همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[گل مريم]

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّـهَ وَرَ‌سُولَهُ ۖ وَمَن يُشَاقِّ اللَّـهَ فَإِنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٤﴾ مَا قَطَعْتُم مِّن لِّينَةٍ أَوْ تَرَ‌كْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَىٰ أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّـهِ وَلِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ ﴿٥﴾ وَمَا أَفَاءَ اللَّـهُ عَلَىٰ رَ‌سُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ خَيْلٍ وَلَا رِ‌كَابٍ وَلَـٰكِنَّ اللَّـهَ يُسَلِّطُ رُ‌سُلَهُ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ‌ ﴿٦﴾ مَّا أَفَاءَ اللَّـهُ عَلَىٰ رَ‌سُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَ‌ىٰ فَلِلَّـهِ وَلِلرَّ‌سُولِ وَلِذِي الْقُرْ‌بَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنكُمْ ۚ وَمَا آتَاكُمُ الرَّ‌سُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانتَهُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ ﴿٧﴾ لِلْفُقَرَ‌اءِ الْمُهَاجِرِ‌ينَ الَّذِينَ أُخْرِ‌جُوا مِن دِيَارِ‌هِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّـهِ وَرِ‌ضْوَانًا وَيَنصُرُ‌ونَ اللَّـهَ وَرَ‌سُولَهُ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِينَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ‌ وَالْإِيمَانَ مِن قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ‌ إِلَيْهِمْ وَلَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِ‌هِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُ‌ونَ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ ۚ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٩﴾



این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند؛ و هر کس با خدا دشمنی کند (باید بداند) که خدا مجازات شدیدی دارد! (۴)هر درخت باارزش نخل را قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود؛ و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند! (۵)و آنچه را خدا از آنان [= یهود] به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید،) نه اسبی تاختید و نه شتری؛ ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلّط می‌سازد؛ و خدا بر هر چیز توانا است! (۶) آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (۷) این اموال برای فقیران مهاجرانی است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالی که فضل الهی و رضای او را می‌طلبند و خدا و رسولش را یاری می‌کنند؛ و آنها راستگویانند! (۸) و برای کسانی است که در این سرا [= سرزمین مدینه‌] و در سرای ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست می‌دارند، و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمی‌کنند و آنها را بر خود مقدّم می‌دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند؛ کسانی که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده‌اند رستگارانند! (۹)

صفحه ٥٤٦

[گل مريم]

وَالَّذِينَ جَاءُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَ‌بَّنَا اغْفِرْ‌ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَ‌بَّنَا إِنَّكَ رَ‌ءُوفٌ رَّ‌حِيمٌ ﴿١٠﴾ أَلَمْ تَرَ‌ إِلَى الَّذِينَ نَافَقُوا يَقُولُونَ لِإِخْوَانِهِمُ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَئِنْ أُخْرِ‌جْتُمْ لَنَخْرُ‌جَنَّ مَعَكُمْ وَلَا نُطِيعُ فِيكُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِن قُوتِلْتُمْ لَنَنصُرَ‌نَّكُمْ وَاللَّـهُ يَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ ﴿١١﴾ لَئِنْ أُخْرِ‌جُوا لَا يَخْرُ‌جُونَ مَعَهُمْ وَلَئِن قُوتِلُوا لَا يَنصُرُ‌ونَهُمْ وَلَئِن نَّصَرُ‌وهُمْ لَيُوَلُّنَّ الْأَدْبَارَ‌ ثُمَّ لَا يُنصَرُ‌ونَ ﴿١٢﴾ لَأَنتُمْ أَشَدُّ رَ‌هْبَةً فِي صُدُورِ‌هِم مِّنَ اللَّـهِ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَفْقَهُونَ ﴿١٣﴾ لَا يُقَاتِلُونَكُمْ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرً‌ى مُّحَصَّنَةٍ أَوْ مِن وَرَ‌اءِ جُدُرٍ‌ ۚ بَأْسُهُم بَيْنَهُمْ شَدِيدٌ ۚ تَحْسَبُهُمْ جَمِيعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا يَعْقِلُونَ ﴿١٤﴾ كَمَثَلِ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِ‌يبًا ۖ ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِ‌هِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٥﴾ كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ‌ فَلَمَّا كَفَرَ‌ قَالَ إِنِّي بَرِ‌يءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّـهَ رَ‌بَّ الْعَالَمِينَ ﴿١٦﴾


(همچنین) کسانی که بعد از آنها [= بعد از مهاجران و انصار] آمدند و می‌گویند: «پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و کینه‌ای نسبت به مؤمنان قرار مده! پروردگارا، تو مهربان و رحیمی!» (۱۰) آیا منافقان را ندیدی که پیوسته به برادران کفارشان از اهل کتاب می‌گفتند: «هرگاه شما را (از وطن) بیرون کنند، ما هم با شما بیرون خواهیم رفت و هرگز سخن هیچ کس را درباره شما اطاعت نخواهیم کرد؛ و اگر با شما پیکار شود، یاریتان خواهیم نمود!» خداوند شهادت می‌دهد که آنها دروغگویانند! (۱۱) اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‌روند، و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‌کنند؛ سپس کسی آنان را یاری نمی‌کند! (۱۲) وحشت از شما در دلهای آنها بیش از ترس از خداست؛ این به خاطر آن است که آنها گروهی نادانند! (۱۳) آنها هرگز با شما بصورت گروهی نمی‌جنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است، (امّا در برابر شما ضعیف!) آنها را متّحد می‌پنداری، در حالی که دلهایشان پراکنده است؛ این به خاطر آن است که آنها قومی هستند که تعقّل نمی‌کنند! (۱۴) کار این گروه از یهود همانند کسانی است که کمی قبل از آنان بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و برای آنها عذابی دردناک است! (۱۵) کار آنها همچون شیطان است که به انسان گفت: «کافر شو (تا مشکلات تو را حل کنم)!» امّا هنگامی که کافر شد گفت: «من از تو بیزارم، من از خداوندی که پروردگار عالمیان است بیم دارم!» (۱۶)

صفحه ٥٤٧

[گل مريم]

فَكَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِي النَّارِ‌ خَالِدَيْنِ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الظَّالِمِينَ ﴿١٧﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَلْتَنظُرْ‌ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ ۖ وَاتَّقُوا اللَّـهَ ۚ إِنَّ اللَّـهَ خَبِيرٌ‌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾ وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّـهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾ لَا يَسْتَوِي أَصْحَابُ النَّارِ‌ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۚ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾ لَوْ أَنزَلْنَا هَـٰذَا الْقُرْ‌آنَ عَلَىٰ جَبَلٍ لَّرَ‌أَيْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْيَةِ اللَّـهِ ۚ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِ‌بُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُ‌ونَ ﴿٢١ ﴾ هُوَ اللَّـهُ الَّذِي لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ ۖ هُوَ الرَّ‌حْمَـٰنُ الرَّ‌حِيمُ ﴿٢٢﴾ هُوَ اللَّـهُ الَّذِي لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ‌ الْمُتَكَبِّرُ‌ ۚ سُبْحَانَ اللَّـهِ عَمَّا يُشْرِ‌كُونَ ﴿٢٣﴾ هُوَ اللَّـهُ الْخَالِقُ الْبَارِ‌ئُ الْمُصَوِّرُ‌ ۖ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ يُسَبِّحُ لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٢٤﴾



سرانجام کارشان این شد که هر دو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن می‌مانند؛ و این است کیفر ستمکاران! (۱۷) ای کسانی که ایمان آورده‌اید از (مخالفت) خدا بپرهیزید؛ و هر کس باید بنگرد تا برای فردایش چه چیز از پیش فرستاده؛ و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‌دهید آگاه است! (۱۸) و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی» گرفتار کرد، آنها فاسقانند.(۱۹) هرگز دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند؛ اصحاب بهشت رستگار و پیروزند! (۲۰) اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، می‌دیدی که در برابر آن خاشع می‌شود و از خوف خدا می‌شکافد! اینها مثالهایی است که برای مردم می‌زنیم، شاید در آن بیندیشید! (۲۱) او خدایی است که معبودی جز او نیست، دانای آشکار و نهان است، و او رحمان و رحیم است! (۲۲) و خدایی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی اوست، از هر عیب منزّه است، به کسی یتم نمی‌کند، امنیّت بخش است، مراقب همه چیز است، قدرتمندی شکست‌ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‌کند، و شایسته عظمت است؛ خداوند منزّه است از آنچه شریک برای او قرارمی‌دهند! (۲۳) او خداوندی است خالق، آفریننده‌ای بی‌سابقه، و صورتگری (بی‌نظیر)؛ برای او نامهای نیک است؛ آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‌گویند؛ و او عزیز و حکیم است!(۲۴)

صفحه ٥٤٨

[صبور]

سوره الممتحنه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي ۚ تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ( 1 ) إِنْ يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ ( 2 ) لَنْ تَنْفَعَكُمْ أَرْحَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ ( 3 ) قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَاهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ ۖ رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ( 4 ) رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ( 5 )

سوره ممتحنه

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى کسانى که ايمان آورده ايد ، دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست مگيريد . شما با آنان طرح دوستى مى افکنيد در صورتى که آنان قرآن و آيينى را که براى شما آمده و سراسر حق است انکار کردند ، در حالى که پيامبر و شما را بدين سبب که به خدا ، پروردگارتان ايمان آورديد از مکه بيرون راندند . پس اگر براى جهاد در راه من و دستيابى به خشنودى من هجرت کرديد ، با آن مشرکانِ حق ستيز دست دوستى ندهيد . شما در نهان به آنان ابراز مودّت مى کنيد ، در صورتى که من به آنچه شما نهان داشته و به آنچه آشکار کرده ايد داناترم . و هر کس از شما به اين کار اقدام کند به يقين راه راست را گم کرده است . ( 1 ) اگر بر شما دست يابند ، با شما دشمنى مى کنند ، هر چند دست دوستى به آنان داده باشيد . آنان در اين صورت دست و زبانشان را به بدى به سوى شما مى گشايند ( شما را مى کُشند يا اسير مى کنند و شکنجه مى دهند و به شما ناسزا مى گويند ) و دوست دارند که شما از اين رهگذر کافر شويد . ( 2 ) هرگز خويشاوندان و فرزندانتان ـ که به خاطر آنان با مشرکان طرح دوستى افکنديد و سزاوار عذاب الهى شديد ـ روز قيامت به شما سودى نمى رسانند . آن روز خداوند پيوندها را مى بُرد و ميان شما و آنان جدايى مى افکند ، و خدا به آنچه مى کنيد بيناست . ( 3 ) قطعاً در گفتار و رفتار ابراهيم و کسانى که با او بودند براى شما اقتداى نيکويى است; آن گاه که به قوم خود گفتند : ما از شما و آنچه به جاى خدا مى پرستيد دورى مى جوييم و با شرک ورزيدن شما مخالفت مى کنيم و ميان ما و شما براى هميشه دشمنى و کينه پديد آمده است ، مگر اين که به خداى يکتا ايمان بياوريد . آرى ، سخنان ابراهيم و همگامان او تبرى از کافران بود ، جز اين سخن ابراهيم که به پدرش گفت : حتماً براى تو از خدا آمرزش مى طلبم ، ولى من در برابر خدا مالک چيزى نيستم و نمى توانم آنچه را مى طلبم براى تو محقّق سازم . ابراهيم و همگامانش در پى تبرى از قومشان گفتند : پروردگارا ، ما تنها بر تو توکّل کرده و به سوى تو باز آمده ايم و بازگشت هر چيزى به سوى توست . ( 4 ) پروردگارا ، ما را مايه آزمون کافران قرار مده ( آنان را بر ما چيره مساز تا بدين وسيله ايشان را بيازمايى ) ، پروردگارا ، ما را ببخشاى که تويى مقتدر و شکست ناپذير و تويى که کارهايت همه استوار و حکيمانه است . ( 5 )

◄ 549 ►

[صبور]

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ( 6 ) ۞ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً ۚ وَاللَّهُ قَدِيرٌ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ ( 7 ) لَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ( 8 ) إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ( 9 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۚ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ۚ ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ( 10 ) وَإِنْ فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ( 11 )





به يقين در توکل و نيايش ابراهيم و همگامانش به درگاه خدا براى شما اقتداى نيکويى است ، البته اين از عهده کسانى ساخته است که به خدا و روز واپسين اميد دارند ( خدا را باور کرده و به او دل بسته اند و به اميد دستيابى به پاداش آخرت کارهاى شايسته مى کنند ) و هر کس از فرمان خدا روى برتابد و با کافران دوستى کند خود زيان کرده است ، زيرا خداوند به اطاعت او نيازى ندارد و خداست که در مورد دستورات خود که همه مصلحت آميز است ، ستوده است . ( 6 ) اميد است که خداوند به کافرانِ مکّه اين توفيق را بدهد که مسلمان شوند; آن گاه ميان شما و کسانى از آنان که به فرمان خدا با آنان دشمنى کرده ايد محبتى برقرار سازد ، و خدا بر اين کار تواناست . و او هرگاه بندگانش توبه کنند و اسلام آورند گناهانشان را مى بخشد و آنان را از رحمت خود برخوردار مى سازد . ( 7 ) خداوند شما را از دوستى با مشرکان مکّه بازداشته است ولى او شما را از کسانى که در امر دين با شما به کارزار برنخاسته و شما را از ديارتان بيرون نکرده اند باز نمى دارد که با آنها نيکى کنيد و با آنان به عدل و داد رفتار نماييد ، چرا که خداوند دادگران را دوست مى دارد . ( 8 ) خداوند شما را فقط از دوستى با کسانى نهى مى کند که در امر دين با شما پيکار کرده و شما را از ديارتان بيرون رانده و بر بيرون راندنتان يکديگر را يارى نموده اند . و کسانى که با آنان طرح دوستى بريزند قطعاً ستمکارند . ( 9 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، هرگاه زنان با ايمان به مدينه هجرت کردند و نزد شما آمدند ، آنان را در مورد هجرت و ايمانشان بيازماييد و ] به نتيجه آزمون اکتفا کنيد که [ خداوند به ايمانشان داناتر است . پس اگر با ايمانشان يافتيد ، آنان را به کافران باز مگردانيد; نه زنان با ايمان براى مردان کافر حلالند و نه کافران براى زنان با ايمان ، چرا که پيوند ازدواج ميان آنان گسسته است; و بايد به شوهرانشان آنچه را که به عنوان مهريه پرداخته اند بدهيد . و بر شما گناهى نيست که با اين زنان ازدواج کنيد به شرط آن که مَهرشان را به آنان بدهيد . شما بعد از آن که اسلام آورديد نبايد زنان کافر خود را در همسرى نگه داريد . و اگر همسر شما به کافران پيوست ، از آنان مهريه اى را که به همسرانتان داده ايد مطالبه کنيد ، و کافران نيز حق دارند که اگر همسرانشان به شما پيوستند ، مهريه آنها را از شما بخواهند . اين است حکمِ خدا که ميان شما داورى مى کند و خدا دانا و حکيم است . ( 10 ) و اگر با پيوستن همسرانتان به کفار ، مهريه اى که از همسران شماست از دستتان رفت ( پس از مطالبه آن را به شما ندادند ) ، آن گاه در جنگ غنيمتى از آنان به دست آورديد ، بايد به کسانى که همسرانشان به کافران پيوسته اند ، از آن غنيمت مانند آنچه به عنوان مَهر هزينه کرده اند بدهيد ، و از خدا که به او ايمان داريد پروا داشته باشيد ] و احکام و حدود او را رعايت کنيد [ . ( 11 )

◄ 550 ►

[صبور]

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَنْ لَا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِقْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ( 12 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ ( 13 )

سوره الصف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ( 1 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ ( 2 ) كَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ ( 3 ) إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيَانٌ مَرْصُوصٌ ( 4 ) وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ( 5 )






اى پيامبر ، هرگاه زنانى که ايمان آورده اند نزد تو آيند که با اين شرايط با تو بيعت کنند که هيچ چيزى نه بُت و نه غير آن را شريک خدا قرار ندهند ، و از مال هيچ کس نه مال همسرانشان و نه مال ديگران دزدى نکنند ، و آشکارا و نهانى مرتکب زنا نشوند و به هيچ وجه فرزندانشان را نکشند و فرزند ديگران را که ميان دست و پاى خود بر زمين مى نهند ، به دروغ از شوهران خود نخوانند ، و در هيچ کار پسنديده اى که به آن فرمان مى دهى ، تو را نافرمانى نکنند ، با آنان بيعت کن . و آمرزش گناهانشان را از خدا بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است . ( 12 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، با يهوديان ، همان قومى که خداوند بر آنان خشم گرفته است طرح دوستى نيفکنيد; آنان از دستيابى به پاداش آخرت نااميد شده اند; همان گونه که منکران رستاخيز از ] زنده شدن [ مردگانِ دفن شده در گورها ، نااميدند . ( 13 )

سوره الصف


به نام خداوند بخشنده مهربان

آنچه در آسمان ها و زمين است خدا را به پاکى و پيراستگى از هر عيب و نقصى ياد کرده اند ، و اوست آن مقتدر شکست ناپذيرى که کارهايش همه استوار و متقن است . ( 1 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، چرا چيزى مى گوييد که آن را انجام نمى دهيد ؟ شما پايدارى در جهاد را وعده مى دهيد ولى به ميدان نمى آييد و يا از صحنه کارزار مى گريزيد . ( 2 ) نزد خدا سخت مورد خشم است که چيزى را بگوييد که انجام نمى دهيد . ( 3 ) قطعاً خدا کسانى را که صف بسته در راه او پيکار مى کنند و در اين راه استقامت مىورزند چنان که گويى بنايى پرداخته شده از سرب اند دوست مى دارد . ( 4 ) اى مؤمنان ، از گرفتار آمدن به فرجامى چون فرجام امّت موسى بيم داشته باشيد و به پيامبرتان آزار نرسانيد و ياد کنيد هنگامى را که موسى به قوم خود گفت : اى قومِ من ، چرا با اين که مى دانيد من فرستاده خدا به سوى شما هستم مرا آزار مى دهيد ؟ پس چون با آزار موسى به باطل گرايش يافتند ، خدا هم دل هايشان را از گرايش به حق بازداشت و توفيق هدايت را از آنان سلب کرد . آرى ، کسانى که پيامبران را آزار دهند فاسقند و خداوند فاسقان را هدايت نمى کند . ( 5 )

◄ 551 ►

[صبور]

وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ ( 6 ) وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُوَ يُدْعَىٰ إِلَى الْإِسْلَامِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ( 7 ) يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ ( 8 ) هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ ( 9 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ ( 10 ) تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ( 11 ) يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ( 12 ) وَأُخْرَىٰ تُحِبُّونَهَا ۖ نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِيبٌ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ ( 13 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ كَمَا قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوَارِيِّينَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ ۖ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ ۖ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَكَفَرَتْ طَائِفَةٌ ۖ فَأَيَّدْنَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَىٰ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِينَ ( 14 )





و ياد کنيد زمانى را که عيسى پسر مريم گفت : اى بنى اسرائيل ، من فرستاده خدا به سوى شمايم و تورات را که پيش از من بوده است تصديق مى کنم و شما را به پيامبرى که پس از من مى آيد و نام او احمد است نويد مى دهم . پس هنگامى که او ( احمد ) با دلايل و معجزات روشن به سويشان آمد رسالتش را تکذيب کردند و گفتند : اين جادويى آشکار است . ( 6 ) آنان با تکذيب رسالت پيامبر در حقيقت بر خدا افترا بستند ، و چه کسى ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته با وجود اين که به تسليم شدن در برابر خدا فرا خوانده شده است ؟ و خدا مردم ستمکار را به راه درست نمى رساند . ( 7 ) آنان مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند ، در صورتى که خدا نور خود را به کمال مى رساند ، هر چند کافران آن را خوش نداشته باشند . ( 8 ) اوست آن که پيامبرش محمّد را با رهنمود و دين حق به رسالت فرستاد تا آن را بر همه اديان فايق گرداند ، گرچه مشرکان آن را خوش نداشته باشند . ( 9 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، آيا شما را به تجارتى سودمند که شما را از عذابى دردناک مى رهاند راه نمايم ؟ ( 10 ) به خدا و رسولش ايمانى راستين مى آوريد و در راه خدا با مال و جانتان جهاد مى کنيد . اين ايمان و جهاد ـ اگر بدانيد ـ براى شما بهتر است . ( 11 ) اگر ايمان بياوريد و جهاد کنيد ، خدا گناهانتان را بر شما مى بخشايد و شما را در بوستان هاى پردرخت که از زير آنها نهرها روان است و در خانه هايى خوش که در باغ هاى بهشتِ جاودان است درمى آورد . اين است سعادت بزرگ . ( 12 ) و نعمتى ديگر نيز نصيب شما خواهد شد ، که آن را دوست مى داريد; آن نصرتى از جانب خدا و فتحى نزديک است . و تو اى پيامبر ، مؤمنان را به بهشت و پيروزى بر کافران بشارت ده . ( 13 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، خدا را با ايمان و جهاد در راه او ، و پيمودن راهى که پيامبرش در آن گام نهاده است يارى کنيد; چنان که عيسى بن مريم به حواريّون گفت : چه کسانى ياران منند و مرا در سير به سوى خدا يارى مى دهند ؟ حواريّون گفتند : ماييم ياران خدا و کمک کاران تو . پس طايفه اى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و طايفه اى از آنان کافر شدند ، و ما کسانى را که ايمان آورده بودند بر دشمنانشان قدرت داديم و در نتيجه بر آنان پيروز شدند . ( 14 )

◄ 552 ►

[صبور]

سوره الجمعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ( 1 ) هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ( 2 ) وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ( 3 ) ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ( 4 ) مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ( 5 ) قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ ( 6 ) وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ ( 7 ) قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ( 8 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است ، خدا را تسبيح مى گويند و او را به پاکى از هر عيب و نقصى ياد مى کنند; همو که فرمانرواى هستى و پيراسته از نيازمندى و مقتدرِ شکست ناپذيرى است که کارهايش همه از روى حکمت است . ( 1 ) اوست که در ميان مردم عرب که خواندن و نوشتن نمى دانستند ، پيامبرى از خودشان برانگيخت; پيامبرى که آيات خدا را بر آنان تلاوت مى کند و آنان را به وسيله کارهاى شايسته و اخلاق نيکو رشد مى دهد و قرآن و معارف آن را به ايشان مى آموزد ، و آنان قطعاً پيش از اين در گمراهى آشکارى فرو رفته بودند . ( 2 ) و نيز براى جمعيت ديگرى از آن مردم که هنوز به ايشان نپيوسته اند آن پيامبر را به رسالت برانگيخت . و خداست که اراده اش غالب و کارهايش همه براساس حکمت است . ( 3 ) اين بعثت فضل خداست که آن را به هر که بخواهد عطا مى کند ، و او خواسته است که آن را به محمّد ارزانى دارد ، و خدا داراى تفضّلى بزرگ است . ( 4 ) داستان کسانى که احکام و معارف تورات به آنان آموخته و بر عهده آنان نهاده شد ولى به آن عمل نکردند و به مقصد نرساندند ، همچون داستان الاغ است که کتاب هايى را بر پشت خود مى بَرَد و از حمل کردن آنها جز خستگى نصيبى ندارد . بد است داستان مردمى که آيات خدا را دروغ شمردند . آنان ستمکارند و خدا مردم ستمکار را هدايت نمى کند . ( 5 ) بگو : اى يهوديان ، اگر تصوّر مى کنيد که شما دوستان خداييد نه مردم ديگر ، اگر راست مى گوييد تمنّاى مرگ کنيد تا به ديدار خدا نايل شويد ، چرا که دوست شيفته ديدار دوست خويش است . ( 6 ) ولى به سبب گناهانى که پيش فرستاده و ستم هايى که کرده اند هرگز تمنّاى مرگ نخواهند کرد ، و خدا به حال ستمکاران به خوبى داناست . ( 7 ) بگو : مرگى که از آن مى گريزيد قطعاً به ديدار شما خواهد آمد ، سپس به سوى آن داناى نهان و آشکار باز گردانده مى شويد ، آن گاه شما را به حقيقت و پى آمدهاى ناگوار آنچه مى کرديد ، آگاه خواهد ساخت . ( 8 )

◄ 553 ►

[صبور]

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نُودِيَ لِلصَّلَاةِ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ( 9 ) فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ( 10 ) وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا ۚ قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ ( 11 )

سوره المنافقون


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

إِذَا جَاءَكَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ يَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَكَاذِبُونَ ( 1 ) اتَّخَذُوا أَيْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ( 2 ) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا يَفْقَهُونَ ( 3 ) ۞ وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ ۖ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ ۖ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ ۖ يَحْسَبُونَ كُلَّ صَيْحَةٍ عَلَيْهِمْ ۚ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۖ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ ( 4 )

اى کسانى که ايمان آورده ايد ، چون در روز جمعه براى نماز جمعه بانگ اذان داده شد ، به سوى نماز که ذکر خداست بشتابيد و داد و ستد و ديگر کارها را واگذاريد . اين براى شما بهتر است اگر بدانيد . ( 9 ) پس وقتى نماز جمعه گزارده شد ، رواست که در زمين پراکنده شويد و از فضل خدا بجوييد ( در پى دستيابى به عطاياى دنيوى و اخروى خدا برآييد ) و خدا را بسيار ياد کنيد ، باشد که سعادتمند شويد . ( 10 ) اى پيامبر ، قدرناشناسانِ معارف دينى چون داد و ستدى يا طبل و دهلى را ببينند ، به سوى آن روى مى آورند و پراکنده مى شوند و تو را در حالى که به قرائت خطبه نماز جمعه ايستاده اى رها مى کنند . بگو : پاداشى که نزد خداست از آن طبل و دهل و از آن داد و ستد بهتر است ، و خداوند بهترين روزى دهندگان است . ( 11 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى پيامبر ، چون منافقان نزد تو آيند مى گويند : گواهى مى دهيم که تو قطعاً فرستاده خدايى . و خدا مى داند که تو قطعاً فرستاده او هستى ، و خدا گواهى مى دهد که منافقان قطعاً دروغ مى گويند و شهادتى را که اظهار مى دارند باور ندارند . ( 1 ) ] براى مصون ماندن از تعرض مؤمنان [ سوگندهاى دروغ خود را سپر خويش ساخته و با توطئه هاى گوناگون مردم را از راه خدا باز داشته اند . راستى که آنان آنچه به جاى آورده اند بد بوده است . ( 2 ) اين بدان سبب است که آنان ايمان آوردند و سپس کافر شدند ] و کفر خود را نهان داشتند [ ، پس بر دل هايشان مهر زده شد ، از اين رو حق را درک نمى کنند . ( 3 ) و چون آنان را ببينى ، از آن جا که آراسته و خوش سيما و داراى اندامى متناسبند ، هيکل هايشان تو را به شگفت مى آورد ، و اگر زبان بگشايند ، چون خوش سخن و چرب زبانند به سخنشان گوش مى سپارى ، ولى در واقع همچون چوب هايى تکيه داده بر ديوار شبح هايى بى روح اند که هيچ خيرى از آنان تراوش نمى کند; همواره در ترس و هراس به سر مى برند که مبادا نفاقشان آشکار شود; از اين رو هر بانگى را به زيان خويش مى پندارند . آنان دشمنان تواند که دشمنى را به نهايت رسانده اند; از آنان برحذر باش; خدا بکشدشان; چگونه از حق باز داشته و به سوى باطل رانده مى شوند ؟ ( 4 )

◄ 554 ►

[صبور]

وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ( 5 ) سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ( 6 ) هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لَا تُنْفِقُوا عَلَىٰ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّىٰ يَنْفَضُّوا ۗ وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَفْقَهُونَ ( 7 ) يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ ۚ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَلَٰكِنَّ الْمُنَافِقِينَ لَا يَعْلَمُونَ ( 8 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ( 9 ) وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَىٰ أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُنْ مِنَ الصَّالِحِينَ ( 10 ) وَلَنْ يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا ۚ وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ( 11 )





و هنگامى که بخشى از خيانت ها و کجروى هايشان آشکار گردد و به آنان گفته شود : بياييد تا پيامبر خدا براى شما از خدا آمرزش بخواهد ، سرهايشان را برمى گردانند ، و آنان را مى بينى که از گوينده آن سخن روى برمى تابند و تکبّرکنان از پذيرفتن سخن او خوددارى مى کنند . ( 5 ) براى آنان يکسان است ، چه برايشان آمرزش بخواهى يا برايشان آمرزش نخواهى ، خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزيد ، زيرا آنان فاسقند و خدا مردم فاسق را هدايت نمى کند و به راه سعادت و بهشت نمى برد . ( 6 ) اينان همان کسانى اند که ] به قوم و قبيله خود [ مى گويند : به مؤمنانى که نزد رسول خدايند و او را يارى مى کنند انفاق نکنيد تا از اطراف او پراکنده شوند و او نتواند بر ما حکمرانى کند . آنان چنين مى گويند درحالى که گنجينه هاى آسمان ها و زمين از آنِ خداست و هرگاه بخواهد ، ياران پيامبر را توانگر مى کند ، ولى منافقان اين حقيقت را درنمى يابند . ( 7 ) مى گويند : اگر به مدينه باز گرديم ، قطعاً آن که عزيزتر است آن را که زبون تر است از آن جا بيرون خواهد کرد ، و حال آن که عزّت ، همه از آنِ خدا و پيامبرش و مؤمنان است ، امّا منافقان نمى دانند . ( 8 ) اى کسانى که ايمان آورده ايد ، مبادا اموال و فرزندانتان شما را از ياد خدا باز دارند که به ورطه نفاق در خواهيد افتاد ، و کسانى که چنين کنند ، آنانند زيانکاران . ( 9 ) و بخشى از آنچه را که به شما ارزانى داشته ايم انفاق کنيد ، پيش از آن که يکى از شما را مرگ در رسد و بگويد : پروردگارا ، چرا مرگ مرا اندکى به تأخير نينداختى تا از اموال خود صدقه دهم و از شايستگان باشم ؟ ( 10 ) اين درخواست پذيرفته نمى شود ، زيرا هنگامى که اجل کسى فرا رسيد ، هرگز خدا او را به تأخير نمى افکند ، و خدا به آنچه مى کنيد آگاه است . ( 11 )

◄ 555 ►