هیچ کس به من نگفت!!!!!!

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت

که چرا ساعت ها وقت برای فیلم و فوتبال می گذاری ،
اما روزی 5 دقیقه برای شناخت امام بهتر از جانت نمی گذاری.

اگر زودتر می فهمیدم که با روزی 5 دقیقه مطالعه پیرامون امام زمان ،
هفته ای 35 دقیقه و ماهی 150 و سالی 1825 دقیقه می توانم درباره وجود نازنینت مطالعه کنم
و مطلب یاد بگیرم حتما این کار را می کردم،
از این پس به یاری شما این مطالعه را شروع خواهم کرد
تا سال دیگر همین حسرت را نخورم.

و شما را بیشتر بشناسم که شنیده ام نشناختن شما، بدترین مرگ را به دنبال دارد
و مرگ جاهلیت ، همان وقت نگذاشتن برای شماست که عمرت صرف شود به غیر از راه امام،
در هر راهی به غیر از امام زمانت، و این همان چیزی است که دشمن می خواهد.

به خاطر همین، دائما دنبال سرگرم کردن ما است
تا آنقدر سرگرم شویم که متوجه غفلتمان از ولی خدا نشویم.
اطرافمان پر از سرگرمی شده است،
در تلویزیون، موبایل و همه جا بازی و ارزان ترین چیز سی دی بازی که مبادا از بازی دوری کنیم
که در خلوت که دیگر فکرمان مشغول نیست لحظه ای به یاد شما بیفتیم.

کاش توفیق رفیق من تنـــــها می شد عمر من صرف عبودیت و تقوا می شد
کاش از ذائقه ام لذت عصیان می رفت در همه زندگی ام یـــار هویدا می شد

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت


که اگر بیایی، ظلمی باقی نمی ماند. دختربچه عراقی، پدرش را از دست نمی دهد و شیر خوارگان فلسطینی بی خانمان نمی شوند. سربازان آمریکایی با بی رحمی وارد خانه ها نمی شوند و حرمت زن ها حفظ می شود. حاکم فقط تویی ،تنها تو که جانشین خدا بر روی زمینی و دیگران همه مطیع امر تو خواهند بود و جهانیان ، حکومتی الهی و حاکمی چون شما را خواهند دید.

به ما نگفتند که دوران ظهور ، دیگر هیچکس سر کسی کلاه نمی گذارد و دروغ و دغلبازی تشییع جنازه می شوند. زندگی ها با عیش حلال ، خوش می شوند و مردم در کوچه ها با لبخند به هم سلام می دهند و احوالپرسی می کنند.

من الآن هم به همین نیت به همه سلام می کنم و لبخندم را از انسان ها دریغ نمی سازم.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت
​

که در دوران غیبت شما ، وظایفی دارم از جنس عشق ، که با عمل کردن به آن وظایف ، راهی به سوی شما برایم گشوده خواهد شد.

مگر نه این است که مؤمن باید در فراق شما قلبش میزبان غم باشد و اندوه در دلش خانه سازد هرچند ظاهرش شاد و پر تبسم جلوه می کند.

مخفی بودن امام و نرسیدن کوتاه ما بر آن مهربان ، گرفتن حق امام از ظالمانی که از خلافت و حکومت جهان، حضرت را محروم کرده اند و همچنین سختی پیمودن راه راست و سخت شدن راه رسیدن به خدا به خاطر غیبت آن یگانه دهر ، همه و همه عواملی است که غم را در دل میهمان می کند.

اگر در نوجوانی ، جرعه ای از شربت شیرین محبت به امام را چشیده بودم اکنون در فراق آن محبوب ، اینگونه بی خیال ننشسته و در فکر دنیای خویش ، گذران عمر نمی کرد.

​

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت


که در زمان غیبت نباید از شما دور شوم، جدا شوم و راه را گم کنم. من نمی دانستم که امام ، امام است ؛ چه ظاهر باشد، چه غایب. و تو امام منی و خدا وعده داده هرکس در قیامت با امامش محشور می شود.

من نمی دانستم که عرض ارادت و بندگیم با دعا برای صحت و سلامتی شما ، کامل می شود. حال دعای " اللهم کن لولیک ... " را در تمام لحظات عمرم ، از یاد نمی برم که این دعا ، نه ضامن سلامتی شماست که خداوند ضمانت داده است که بمانی تا جهان را پر از عدل و داد کنی ؛ اما این ضمانت الهی چیزی از وظیفه عشاق نسبت به معشوق، کم نمی کند که خود شما در سفارشی به آیت بصیرت ، آیت خدا بهاءالدینی فرمودید که در قنوت نمازهایش، اللهم کن لولیک را زمزمه کند. چرا من از همان اول تکلیف نفهمیدم که نمازم را با یاد و دعا برای شما ، زینت بخشم و معطر سازم.

کسی به من نگفت که تمامی امامان ، برای شما دست به دعا بلند کرده اند و از خدا سلامتی و فرج شما را عاجزانه خواسته اند.

خدایا نمی دانم ؛ شاید کمی دیر شده باشد. با این حال، توفیق نصیب کن زین پس، دستانم برای آنکسی که دوستم دارد و دوستش دارم، به سمت آسمان افراشته شود و دعای سلامتی اش را نه در قنوت که در تمام لحظاتم زمزمه گر باشم.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت
​

که می شود برای سلامتی شما صدقه داد و صداقت را ثابت کرد که ما صادقانه و بی ریا، شما را دوست داریم؛ نه برای نانی و نامی که می خواهیم نباشد، آن نان و نامی که ما را از شما دور کرده و به جان یکدیگر انداخته است.

نمی دانستم که هر روز با صدقه ای که می دهم و سلامتی شما را با آن نیت می کنم، چه یادی را از شما زنده کرده ام و چه عرض ارادت ناچیزی را به محضر اربابم پیشکش نموده ام.

به ما نگفتند که سلامتی شما از سلامتی همه ، حتی نزدیکترین کسانم هم مهمتر است و نشانه ایمان است که فرزندان پیامبر را بر هرچه داریم و نداریم مقدم سازیم و من این نشانه را نداشتم. اصلا کسی نگفت که باید اینگونه باشم، آن هم در آن دوران ظرافت و لطافت نوجوانی که آمادگی هر ایثاری فراهم است.

اما حالا می خواهم تمام وجودم که به صدقه سر شما حیات دارد، صدقه لحظه ای از عمر پربرکت شما باشد و تمام وجودم وقف شما گردد.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت


که چرا نشسته ای در هنگام شنیدن آن نام زیبا که قیام را خاطره آور است.چه بسیار نامهایت را شنیدم ولی غافل از اینکه وظیفه دارم برخیزم و به احترامت، شما را یاد کنم.

به من نگفتند که امام صادق علیه السلام وقتی نام زیبایت را شنید که قرار است بیایی و چه زیبایی ها به همراه بیاوری ، به روی پا ایستاد و احترام را به نهایت رساند.

حتی شنیده ام عالم پاکدل آیت الله صافی وقتی در مجلسی هم قیام کردند عذر آوردند که من پیرم و پاهایم طاقت ایستادن ندارد مرا ببخشید ، اما بعد از لحظه ای تا مجری، نام مبارک شما را آورد؛ ناگهان آن عالم بزرگ، با زحمت به روی پا ایستاد در حالی که همه مثل من ، نشسته بودند و غافل از وظیفه شان.

و آن عالم،به خود نگفت که بنشین، وقتی که همه نشستند.نه، اینجا جای نشستن نیست،من باید بگویم که آمده ام،هروقت و هرجا که بخواهی با سر می آیم و کسی که حاضر نیست فقط از جایش بلند شود و بنشیند چه طور می خواهد منتظر باشد؟! هرچند آنچه مهم جلوه می کند این است که احترام شما را در عمل به گفته های نورانی شما، حفظ کنم.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت
​

که خواسته های شما را بر خواسته های خودم، مقدم بدارم تا مورد محبت بیشتر شما قرار گیرم.

چه حیف شد که از همان دوران نوجوانی دنبال هوای نفس رفتم و هوای شما را در سر نداشتم و خواسته های نفسانی خویش را بر خواسته های شما – که همان خواست خداوند است – مقدم داشتم و حالا خسارتش را – که دوری از شماست – مشاهده می کنم و چه بهای سنگینی می پردازم.

من تازه شنیدم که جد گرامیت، امام صادق علیه السلام به این خاطر سلمان فارسی را خیلی دوست می داشت که سلمان ، مسلمان گونه، خواسته های امامش حضرت علی علیه السلام را بر خواسته های خودش مقدم می داشت و همین امر او را سلمان کرد که از اهل بیت شد و سلمان محمدی لقب گرفت.و من اکنون در فکر خواسته های شما هستم تا خود را عادت دهم که هرکاری پیش آمد قبلش اندیشه کنم آیا مورد رضایت شما هست یا خیر؟ که اگر آن کار به رضایت شما بود، محکم و استوار انجام دهم و می دانم کاری که با معیار رضایت شما سنجیده شود قدمی است به سمت خدا.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت


که احترام شما در رعایت ادب نسبت به منسوبین شماست. من از کجا باید می دانستم که سادات و علما منسوب به شما هستند و احترامشان، احترام شماست.

مرا ببخش اگر کوتاهی نمودم و همچنین در اماکنی که به نام شماست نیز، ادب را رعایت نکرده به غفلت و سرگرمی مشغول شدم. به جمکران آمدم، اما آن احترامی که شایسته مسجد شما بود نشان ندادم و چشمانم را آلوده به گناه کردم و دل نازنین شما را به درد آوردم.

هیچ حرفی ندارم جز اینکه بگویم، ای کریم! از ما بگذر و آنچه دیده ای نادیده گیر.

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت
​

که در دورا غیبت کبری، باید از نائبان عام شما، تبعیت کرده و آنها را در امور دینی خویش، مقتدا قرار دهم که فرموده ای " در حوادث جدید که پیش می آید به روایت کنندگان احادث ما رجوع کنید که حجت ما هستند" اما چه فقهائی؟ هر فقیهی که صلاحیت مرجعیت ندارد، بلکه باید مخالف هوای نفس عمل کند، از مولایش اطاعت محض داشته و در فکر جمع و مال و شهرت و مقا نباشد. آری، او باید تبعیت شود که رضایت تو در آن است.

هیچکس به من نگفت و من از همان اوایل تکلیف، بدون تقلید از مرجعی، اعمالم را انجام دادم و حالا باز هم در فکر جبران هستم که گذشته را ببخشی و برای آینده، راهی نورانی جلوی پایم بگسترانی که چع بی نوراست راهی که بی حضورت طی شود.

​

[ملکوت]

هیچکس به من نگفت


که تو آنقدر مقام و منزلت داری که در هنگام ظهور، عیسی علیه السلام ، پیامبر بزرگ خدا، با افتخار در نماز به شما اقتدا می کند و تعارف پر از محبت شما را قبول نمی کند که امام همه، حتی پیامبران در آن روز شمایی. و چقدر خوشحال است عیسی علیه السلام که در رکاب شما و یار شماست.

به ما نگفتند که خضر نبی، دائما در حضور شماست و شما را به یاری مدد می کند و دوستدار شماست به قلب و دست و زبان. و چون خدمت به شما را بهترین کار می دانست از خداوند درخواست عمر طولانی کرد تا بماند و خدمتش را به شما کامل کند.

دعا کن تا بتوانم قدمی در راه خدمت شما – هرچند کوتاه- بردارم.

دیگران گر به تماشای جمال تو خوشند
ما شب و روز به یک وعده دیدار خوشیم

[فاطمه]

بارها روی تو دیــدم ولی نشناختـم
لاله از باغ رخت چیدم ولی نشناختم

کعبه را کردم بهـانه تا بگردم دور تو
آمــدم دور تو گــــردم ولی نشناختــم



السلام عليك يا امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف


عالي بود ملكوت بزرگوار