‌رود و با رسيدن مرگ، دستت از دنيا قطع شده و اموال تو ملك ديگران مى‌شود و فقط تبعات و عذاب آن براى تو مى‌ماند.
در جاى ديگر مى‌فرمايد:
«الَّذينَ يَكْنِزوُنَ‌الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لايُنفَقوُنَها فى‌ سَبيلِ‌اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٌ اليمٍ يَومَ يَحْمى‌ عَلَيْها فى‌ نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوَى‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ هذا ما كَنَزْتُمْ لِانْفُسِكُمْ فَذُوقوُا ما كُنْتُمْ تَكْنِزوُنَ»
و كسانى كه طلا و نقره را ذخيره مى‌كنند و در راه خدا انفاق نمى‌كنند، آنها را به عذاب دردناك بشارت ده؛ روزى كه (آن طلا و نقره‌ها) در آتش دوزخ گداخته شود و پيشانى و پشت و پهلوى آنان را به آن داغ كنند (و فرشتگان عذاب به آنان گويند) اين است آنچه براى خود ذخيره كرده‌ايد، اكنون بچشيد عذاب سيم و زرى را كه اندوخته‌ايد

ادامه:مسئوليت خطير در برابر خانواده‌

1398/09/04
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

مسئوليت خطير در برابر خانواده‌

---

«يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنوُا قُوا انْفُسَكُمْ وَ اهْليكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لايَعْصُونَ اللَّهَ ما امْرَهُمْ وَ يَفْعَلوُنَ ما يُؤْمَروُنَ».
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، خود و خانواده‌تان را از آتشى كه هيزم آن مردم و سنگ است نگه داريد. فرشتگانى درشت گفتار و سختگير بر آن آتش گماشته‌اند. هر چه خدا فرمان دهد، نافرمانى نمى‌كنند و به آنچه دستور يافته‌اند، عمل مى‌كنند.

شروع اصلاح از كجا؟
مهم ترين كار و بزرگ ترين مسئوليت انسان، اصلاح نفس و خودسازى است. تا انسان خود را تربيت نكرده باشد، نمى‌تواند ديگران را تربيت كند. سيره تربيتى اسلام نيز چنين است كه «مصلحان» بايد خود را ساخته باشند و به همين دليل آيه مورد بحث نخست‌ «خودسازى» و سپس «اهل سازى» را مطرح كرده است.
دقت در روش تبليغى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نيز ما را به اين حقيقت رهنمون مى‌كند كه بايد ابتدا اصلاح را از خود شروع كرد و سپس به اصلاح خانواده و پس از آن اقوام و عشيره و آنگاه جامعه همّت گمارد. نگه داشتن خانواده از آتش دوزخ به اين است كه آنها را به همه خوبيها آشنا كند و فرمان دهد از همه بديها دورى كنند؛ و به تعبير امام صادق عليه السلام «آنها را امر (به معروف) و نهى (از منكر) نمايد.»

ادامه:مقابله با تهاجم فرهنگى‌

1398/09/05
https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

---

مقابله با تهاجم فرهنگى‌

---

تهاجم فرهنگى عليه باورهاى اسلامى مطلبى است انكار ناپذير كه همواره وجود داشته و با روندى رو به افزايش، بنيانهاى اصيل اسلامى را مورد هجوم قرار داده است.
پس از پيروزى انقلاب اسلامى همواره سعى بر اين بوده كه در مقابل اين شبيخون، مقابله صورت گيرد. به نظر مى‌رسد كه يكى از بهترين راههاى مقابله با تهاجم فرهنگى استكبار، توجيه خانواده‌ها و به ويژه پدران است كه مراقب خود و خانواده‌ها باشند و در تربيت صحيح اعضاى خانواده بكوشند؛ زيرا مراقبت بايد از درون خانه باشد و نمى‌توان براى هر فردى از افراد جامعه، مراقبى گماشت. بنابراين، اگر خانواده كه مهم ترين ركن اجتماع است، اصلاح شود تمام جامعه اصلاح خواهد شد و به عكس، اگر خانواده‌ها صالح نباشند، جامعه صالح نيز نخواهيم داشت.
اسلام، مسئوليت اين اصلاح را بر عهده سرپرست خانواده نهاده تا با شناخت واقعى از روحيات و افكار خانواده خويش از يك سو و دلسوزى و صداقت و اعتمادى كه نسبت به آنان دارد از سوى ديگر، بر اين مهم همّت گمارد و آگاهى‌هاى لازم را در محيط گرم و اطمينان بخش خانواده به اعضاى آن بدهد و آنان را پس از تربيت اسلامى و ورزيدگى فرهنگى به جامعه بفرستد؛ در اين صورت اگر كاستيها و برخوردهاى فرهنگى در جامعه وجود داشته باشد، به افراد تربيت شده و با فرهنگ، آسيبى نخواهد رسيد.

ادامه:الگوها

1398/09/06
https://t.me/shahrenuraniquran