داستان های اصول کافی

[دژدان]

داستان های اصول کافی

---

---

این بخش شامل داستان هایی از:

1_ارزش اندیشیدن و فکر کردن

2_ارزش علم و دانش

3_توحید و خدا شناسی و مسائل اعتقادی

4_دعا و نیایش

5_پیرامون قرآن مجید

6_مسائل کلی امامت و رهبری

7_سرچشمه علم امامان

8_فرشته ی رابط بین مردم و امام

9_نگاهی بر زندگی چهاره معصوم علیه السلام

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

5_نقش ثناي الهي و صلوات بر پيامبر (ص),
قبل از دعا، در استجابت آن

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عصر رسول خدا(ص) بود، روزي پيامبر(ص) در مسجد ديد: مردي وارد مسجد شد دو ركعت نماز خواند و بعد از نماز، دست به دعا برداشت و دعا كرد.
پيامبر(ص) فرمود:
اين بنده در دعا و درخواست خود از خدا، شتاب كرد و قبل از ثناي الهي دعا نمود.
سپس مرد ديگري وارد مسجد شد و دو ركعت نماز خواند، پس از نماز، ثناي بجا آورد(يعني خدا را به اوصافش ياد كرد) و بعد بر محمد(ص) و آلش، صلوات فرستاد، آنگاه دعا كرد.
پيامبر(ص) روش دعا كردن او را پسنديد، نزد او رفت و به و فرمود: (سل تعط:
درخواست كن كه به تو داده شود) (دعا كن كه دعايت به استجابت مي رسد.)
در روايت ديگر، پس از نقل مطلب فوق، آمده: امام صادق(ع) فرمود:
در كتاب علي(ع) آمده: ستايش خدا صلوات بر محمد(ص)، قبل از دعا و درخواست است، چنانكه يكي از شماها وقتي كه نزد شخصي براي حاجتي مي رود، آن شخص دوست دارد كه قبل از عرض درخواست، سخن خوشي در ميان آيد.

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

6_شرط استجابت دعا و نتيجه گيري از انفاق

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

شخصي(مثلا به نام قاسم) به حضور امام صادق(ع) آمد و گفت: در قرآن دو آيه وجود دارد، ولي هر چه معناي آن دو را مي جويم، به آن دست نمي يابم.
_امام صادق: آن دو آيه كدام است؟
_قاسم: يكي آيه 60 مؤمن است كه خداوند مي فرمايد:
(ادعوني استجب لكم:
مرا بخوانيد (و درخواست خود را از من بخواهيد) و من آن را براي شما مستجاب مي كنم.)
ما دعا مي كنيم و درخواست خود را از خدا مي خواهيم، ولي استجابتي نمي بينيم.
_امام صادق: پس چرا دعايتان به استجابت نمي رسد؟
_قاسم: نمي دانم.
_امام صادق: ولي من راز آن را به تو خبر مي دهم:
كسي كه از فرمان خدا اطاعت نمايد، سپس دعا كردن(جهت و روش دعا) را مراعات نمايد، خداوند دعايش را به استجابت مي رساند.
_قاسم: جهت و روش دعا، چيست؟
_امام صادق:

1_نخست حمد و ثناي الهي بجا آور

2_سپس نعمتهائي را كه به تو عنايت فرموده ياد كن و شكر گزاري نما

3_سپس صلوات بر پيامبر (ص) بفرست

4_سپس گناهانت را ياد بياور و به آن اقرار كن

5_سپس استغفار كرده و در مورد گناهانت به خدا پناه ببر، (آنگاه دعا كن) اين است جهت و روش دعا كردن.

حال بگو آيه ديگر كدام است؟
_قاسم: اما آيه ديگر اين آيه (39 سباء) است كه خداوند مي فرمايد:
(و ما انفقتم من شييء فهو يخلفه و هو خير الرازقين:
و هر چيزي را (در راه خدا) انفاق كنيد، خداوند جاي آن را پر مي كند و او بهترين روزي دهندگان است.)
من انفاق مي كنم، ولي عوض آن را نمي يابم.
_امام صادق: آيا به نظر تو، خدا خلف وعده مي كند؟
_قاسم: نه.
_امام صادق: پس راز عوض نگرفتنت چيست؟
_قاسم: نمي دانم.
_امام صادق:
اگر شما از راه حلال، ثروتي را بدست آورديد و در راه حلال انفاق نموديد، قطعا درهمي را انفاق نمي كنيد، مگر اينكه عوض آن داده شود.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

7_اميدواري در دعا كردن

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

احمد بن محمد به حضور امام رضا(ع) آمد و گفت: چند سال است حاجتي دارم و آن را از خدا خواسته ام و دعا مي كنم، ولي دعايم مستجاب نشده است، در اين مورد شك و ترديدي به دلم راه يافته است.
_امام رضا:
اي احمد، مراقب باش كه شيطان بر تو چيره نگردد تا تو را مأيوس و نااميد كند، همانا امام باقر(ع) مي فرمود: (مؤمن، نياز خود را از خدا مي خواهد، خداوند اجابت آن را تأخير مي اندازد، به خاطر اينكه ناله و گريه و زاري او را دوست مي دارد.)
سپس امام رضا(ع) فرمود:
سوگند به خدا، تأخير بر آوردن نيازهاي دنيوي مؤمنان(كه از درگاهش خواسته اند) براي آنها بهتر از تعجيل در بر آوردن نيازهاي آنها است.
دنيا چه ارزشي دارد؟
امام باقر(ع) مي فرمود:
سزاوار است كه دعاي مؤمن در حال آسايش، مانند دعايش در حال سختي باشد و اگر دعايش به استجابت رسيد، سست نشود, باز دعا مي كند, بنابراين از دعا كردن خسته نشو، زيرا دعا در پيشگاه خدا داراي مقام بسيار ارجمند است، بر تو باد كه صبر كني و در كسب روزي حلال بكوشي، و صله رحم را رعايت نمايي، مبادا با مردم اظهار دشمني كني، زيرا ما خانداني هستيم كه حتي نسبت به آنها كه قطع رحم كنند، صله رحم مي كنيم و به هر كه به ما بدي كند، نيكي كنيم، كه سوگند به خدا از اين روش، نتيجه خوبي مي بينيم.
همانا كسي كه در اين دنيا از نعمتهاي الهي برخوردار است اگر درخواستي از خدا كند و دعايش به استجابت برسد، (بر اثر حرص) باز درخواست ديگري مي كند و نعمت خدا به نظرش كم ارزش مي گردد و از چيزي سير نشود و در صورت فراواني نعمت، مسلمانان در اين راه به خاطر حقوقي كه بر او واجب است، به خطر بيفتد و در فتنه و آزمايش قرار گيرد.
بگو بدانم اگر من چيزي به تو بگويم، به صحت آن اطمينان داري؟
_احمد: اگر به تو اطمينان نداشته باشم، به چه كسي اطمينان دارم، تو حجت خدا هستي، حتما سخن تو درست است.
_امام رضا: اگر به سخن من اطمينان داري، بايد به گفتار خدا بيشتر اطمينان داشته باشي، چرا كه خداوند به وعده خود وفا مي كند، مگر خدا نمي فرمايد:

*(و اذا سألك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوة الداع اذا دعان:
هنگامي كه بندگان من از تو درباره من سؤال كنند (بگو) من نزديكم، دعاي دعا كننده را به هنگامي كه مرا مي خواند پاسخ مي گويم.)[بقره - 186]*

و نيز، مگر نمي فرمايد:

*(لا تقنطوا من رحمة الله:
از رحمت خدا نوميد نشويد.)[زمر- 53]*

*(و الله يعدكم مغفرة منه و فضلا:
و خداوند به شما وعده آمرزش و فزوني مي دهد.)[بقره - 268]*

بنابراين اعتمادت به خدا بيشتر از ديگران باشد و در خانه دل خود را به راه يافتن چيزي، جز خوبي نگشائيد، كه در اين صورت شما آمرزيده ايد.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

8_دستور نفرين بر همسايه دشمن و ضد دين

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

يونس بن عمار مي گويد: به محضر امام صادق(ع) رفتم و عرض كردم: همسايه اي از قبيله قريش دارم، نام مرا به عنوان شيعه فاش ساخته است و مرا در معرض خطر طاغوتيان، كه در كمين شيعيان بودند قرار داده است به گونه اي نام مرا مشهور نموده، كه هر وقت از كنارش عبور مي كنم مي گويد:
اين رافضي، مالها را نزد جعفر بن محمد(يعني امام صادق عليه السلام) مي برد.
_امام صادق: هنگامي كه نماز شب مي خواني در سجده آخر دو ركعت اول نماز شب، او را چنين نفرين كن:
1_نخست حمد و ثناي الهي بجا آور،
2_سپس بگو:
(كه ترجمه اش اين است:
خدايا! فلاني پسر فلاني، نام مرا فاش و مشهور كرده و مرا به خشم آورده و در معرض خطرها قرار داده است، خدايا او را هدف تيري شتابان قرار بده، به گونه اي كه اثر آن تير، او را از من باز دارد،
بار خدايا! مرگش را نزديك گردان و نشانه اش را نابود كن،
پروردگارا در اين كار، شتاب كن، در همين ساعت و لحظه.
_يونس مي گويد: دستور امام را انجام دادم, وقتي كه به كوفه باز گشتم، از خانواده ام در مورد آن همسايه مردم آزار پرسيدم،
گفت: بيمار است، هنوز سخنم به پايان نرسيده بود كه از خانه او شيون برخاست و گفتند: فلاني مُرد.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

9_نفرين امام صادق (ع) در مورد فرماندار ستمگر

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

داود بن علي، فرماندار مدينه از جانب عبدالله سفاح (اولين خليفه عباسي) بود، كه بيشتر از سه ماه حكومت نكرد، او يكي از غلامان آزاد كرده و دوستان نزديك و شاگردان ممتاز امام صادق(ع) به نام معلي بن خنيس را دستگير كرد و به او گفت:
ليست نام شيعيان را به من بده، معلي بن خنيس، نام آنها را فاش نساخت و با كمال قاطعيت گفت:
اگر شيعيان، زير قدمهايم باشند، قدمم را بر نمي دارم، داود فرمان داد، گردن او را با شمشير زدند و پيكر مطهر او را به دار آويزان كردند و آنچه از اموال امام صادق(ع) در نزد او بود، مصادره نمودند.
هنگامي كه امام صادق(ع) از شهادت جانگداز معلي بن خنيس با خبر شد، فرمود:
قطعا داود را نفرين مي كنم، كه غلام آزاد كرده مرا كشته و اموال مرا ضبط كرده است.
اين خبر به فرماندار(داود بن علي) رسيد، براي امام صادق(ع) پيام داد: آيا به نفرين خود تهديد مي كني؟
من از اين تهديدها نمي ترسم.
معتب(يكي از خدمتكاران امام صادق عليه السلام) مي گويد:
امام صادق(ع) همواره در حال ركوع و سجود بود، هنگامي كه وقت سحر فرا رسيد، شنيدم در سجده خود چنين مي گفت:
خدايا! از تو درخواست مي كنم به قدرت نيرومندت و به مقام جلال سختت كه همه مخلوقات در برابر آن جلال، خوار هستند، اينكه صلوات بفرستي بر محمد و اهل بيت او و اينكه (داود بن علي) را هم اكنون به عذابت بگيري.
هنوز آن حضرت، سرش را از سجده بلند نكرده بود، كه صداي شيون را از خانه داود بن علي، شنيديم، امام صادق(ع) فرمود: من به دعائي، او را نفرين كردم كه خداوند فرشته اي را به سوي او فرستاد كه عصائي آهنين را بر سر او زد به طوري كه از آن ضربت، مثانه او شكافته شد و مُرد.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

10_دستور به(مباهله)، در آخرين مرحله استدلال بر دشمن

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

ابومسروق مي گويد: به امام صادق عرض كردم:
ما با مردم اهل تسنن درباره امامت شما گفتگو مي كنيم و براي آنها استدلال مي آوريم و از گفتار خدا در آيات قرآن، در اين باره شاهد ذكر مي كنيم، مانند اينكه؛ مي گوئيم خداوند مي فرمايد:
(اطيعوا الله و اطيعوا الرسول واولي الامر منكم:
اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد رسول خدا و صاحبان امر(امامان) را. [نساء- 59]
_در جواب ما مي گويند:
اين آيه درباره فرماندهان لشگرهاي اسلام نازل شده است.
_به آنها مي گوئيم: خداوند مي فرمايد:
(انما وليكم الله ورسوله والذين آمنوا الذين يقيمون الصلوة و يؤ تون الزكات و هم راكعون:
سرپرست و رهبر شما، تنها خدا است و پيامبر او و آنها كه ايمان آورده اند و نماز را بر پا مي دارند و در حال ركوع، زكات مي پردازند.)[مائده - 55] كه طبق روايات بسيار، اين آيه در شأن امام علي(ع)، آن هنگام كه انگشتر خود را در ركوع به فقير داد نازل شد.
_آنها مي گويند: اين آيه درباره مؤمنان نازل شده است.
_به آنها مي گوئيم: خداوند مي فرمايد:
(قل لا اسلكم عليه اجرا الا المودة في القربي:
بگو من پاداشي از شما براي رسالتم درخواست نمي كنم، جز دوست داشتن نزديكانم را.)[شوري - 23]
_آنها مي گويند:
اين آيه درباره نزديكان و خويشان مسلمانان نازل شده است.
هر چه از اين گونه آيات را كه در قران هست، براي آنها مي خوانيم و به آنها استدلال مي كنيم، جواب وارونه به ما مي دهند.
_امام صادق: در چنين وقتي، آنها را به مباهله دعوت كن.
_ابومسروق: چگونه با آنها مباهله كنم؟
_امام صادق: سه روز روح خود را اصلاح و پاك كن، به گمانم فرمود سه روز روزه بگير و سپس غسل كن و با شخص مورد مباحثه خود، به صحرا برو و انگشتان دست خود را و در ميان انگشتان او شبكه وار داخل كن و با او به انصاف رفتار كن,
يعني نخست لعن را از خود شروع كن و چنين بگو:
خدايا!، اي پروردگار هفت آسمان و هفت زمين، اي آگاه به نهان و عيان و بخشاينده مهربان، اگر ابومسروق حق را انكار مي كند و ادعاي باطل مي نمايد، بلائي از آسمان يا عذاب دردناك بر او فرو فرست.
سپس امام صادق(ع) به ابومسروق فرمود:
پس از اين مباهله، چندان نگذرد كه اثر آن را در آن شخص مقابل، با چشم خود بنگري.
_ابومسروق مي گويد:
طبق دستور امام، افراد طرف بحثم را به مباهله دعوت كردم, سوگند به خدا هيچكس حاضر نشد كه دعوت مرا اجابت كند يعني از ترس، مانند مسيحيان در مباهله عصر رسول خدا(ص)، راضي به مباهله نشدند.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

11_دعاي يوسف(ع) براي نجات خود از چاه

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

هنگامي كه برادران يوسف(ع)، آن حضرت به بيابان برده و به چاه افكندند، جبرئيل نزد يوسف (ع) آمد و گفت:
اي پسرك! در اينجا چه مي كني؟
_يوسف: برادرانم مرا در چاه افكندند.
_جبرئيل: آيا دوست داري از چاه خارج گردي؟
_يوسف: اين با خداوند بزرگ است، اگر خواست مرا خارج مي كند!.
_جبرئيل: خداوند به تو مي فرمايد، مرا با اين دعا بخوان، تا تو را از چاه خارج سازم.
_يوسف: آن دعا چيست؟
_جبرئيل: آن دعا اين است، بگو:
(اللهم اني اسلك بان لك الحمد، لا اله الا انت المنان، بديع السماوات و الارض، ذوالجلال و الاكرام، ان تصلي علي محمد و آل محمد و ان تجعل لي مما انا فيه فرجا و مخرجا:
خدايا از درگاه تو درخواست مي كنم، به اينكه حمد و سپاس مخصوص ذات پاك تو است، معبودي نيست جز وجود يكتاي تو كه بخشنده نعمتهاي فراوان هستي، آفريننده آسمانها و زمين و صاحب مقام ارجمند و والا مي باشي، (از تو مي خواهم) بر محمد و آل او(ص) درود بفرستي و مرا در اين محلي كه قرار دارم خارج سازي و راه گشايشي برويم باز كني).
امام صادق (ع) فرمود:
يوسف(ع) اين دعا را خواند و از چاه توسط كاروانيان خارج گرديد -كه داستانش در قرآن آمده- به مصر رفت و كم كم از گرفتاريها نجات يافت…

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

12_دعائي، براي محفوظ ماندن از گزند طاغوت

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

عبدالله بن عبدالرحمن مي گويد: در حضور امام صادق(ع) بودم، به من فرمود:
آيا دعائي به تو نياموزم، تا بوسيله آن، دعا كني؟
ما خاندان هنگامي كه موضوعي ما را اندوهگين كند و احساس خطر شديد شيطان (طاغوت) كنيم، خدا را به وسيله آن دعا مي خوانيم.
_عبدالله: چرا، اي پسر رسول خدا، پدرم و مادرم به فدايت.
_امام صادق: اين دعا را بگو:
(يا كائنا قبل كل شيي ء و يا مكون كل شيي ء و يا باقي بعد كل شيي ء، صل علي محمد و آل محمد وافعل بي…:
اي خداوندي كه قبل از هرچيزي بودي و اي پديد آورنده همه چيز، واي كسي كه بعد از همه چيز، هميشه هستي، بر محمد و آلش درود بفرست و فلان كار مرا انجام بده.)

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

13_دعا و دستور خاصي براي شفاي بيماري

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

داود بن رزين مي گويد: در مدينه، به بيماري بسيار سختي مبتلا شدم، خبر بيماري من به امام صادق(ع) رسيد، براي من نامه اي نوشت كه:
شنيده ام، بيمار شده اي، يك مَن گندم خريداري كن، سپس به پشت بخواب و آن گندم را روي سينه ات بريز و پخش كن، هر گونه كه پخش شده و بگو:
(اللهم اني اسلك باسمك الذي اذا سلك به المضطر كشفت ما به من ضر و مكنت له في الارض و جعلته خليفتك علي خلقك، ان تصلي علي محمد وآل محمد و ان تعافيني من علتي:
خدايا! من به وسله آن نامت كه وقتي بي چاره درمانده، تو را به آن نام مي خواند، بيماري و گرفتاريش را برطرف مي سازي و در زمين به او آسايش مي دهي و او را خليفه خود در زمين قرار مي دهي، درخواست مي كنم كه بر محمد و آلش (ص) درود بفرستي و مرا از اين بيماري كه دستخوش آن هستم، عافيت بخشي.)
سپس راست بنشين و گندمها را از اطرافت جمع كن و همان دعا را بخوان، آنگاه آن گندمها را چهار قسمت كن و هر قسمتي را به مستمندي بده، باز همان دعا را بخوان.
_داود مي گويد: من طبق دستور امام صادق (ع) رفتار كردم، به قدري اثر سريع نمود كه همان دم، سلامتي خود را باز يافتم، گوئي از بند رها گشتم، بسياري همين دستور را انجام داده اند و نتيجه خوبي گرفته اند.

https://t.me/shahrenuraniquran

[دژدان]

داستان های اصول کافی
دعا و نیایش

---

14_يك دعاي سازنده

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ

فضل بن يونس مي گويد: امام كاظم(ع) به من فرمود:
اين دعا را بسيار خوان:
(اللهم لا تجهلني من المعارين و لاتخرجني من التقصير:
خدايا مرا از كساني كه ايمان عاريه اي دارند قرار مده و مرا از تقصير بيرون مبر.)
عرض كردم: معني ايمان عاريه (ناپايدار) را دانستم، ولي معناي (مرا از تقصير بيرون مبر) چيست؟
_فرمود:
هر كاري را كه براي خدا انجام مي دهي، خود را در آن، مقصر بدان، زيرا همه انسانها در مورد اعمالشان، بين خود و خدا، مقصر مي باشند.

---

---

https://t.me/shahrenuraniquran