چهل حديث - سيره نبوى

[گل مريم]

چهل حديث - سيره نبوى
مؤلف: جواد محدثى


معرفى اجمالى پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم)


رسول گرامى اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلى الله عليه و آله و سلم) در روز جمعه 17 ربيع الاول عام الفيل (570 ميلادى) در مكه به دنيا آمد و در 28 صفر سال 11 هجرى در مدينه رحلت نمود. مدت عمر آن حضرت 63 سال و قبرشان در مدينه است.

مادرش آمنه بنت وهب و پدر بزرگوارش عبدالله فرزند عبد المطلب بود. پدر را قبل از تولد و مادر را در سن 5 سالگى از دست داد و سرپرستى او را عبدالمطلب و سپس ابوطالب به عهده گرفت.

در سن 25 سالگى با خديجه ازدواج كرد و ثمره آن دو پسر و چهار دختر بود.

در سن 40 سالگى در 27 رجب سال 40 عام الفيل به پيامبرى مبعوث شد. مدت پيامبرى حضرت 23 سال به طول انجاميد و در اين مدت آخرين هديه الهى به بشريت - قرآن كريم - بر قلب مباركش نازل و بر زبان گهر بارش جارى گشت.

[فاطمه]

28: تواضع

قال الباقر ((عليه السلام)):
قال رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) خمس لا ادعهن حتى الممات: الأكل على الحضيض مع العبيد. و ركوبى الحمار مؤ كفا و حلبى العنز بيدى و لبس الصوف و التسليم على الصبيان لتكون سنة من بعدى.
امام باقر ((عليه السلام)) فرمود:
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: از پنج كار تا هنگام مرگ دست برنمى دارم: (به نشانه تواضع)

1 - غذا خوردن روى زمين با بردگان
2 - سوار شدن بر الاغ بى پالان
3 - بز را با دست خود دوشيدن
4 - لباس پشميه پوشيدن
5 - به كودكان سلام كردن
تا اين كه بعد از من سنت شود.

بحارالانوار، ج 16، ص 215

[فاطمه]

29: آراستگى

قال على ((عليه السلام)):
كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) يرجل شعره و اكثر ما كان يرجل شعره بالمأ.
امام على ((عليه السلام)) فرمود:
حضرت رسول (صلى الله عليه و آله و سلم) همواره موهاى خود را شانه مى زد و بيشتر اوقات، موى خود را با آب صاف مى كرد و شانه مى زد.

سنن النبى، ص 91.

[فاطمه]

30: لبخند در سخن

عن ابى الدردآء:
كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم)، اذا حدث بحديث تبسم فى حديثه.
ابو دردأ روايت كرده است:
حضرت رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) هرگاه سخنى مى گفت در كلامش تبسم مى نمود و لبخند مى زد.

مكارم الاخلاق، ص 21

[فاطمه]

31: راه رفتن

عن ابن عباس:
كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) اذا مشى، مشيا يعرف انه ليس ‍ بمشى عاجز و لا بكسلان.
ابن عباس نقل كرده است:
پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم) هنگام راه رفتن، چنان با نشاط راه مى رفت كه معلوم مى شد راه رفتن انسان ناتوان و خسته نيست.

بحار الانوار، ج 16، ص 326

[فاطمه]

32: ساده زيستى

قال على ((عليه السلام)):
لقد كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) يأكل على الارض و يجلس ‍ جلسة العبد و يخصف بيده نعله و يرقع بيده ثوبه و يركب الحمار العارى و يردف خلفه.
امام على ((عليه السلام)) فرمود:
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) روى زمين غذا مى خورد و مانند بندگان دو زانو مى نشست و با دست خويش كفش و لباس خود را وصله مى زد و مى دوخت و بر الاغ بى پالان سوار مى شد و كسى را هم در رديف خود سوار مى كرد.

نهج البلاغه فيض الاسلام، خطبه 195

[فاطمه]

33: شجاعت

قال على ((عليه السلام))
كنا اذا احمر البأس و لقى العدو القوم، اتقينا برسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) فما يكون احد اقرب الى العدو منه.
على ((عليه السلام)) فرمود:
وقتى كه آتش جنگ برافروخته مى شد و دو لشگر به هم مى رسيدند، همه ما به پيامبر اسلام پناهنده مى شديم و كسى نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك تر باشد.

محجة البيضأ، ج 4، ص 151

[فاطمه]

34: شكر

قال الصادق ((عليه السلام))
كان رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) يحمد الله فى كل يوم ثلاث مأة و ستين مردة.
امام صادق ((عليه السلام)) فرمود:
رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) هر روز سيصد و شصت بار خدا را حمد مى كرد.

بحار الانوار، ج 16، ص 257

[فاطمه]

35: مجلس پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)

قال على ((عليه السلام))
اذا تكلم اطرق جلساؤ ه كانما على رؤ سهم الطير فاذا سكت تكلموا، و لايتنازعون عنده الحديث، من تكلم انصتوا حتى يفرغ.
امام على ((عليه السلام)) فرمود:
وقتى رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) سخن مى گفت حاضران سرا پا گوش بودند؛ گويى بر سرهايشان پرنده نشسته است.^{( ضرب المثلى است در زبان عربى، كنايه از سكوت و توجه.)}
و وقتى ساكت مى شد اصحاب سخن مى گفتند. در حضور او، در سخن نزاع نمى كردند. هر كس سخن مى گفت گوش مى كردند تا تمام كند.

مكارم الاخلاق، ص 15