همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[مهاجر]

آيا نديده‏اى كه خدا شب را در روز درمى‏آورد و روز را [نيز] در شب درمى‏آورد و آفتاب و ماه را تسخير كرده است [كه] هر يك تا وقت معلومى روانند و [نيز] خدا به آنچه مى‏كنيد آگاه است (۲۹)		أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ ﴿۲۹﴾
اين[ها همه] دليل آن است كه خدا خود حق است و غير از او هر چه را كه مى‏خوانند باطل است و خدا همان بلندمرتبه بزرگ است (۳۰)		ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا يَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ ﴿۳۰﴾
آيا نديده‏اى كه كشتيها به نعمت‏خدا در دريا روان مى‏گردند تا برخى از نشانه‏هاى [قدرت] خود را به شما بنماياند قطعا در اين [قدرت نمايى] براى هر شكيباى سپاسگزارى نشانه‏هاست (۳۱)		أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِنِعْمَتِ اللَّهِ لِيُرِيَكُم مِّنْ آيَاتِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ ﴿۳۱﴾
و چون موجى كوه‏آسا آنان را فرا گيرد خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را براى او خالص گردانند و[لى] چون نجاتشان داد و به خشكى رساند برخى از آنان ميانه‏رو هستند و نشانه‏هاى ما را جز هر خائن ناسپاسگزارى انكار نمى‏كند (۳۲)		وَإِذَا غَشِيَهُم مَّوْجٌ كَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُم مُّقْتَصِدٌ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا كُلُّ خَتَّارٍ كَفُورٍ ﴿۳۲﴾
اى مردم از پروردگارتان پروا بداريد و بترسيد از روزى كه هيچ پدرى به كار فرزندش نمى‏آيد و هيچ فرزندى [نيز] به كار پدرش نخواهد آمد آرى وعده خدا حق است زنهار تا اين زندگى دنيا شما را نفريبد و زنهار تا شيطان شما را مغرور نسازد (۳۳)		يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَّا يَجْزِي وَالِدٌ عَن وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَن وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿۳۳﴾
در حقيقت‏خداست كه علم [به] قيامت نزد اوست و باران را فرو مى‏فرستد و آنچه را كه در رحمهاست مى‏داند و كسى نمى‏داند فردا چه به دست مى‏آورد و كسى نمى‏داند در كدامين سرزمين مى‏ميرد در حقيقت‏خداست [كه] داناى آگاه است (۳۴)		إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴿۳۴﴾ 414

[مهاجر]

سوره ۳۲: السجدة به نام خداوند رحمتگر مهربان الف لام ميم (۱)		بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ الم ﴿۱﴾
نازل شدن اين كتاب كه هيچ [جاى] شك در آن نيست از طرف پروردگار جهانهاست (۲)		تَنزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۲﴾
آيا مى‏گويند آن را بربافته است [نه چنين است] بلكه آن حق و از جانب پروردگار توست تا مردمى را كه پيش از تو بيم‏دهنده‏اى براى آنان نيامده است هشدار دهى اميد كه راه يابند (۳)		أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ لِتُنذِرَ قَوْمًا مَّا أَتَاهُم مِّن نَّذِيرٍ مِّن قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ ﴿۳﴾
خدا كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش هنگام آفريد آنگاه بر عرش [قدرت] استيلا يافت براى شما غير از او سرپرست و شفاعتگرى نيست آيا باز هم پند نمى‏گيريد (۴)		اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ ﴿۴﴾
كار [جهان] را از آسمان [گرفته] تا زمين اداره مى‏كند آنگاه [نتيجه و گزارش آن] در روزى كه مقدارش آن چنان كه شما [آدميان] برمى‏شماريد هزار سال است به سوى او بالا مى‏رود (۵)		يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ ﴿۵﴾
اوست داناى نهان و آشكار كه شكوهمند مهربان است (۶)		ذَلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۶﴾
همان كسى كه هر چيزى را كه آفريده است نيكو آفريده و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد (۷)		الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنسَانِ مِن طِينٍ ﴿۷﴾
سپس [تداوم] نسل او را از چكيده آبى پست مقرر فرمود (۸)		ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِن سُلَالَةٍ مِّن مَّاء مَّهِينٍ ﴿۸﴾
آنگاه او را درست‏اندام كرد و از روح خويش در او دميد و براى شما گوش و ديدگان و دلها قرار داد چه اندك سپاس مى‏گزاريد (۹)		ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ ﴿۹﴾
و گفتند آيا وقتى در [دل] زمين گم شديم آيا [باز] ما در خلقت جديدى خواهيم بود [نه] بلكه آنها به لقاى پروردگارشان [و حضور او] كافرند (۱۰)		وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ بَلْ هُم بِلِقَاء رَبِّهِمْ كَافِرُونَ ﴿۱۰﴾
بگو فرشته مرگى كه بر شما گمارده شده جانتان را مى‏ستاند آنگاه به سوى پروردگارتان بازگردانيده مى‏شويد (۱۱)		قُلْ يَتَوَفَّاكُم مَّلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ ﴿۱۱﴾ 415

[صبور]

وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ( 12 ) وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ( 13 ) فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ( 14 ) إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ ( 15 ) تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ ( 16 ) فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 17 ) أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ۚ لَا يَسْتَوُونَ ( 18 ) أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 19 ) وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ ( 20 )



اى کاش مى ديدى زمانى را که مجرمان ، سرهاى خود را از شرمسارى و پشيمانى در پيشگاه خداوندى که ديدارش را باور نداشتند به زير افکنده اند و مى گويند : پروردگارا ! ما با مشاهده حقيقت بينا شديم و از سرِ طاعت فرمان تو را شنيديم ، پس ما را به دنيا بازگردان ، که اگر باز گرديم کار شايسته مى کنيم ، زيرا ما اهل يقين شده ايم . ( 12 ) ] ولى بايد بدانند که [ اگر ما مى خواستيم همه را هدايت کنيم ، هر فردى را به تناسب حال و به اندازه استعدادش هدايت مى کرديم ] تا هيچ کس از جن و انس به دوزخ درنيفتد [ ، ولى اين سخن از جانب من تثبيت شده است که قطعاً دوزخ را از همه جنّيان و آدميانى که شيطان را پيروى کنند ، پر خواهم کرد . ( 13 ) پس شما کافران از آن رو که ديدار امروزتان را فراموش کرديد و بدان بى اعتنا بوديد ، عذاب آتش را بچشيد; ما نيز شما را به فراموشى سپرده بوديم و به نجات و سعادت شما که هم اکنون خواهان آنيد ، بى اعتنا بوديم . آرى ، به آنچه مى کرديد عذاب جاودانه را بچشيد . ( 14 ) تنها کسانى به نشانه هاى ربوبيّت ما ايمان دارند که وقتى آن نشانه ها را به آنان يادآورى کنند ، براى سجده به درگاه خدا بر زمين مى افتند و پروردگارشان را همراه با ثنايى شايسته و نيکو از هر بدى و کاستى پيراسته مى شمرند بى آن که ذره اى تکبّر ورزند . ( 15 ) پهلوهايشان از بسترها جدا مى شود و از خوابِ شبانه برمى خيزند و پروردگار خود را از روى بيم و اميد مى خوانند و از آنچه روزيشان کرده ايم در راه خدا انفاق مى کنند . ( 16 ) به سزاى کارهايى که مى کردند ، پاداشى فراتر از تصور آدمى به آنان داده مى شود و هيچ کس نمى داند چه چيزهايى که مايه سرور و چشم روشنى هر بيننده اى است ، براى آنان نهان شده و ذخيره گشته است . ( 17 ) پس آيا کسانى که مؤمنند ، همچون کسانى اند که فاسق و سرکش اند ؟ نه اينان برابر نيستند . ( 18 ) و امّا کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، براى آنان باغ هايى است که در آنها سکونت مى کنند . اين عطايى است در برابر آنچه در دنيا انجام مى دادند . ( 19 ) و امّا کسانى که از فرمان خدا و پرستش او سربرتافته و رستاخيز را منکر شده اند ، سزايشان آتش است . هرگاه بخواهند از آن بيرون بيايند ، به آن بازگردانده مى شوند و به آنان گفته مى شود : بچشيد عذاب آتش را ، همان عذابى که پيوسته آن را دروغ مى شمرديد . ( 20 )

◄ 416 ►

[صبور]

وَلَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الْأَدْنَىٰ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبَرِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ ( 21 ) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا ۚ إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ مُنْتَقِمُونَ ( 22 ) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُنْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقَائِهِ ۖ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِي إِسْرَائِيلَ ( 23 ) وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ ( 24 ) إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ ( 25 ) أَوَلَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَسَاكِنِهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ ۖ أَفَلَا يَسْمَعُونَ ( 26 ) أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ ۖ أَفَلَا يُبْصِرُونَ ( 27 ) وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ( 28 ) قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لَا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمَانُهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ( 29 ) فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ ( 30 )






قطعاً آنان را پيش از آن که در روز قيامت به عذاب بزرگ تر گرفتار سازيم ، از رنج ها و مشقت هاى دنيوى که عذاب نزديک تر است مى چشانيم ، شايد به خداپرستى بازگردند و از انکار آخرت بازايستند . ( 21 ) و کيست ستمکارتر از آن کس که آيات پروردگارش به او تذکر داده شود آن گاه از آن روى برتابد ؟ اينان مجرم اند و ما قطعاً در آخرت از مجرمان انتقام خواهيم گرفت . ( 22 ) همانا به موسى تورات را که نزول قرآن را بر تو تأييد مى کند عطا کرديم; پس مبادا درباره رستاخيز که روز لقاى خداست و قرآن بيانگر آن است در ترديد باشى; و ما تورات را وسيله هدايت بنى اسرائيل قرار داديم . ( 23 ) و از ميان آنان گروهى را چون در امر دين شکيبايى ورزيدند و پيش از آن به آيات ما يقين داشتند ، به امامت و رهبرى گمارديم تا مردم را به فرمان ما به سرمنزل هدايت برسانند . ( 24 ) به يقين ، پروردگارت روز قيامت خود ميان بنى اسرائيل درباره آنچه بر سرش اختلاف مى کردند داورى خواهد کرد . و حق گرايان و باطل انديشان را از هم جدا خواهد ساخت . ( 25 ) آيا اين واقعيت که بسيارى از امت ها را هلاک ساختيم آنان را رهنمون نشده است ؟ همان امت هايى که پيش از اينان بودند و هم اکنون اينان در خانه هاى آنان راه مى روند . به يقين در آنچه ياد شد ، آيات و نشانه هايى است; پس آيا پندها را نمى شنوند و حق را نمى پذيرند ؟ ( 26 ) آيا نديده اند که ما با ابرهاى باران زا آب را به سوى زمين خشک که گياهى در آن نروييده است مى رانيم ، و به وسيله آن زراعتى از زمين برمى آوريم که دام هايشان و خودشان از آن مى خورند ؟ آيا چشم نمى گشايند و نمى بينند ؟ ( 27 ) و مشرکان مى گويند : اگر شما مؤمنان راست مى گوييد ، اين فتح و پيروزى که شما را به آن نويد داده اند چه وقت تحقق مى يابد ؟ ( 28 ) اى پيامبر ، بگو : روز فتح فرا مى رسد ، ولى در آن روز ايمانِ کسانى که کفر ورزيده اند سودى برايشان ندارد و عذاب آنان را فرامى گيرد و هيچ مهلتى به آنان داده نمى شود . ( 29 ) پس روى از آنان برتاب و در انتظار آن باش که خداوند حق را بر باطل چيره سازد و تو را پيروز گرداند; آنان در انتظارند که با مردن و يا کشته شدن تو ، دعوتت پايان پذيرد . ( 30 )

◄ 417 ►

[صبور]

سوره الاحزاب


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا ( 1 ) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَىٰ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ( 2 ) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا ( 3 ) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ ۚ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ ۚ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ ۖ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ ( 4 ) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ ۚ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ ۚ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَٰكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا ( 5 ) النَّبِيُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ ۗ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَىٰ بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَىٰ أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا ( 6 )

سوره احزاب

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى پيامبر ، کافران با پشتيبانى منافقان از تو مى خواهند که با آنان و معبودانشان مخالفت نکنى تا آنان نيز متعرّض تو و خدايت نشوند; از خدا پروا داشته باش و از کافران و منافقان فرمان مبر ، چرا که خداوند دانا و حکيم است . ( 1 ) تو بايد آنچه را از جانب پروردگارت به تو وحى مى شود پيروى کنى و با کفرپيشگان و منافقان طبق فرمان خدا رفتار نمايى; به يقين خداوند به آنچه مى کنيد آگاه است . ( 2 ) مخالفت با خواسته کافران و منافقان براى تو دشوار مى نمايد ، ولى بر خدا توکّل کن که خداوند براى کارسازى بندگانش بسنده است . ( 3 ) هيچ کس نمى تواند به دو امر متضاد اعتقاد داشته باشد ، زيرا خداوند در درون هيچ کسى دو قلب قرار نداده است . پس تو نمى توانى هم پيرو آراى کفرپيشگان و منافقان باشى و هم پيرو وحى الهى . خداوند ، همسرانتان را که با « ظِهار » بسان مادران خويش مى شمريد ، مادران شما قرار نداده و آنان را بر شما حرام نساخته است; و نيز پسرخوانده هاى شما را پسرانتان نشمرده است تا حکم پسران واقعى شما را داشته باشند و از شما ارث ببرند و همسرانشان مَحرم شما شوند . اين گفتار شماست که بر زبان مى رانيد . خداوند به محتواى آن حکم نکرده است و خدا همواره حق مى گويد و اوست که به راه درست هدايت مى کند . ( 4 ) پسرخوانده هاى خود را آن گاه که نام مى بريد ، به نام پدرانشان بخوانيد که اين نزد خدا منصفانه تر است; و اگر پدرانشان را نمى شناسيد ، آنان برادران و دوستان دينى شمايند ، پس آنان را با نام برادر و دوست بخوانيد . و اگر از روى خطا يا فراموشى آنان را به نام غير پدرانشان نام برده ايد ، بر شما گناهى نيست ، ولى در آنچه دل هايتان قصد کرده است و از روى عمد بوده گناه کرده ايد . آرى کار ناروايى که از روى خطا يا فراموشى انجام شده است آمرزيده مى شود ، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است . ( 5 ) پيامبر در امر دين و دنياى مؤمنان از آنان نسبت به خودشان سزاوارتر است ، و همسران او به منزله مادران ايشانند . و در کتاب خدا ثبت است که خويشاوندان در ارث بردن از يکديگر ، بر همه مؤمنان و حتى مهاجران مقدّم اند ، و از اين پس هجرت و اُخوّت ايمانى سبب ارث نخواهد بود . آرى مى توانيد در حق برادران ايمانىِ خود کار نيکى کنيد و با وصيّت ، بخشى از دارايى هاى خود را به آنان برسانيد . اين حکم در کتاب الهى نگاشته شده است . ( 6 )

◄ 418 ►

[صبور]

وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا ( 7 ) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ ۚ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا ( 8 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا ( 9 ) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ( 10 ) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا ( 11 ) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا ( 12 ) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَا أَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا ۚ وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمُ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ ۖ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا ( 13 ) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا ( 14 ) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ ۚ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا ( 15 )




و ياد کن هنگامى را که از همه پيامبران پيمان گرفتيم که يک دين را ابلاغ کنند ، و نيز از تو و از نوح ، و از ابراهيم و موسى و عيسى پسر مريم; آرى از همه آنان پيمانى استوار گرفتيم . ( 7 ) خداوند اين پيمان ها را برعهده آنان نهاد و ابلاغ دين واحد را از آنان خواست تا از راستى پيشگان بخواهد راستى و درستىِ خود را در اين دنيا با کردار و گفتار درست ، آشکار سازند و آن را در مرحله عمل نشان دهند ، و او براى کفرپيشگان عذابى دردناک آماده کرده است . ( 8 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، نعمت خدا را که در غزوه خندق بر شما نازل شد ، به خاطر داشته باشيد ، آن هنگام که سپاهيانى از قبايل مختلف هم پيمان شدند و آهنگ شما کردند ، و ما براى شکست آنان در شب هايى زمستانى بادى سرد بر آنان فرستاديم و لشکريانى از فرشتگان که شما آنها را نمى ديديد به سويشان گسيل داشتيم ، و خدا به آنچه مى کنيد بيناست . ( 9 ) هنگامى خداوند نعمت خود را به شما ارزانى داشت که لشکريانى از سمت بالاى شما ( از شرق مدينه ) و لشکريانى از فرودست شما ( غرب مدينه ) بر شما هجوم آوردند; و هنگامى که از شدّت ترس و وحشت ديدگان به يک سو غلطيد و جان ها به حنجره ها رسيد و درباره خدا گمان ها برديد . ( 10 ) آن گاه که لشکر احزاب از شرق و غرب بر مسلمانان تاختند و سختى به نهايت رسيد ، مؤمنان آزموده شدند و از ترس به شدت مضطرب گشتند . ( 11 ) و همان دم که منافقان و کسانى که در دل هايشان بيمارى ريشه کرده بود و سست ايمان بودند ، مى گفتند : خداوند با نويد پيروزى ما را خام کرد و ما را جز به فريب وعده نداد و پيامبرش نيز چنين کرد . ( 12 ) و آن دم که گروهى از منافقان و کسانى که سست ايمان بودند گفتند : اى مردم يثرب ، شما را در برابر مشرکان توانِ ايستادگى نيست ، به مدينه بازگرديد . و گروهى ديگر از آنان از پيامبر اجازه مى خواستند که برگردند ، و مى گفتند : خانه هاى ما بى حفاظ است و در آن رخنه هايى است که از دزدان و دشمنان در امان نيست . در حالى که خانه هايشان بى حفاظ نبود . آنان با اين بهانه فقط در پى آن بودند که از ميدان نبرد بگريزند . ( 13 ) و اگر زمانى که منافقان و سُست عقيده ها در خانه هاى خود به سر مى بردند ، از اطراف و اکناف بر آنان وارد مى شدند ، سپس از آنان خواسته مى شد که از دين بازگردند ، قطعاً خواسته آنان را مى پذيرفتند و در پذيرش آن جز زمانى کوتاه درنگ نمى کردند . ( 14 ) همانا اين منافقان و بيماردلانِ سست ايمان پيش تر با خدا عهد بسته بودند که در ميدان نبرد پشت به دشمن نکنند و از کارزار نگريزند ، و پيمان خدا مورد سؤال قرار خواهد گرفت . ( 15 )

◄ 419 ►

[مشعشع]

قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٦﴾ قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً ۚ وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا ﴿١٧﴾ قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا ۖ وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا ﴿١٨﴾ أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ ۖ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَىٰ عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ ۖ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ۚ أُولَٰئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿١٩﴾ يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا ۖ وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ ۖ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا ﴿٢٠﴾ لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا ﴿٢١﴾ وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَٰذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ ۚ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا ﴿٢٢﴾ «420»

بگو : اگر از مرگ يا كشته شدن بگريزيد ، گريز شما هرگز سودتان نمى‏دهد ، و در اين صورت [اگر هم سودتان دهد ، از اين زندگى زودگذر فانى] جز اندكى برخوردار نخواهيد شد .«16» بگو : اگر خدا براى شما آسيبى يا پيروزى و غنيمتى بخواهد ، كيست كه شما را در برابر [تقديرات و قضاى] خدا نگه دارد ؟ در صورتى كه غير از خدا نه كارسازى براى خود مى‏يابند ، نه يارى دهنده‏اى .«17» يقيناً خدا بازدارندگان را از ميان شما [كه مجاهدان را با وسوسه و اغواگرى از شركت در جهاد باز مى‏دارند] و كسانى را كه به برادرانشان [آن براداران دينى كه ايمانشان سست است] مى‏گويند : [براى عيش و نوش] به سوى ما بياييد [شما را به شركت در جهاد چه كار ؟] مى‏شناسد ؛ و جز اندكى به جهاد نمى‏آيند .«18» در حالى كه نسبت به شما [براى هزينه كردن هر نوع كمكى] بخيل‏اند ؛ و چون [به سبب افروخته شدن آتش جنگ] ترس پيش آيد آنان را مى‏بينى به سوى تو مى‏نگرند در حالى كه چشمانشان [بى‏اختيار در حدقه] مى‏گردد ، مانند كسى كه بيهوشى مرگ او را فرو مى‏پوشد ، پس هنگامى كه ترس برطرف شود با زبان‏هايى تيز و تند به شما آزار مى‏دهند ، زيرا بر [سخن] خير [و زبان خوش و نرم] بخيل‏اند ؛ اينان ايمان نياورده‏اند ، به اين خاطر خدا اعمالشان را تباه و بى‏اثر كرده است ؛ و اين [كار] بر خدا آسان است .«19» [اين منافقان ترسو] مى‏پندارند كه گروه‏هاى دشمن نرفته‏اند و اگر بار ديگر گروه‏هاى دشمن بيايند ، آنان دوست دارند كه كاش در ميان اعراب باديه‏نشين بودند ، و [همانجا] از خبرهاى شما مى‏پرسيدند ، و اگر در ميان شما بودند جز اندكى جنگ نمى‏كردند .«20» يقيناً براى شما در [روش و رفتار] پيامبر خدا الگوى نيكويى است براى كسى كه همواره به خدا و روز قيامت اميد دارد ؛ و خدا را بسيار ياد مى‏كند .«21» هنگامى كه مؤمنان [در نبرد خندق] گروه‏هاى دشمن را ديدند ، گفتند : اين است آنچه خدا وپيامبرش به ما وعده داده‏اند [كه ثواب و پاداش عظيم روز بازپسين بدون تحمل سختى‏ها و سرافراز بيرون آمدن از آزمايش‏ها ، ميسر نيست] و خدا و پيامبرش راست گفته‏اند ، و [جنگ خندق] جز بر ايمان و تسليم آنان نيفزود .«22» «420»

[مشعشع]

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ ۖ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا ﴿٢٣﴾ لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿٢٤﴾ وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا ۚ وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا ﴿٢٥﴾ وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا ﴿٢٦﴾ وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا ﴿٢٧﴾ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا ﴿٢٨﴾ وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿٢٩﴾ يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ ۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا ﴿٣٠﴾ «421»

از مؤمنان مردانى هستند كه به آنچه با خدا بر آن پيمان بستند [و آن ثبات قدم و دفاع از حق تا نثار جان است] صادقانه وفا كردند ، برخى از آنان پيمانشان را به انجام رساندند [و به شرف شهادت نايل شدند] و برخى از آنان [شهادت را] انتظار مى‏برند و هيچ تغيير و تبديلى [در پيمانشان] نداده‏اند ،«23» تا سرانجام خدا صادقان را به سبب صدقشان پاداش دهد ، و منافقان را اگر بخواهد عذاب كند يا [اگر توبه كنند] توبه آنان را بپذيرد ؛ زيرا خدا همواره بسيار آمرزنده و مهربان است .«24» خدا كافران [شركت كننده در جنگ خندق] را در حالى كه به پيروزى و غنيمت دست نيافتند با خشم و اندوهشان برگرداند ، و خدا [سختى و مشقت] جنگ را از مؤمنان برداشت ؛ و خدا همواره نيرومند و تواناى شكست‏ناپذير است .«25» [خدا] كسانى را از اهل كتاب كه گروه‏هاى دشمن را پشتيبانى كردند از قلعه‏هاى محكم و استوارشان پايين كشيد و در دل‏هايشان ترس و بيم افكند ، گروهى را مى‏كشتيد و گروهى را اسير مى‏كرديد ،«26» و سرزمين و ديار و اموالشان و سرزمينى كه به آن قدم نگذاشته بوديد به شما ميراث داد ؛ و خدا بر هر كارى تواناست .«27» اى پيامبر ! به همسرانت بگو : اگر شما زندگى دنيا و زيور و زينتش را مى‏خواهيد بياييد تا برخوردارتان نمايم و با روشى پسنديده رهايتان كنم ،«28» و اگر خدا و پيامبر او و سراى آخرت را مى‏خواهيد ، يقيناً خدا براى نيكوكاران شما پاداشى بزرگ آماده كرده است .«29» اى همسران پيامبر ! هركس از شما كار زشت آشكارى مرتكب شود [قطعاً پيوند همسرى با پيامبر به او مصونيّت نمى‏دهد ، بلكه] عذاب براى او دو چندان خواهد بود ، و اين [كار] بر خدا آسان است .«30» «421» پایان جزء بیست و یکم صدق الله العلی العظیم

[گل مريم]

جزء بیست و دوم قرآن مجید


اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

[گل مريم]

وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا ﴿٣١﴾ يَا نِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ ۚ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴿٣٢﴾ وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَىٰ ۖ وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا ﴿٣٣﴾ وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَىٰ فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا ﴿٣٤﴾ إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا ﴿٣٥﴾



و هر کس از شما برای خدا و پیامبرش خضوع کند و عمل صالح انجام دهد، پاداش او را دو چندان خواهیم ساخت، و روزی پرارزشی برای او آماده کرده‌ایم.«31» ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از زنان معمولی نیستید اگر تقوا پیشه کنید؛ پس به گونه‌ای هوس‌انگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید!«32» و در خانه‌های خود بمانید، و همچون دوران جاهلیّت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و خدا و رسولش را اطاعت کنید؛ خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.«33» آنچه را در خانه‌های شما از آیات خداوند و حکمت و دانش خوانده می‌شود یاد کنید؛ خداوند لطیف و خبیر است!«34» به یقین، مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ایمان و زنان با ایمان، مردان مطیع فرمان خدا و زنان مطیع فرمان خدا، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شکیبا و زنان صابر و شکیبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاق کننده و زنان انفاق کننده، مردان روزه‌دار و زنان روزه‌دار، مردان پاکدامن و زنان پاکدامن و مردانی که بسیار به یاد خدا هستند و زنانی که بسیار یاد خدا می‌کنند، خداوند برای همه آنان مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است.«35»

صفحه 422