همایش تالیان منتظر .... تلاوت کل قرآن کریم قرآن کریم

[گل مريم]

فهرست کامل سوره های قرآن کریم


شماره صفحه بر مبنای صفحات قرآن عثمان طه می باشد.

لطفا برای دیدن متن قرآن بر روی نام سوره ها

شناسنامه سوره ها بر روی ردیف هر سوره

خواص و آثار سوره ها بر روی جزء هر سوره

و برای آشنایی بیشتر با سوره های قرآن کریم بر روی شماره صفحه هر سوره کلیک نمایید.

ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء	ردیف	نام سوره	شماره صفحه	جزء
1	فاتحه	1	1	16	نحل	267	14	31	لقمان	411	21	46	احقاف	502	26	61	صف	551	28	76	انسان	578	29	91	شمس	595	30	106	قریش	602	30
2	بقره	2	1	17	اسراء	282	15	32	سجدة	415	21	47	محمد	507	26	62	جمعه	553	28	77	مرسلات	580	29	92	لیل	595	30	107	ماعون	602	30
3	آل عمران	50	3	18	کهف	293	15	33	احزاب	418	21	48	فتح	511	26	63	منافقون	554	28	78	نبأ	582	30	93	ضحی	596	30	108	کوثر	602	30
4	نساء	77	4	19	مريم	305	16	34	سبأ	428	22	49	حجرات	515	26	64	تغابن	556	28	79	نازعات	583	30	94	شرح	596	30	109	کافرون	603	30
5	مائده	106	6	20	طه	312	16	35	فاطر	434	22	50	ق	518	26	65	طلاق	558	28	80	عبس	585	30	95	تین	597	30	110	نصر	603	30
6	انعام	128	7	21	انبياء	322	17	36	يس	440	22	51	ذاريات	520	26	66	تحریم	560	28	81	تکویر	586	30	96	علق	597	30	111	مسد	603	30
7	اعراف	151	8	22	حج	332	17	37	صافات	446	23	52	طور	523	27	67	ملک	562	29	82	انفطار	587	30	97	قدر	598	30	112	اخلاص	604	30
8	انفال	177	9	23	مومنون	342	18	38	ص	453	23	53	نجم	526	27	68	قلم	564	29	83	مطففین	587	30	98	بینة	598	30	113	فلق	604	30
9	توبه	187	10	24	نور	350	18	39	زمر	458	23	54	قمر	528	27	69	حاقه	566	29	84	انشقاق	589	30	99	زلزلة	599	30	114	ناس	604	30
10	يونس	208	11	25	فرقان	359	18	40	غافر	467	24	55	الرحمن	531	27	70	معارج	568	29	85	بروج	590	30	100	عادیات	599	30
11	هود	221	11-12	26	شعراء	367	19	41	فصلت	477	24	56	واقعه	534	27	71	نوح	570	29	86	طارق	591	30	101	قارعة	600	30
12	يوسف	235	12	27	نمل	377	19	42	شوري	483	25	57	حدید	537	27	72	جن	571	29	87	اعلی	591	30	102	تکاثر	600	30
13	رعد	249	13	28	قصص	385	20	43	زخرف	489	25	58	مجادله	542	28	73	مزمل	574	29	88	غاشیة	592	30	103	عصر	601	30
14	ابراهيم	255	13	29	عنکبوت	396	20	44	دخان	496	25	59	حشر	545	28	74	مدثر	575	29	89	فجر	593	30	104	همزه	601	30
15	حجر	262	14	30	روم	404	21	45	جاثية	499	25	60	ممتحنه	549	28	75	قیامة	577	29	90	بلد	594	30	105	فیل	601	30

التماس دعا

[مهاجر]

سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ ﴿١٧﴾وَلَا يَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ ﴿١٩﴾فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ ﴿٢٠﴾فَتَنَادَوْا مُصْبِحِينَ ﴿٢١﴾أَنِ اغْدُوا عَلَىٰ حَرْثِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَارِمِينَ ﴿٢٢﴾فَانْطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ ﴿٢٣﴾أَنْ لَا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ ﴿٢٤﴾وَغَدَوْا عَلَىٰ حَرْدٍ قَادِرِينَ ﴿٢٥﴾فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ ﴿٢٩﴾فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ ﴿٣٠﴾قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ ﴿٣١﴾عَسَىٰ رَبُّنَا أَنْ يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾كَذَٰلِكَ الْعَذَابُ ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ ﴿٣٤﴾أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ ﴿٣٥﴾مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿٣٦﴾أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ ﴿٣٨﴾أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ ۙ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ ﴿٣٩﴾سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَٰلِكَ زَعِيمٌ ﴿٤٠﴾أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ ﴿٤١﴾يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ ﴿٤٢﴾







به زودى بر بينىِ [پر باد و خرطوم مانند] ش داغ رسوايى و خوارى مى‏نهيم .«16» بى‏ترديد ما آنان را [كه در مكه بودند] آزموديم همان گونه كه صاحبان آن باغ را [در منطقه يمن] آزموديم ، هنگامى كه سوگند خوردند كه صبحگاهان حتماً ميوه‏هاى باغ را بچينند ،«17» و چيزى از آن را [براى تهيدستان و نيازمندان] استثنا نكردند .«18» پس در حالى كه صاحبان باغ در خواب بودند ، بلايى فراگير از سوى پروردگارت آن باغ را فرا گرفت .«19» نهايتاً [آن باغ] به صورت شبى تاريك درآمد [و جز خاكستر چيزى در آن ديده نمى‏شد!] «20» وهنگام صبح يكديگر را آوازدادند ،«21» كه اگر قصد چيدن ميوه داريد بامدادان به سوى كشتزار و باغتان حركت كنيد ؛«22» پس به راه افتادند در حالى كه آهسته به هم مى‏گفتند :«23» امروز نبايد نيازمندى در اين باغ بر شما وارد شود ،«24» و بامدادان به قصد اينكه تهيدستان را محروم گذارند به سوى باغ روان شدند .«25» چون [به باغ رسيدند و آن را نابود] ديدند ، گفتند : يقيناً ما گمراه بوده‏ايم [كه چنان تصميم خلاف حقّى درباره مستمندان و تهيدستان گرفتيم . ] «26» بلكه ما [از لطف خدا هم] محروميم .«27» عاقل‏ترينشان گفت : آيا به شما نگفتم كه چرا خدا را [به پاك بودن از هر عيب و نقصى] ياد نمى‏كنيد [و چرا او را از انتقام گرفتن درمانده مى‏دانيد ؟ ! ] «28» گفتند : اى پروردگار ما ! تو را به پاكى مى‏ستاييم ، مسلماً ما ستمكار بوده‏ايم .«29» پس به يكديگر رو كرده به سرزنش و ملامت هم پرداختند .«30» گفتند : واى بر ما كه طغيان گر بوده‏ايم .«31» اميد است پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد چون ما [از هر چيزى دل بريديم و] به پروردگارمان راغب و علاقه‏منديم .«32» چنين است عذاب [دنيا] و عذاب آخرت اگر معرفت داشتند ، بزرگ تر است .«33» بى‏ترديد براى پرهيزكاران نزد پروردگارشان بهشت‏هاى پرنعمت است .«34» آيا ما تسليم شدگان [به فرمان‏ها و احكام خود] را چون مجرمان قرار مى‏دهيم ؟«35» شما را چه شده ؟ چگونه داورى مى‏كنيد ؟ !«36» آيا شما را كتابى [آسمانى از نزد خدا] ست كه در آن مى‏خوانيد«37» كه در آن جهان هر چه را شما بخواهيد و انتخاب كنيد براى شما خواهد بود ؟ !«38» يا شما را بر ما تا روز قيامت پيمان و سوگند استوارى است كه هر چه را به سود خود حكم كنيد ويژه شماست ؟ !«39» از آنان بپرس كدامشان ضامن آن ادعاست [كه مسلمان و مجرم يكسانند ؟ ! ! ] «40» يا شريكانى [در ربوبيت خدا] دارند [كه از آنان نزد خدا شفاعت كنند كه در اجر و ثواب با مسلمانان يكسان شوند ؟] پس اگر راستگويند ، شريكانشان را [به ميدان] آورند .«41» [ياد كن] روزى كه كار بر آنان به شدت سخت و دشوار شود ، [و آن روز كه جاى هيچ تكليف و عبادتى نيست به عنوان سرزنش و ملامت] به سجده كردن دعوت شوند، ولى در خود قدرت و استطاعت [سجده كردن] نيابند !«42»

«565»

[مهاجر]

خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۖ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ ﴿٤٣﴾فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ ۖ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ ﴿٤٤﴾وَأُمْلِي لَهُمْ ۚ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ ﴿٤٥﴾أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿٤٦﴾أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ ﴿٤٧﴾فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُنْ كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَىٰ وَهُوَ مَكْظُومٌ ﴿٤٨﴾لَوْلَا أَنْ تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ ﴿٥٠﴾وَإِنْ يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ ﴿٥٢﴾


الْحَاقَّةُ ﴿١﴾مَا الْحَاقَّةُ ﴿٢﴾وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿٣﴾كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿٤﴾فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ ﴿٥﴾وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ ﴿٦﴾سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ ﴿٧﴾فَهَلْ تَرَىٰ لَهُمْ مِنْ بَاقِيَةٍ ﴿٨﴾








ديدگانشان از شرم، فرو افتاده ، خوارى آنان را فرا گيرد و اينان [در دنيا] به سجده [بر خدا] دعوت مى‏شدند در حالى كه تندرست بودند [ولى از فرمان خدا متكبرانه روى مى‏گرداندند .]«43» پس مرا با كسانى كه اين قرآن را انكار مى‏كنند واگذار ، به زودى ما آنان را به تدريج از آن جا كه نمى‏دانند [به سوى عذاب] مى‏كشانيم ؛«44» و [البته] آنان را مهلت مى‏دهيم [تا گناهشان را در حال بى‏خبرى به نهايت برسانند] ، بى‏ترديد نقشه و تدبير من استوار است .«45» [اينكه دعوتت را نمى‏پذيرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشى مى‏طلبى كه از زيانش سنگين بارند ؟«46» يا غيب نزد آنان است و آنان از روى آن مى‏نويسند [و خود با تكيه بر آن به ادعاهاى خود يقين مى‏كنند و به ديگران هم خبر مى‏دهند ؟ ] «47» پس در برابر حكم و قضاى پروردگارت [كه هلاك كردن تدريجى اين طاغيان است] شكيبا باش و مانند صاحب ماهى [يونس] مباش [كه شتاب در آمدن عذاب را براى قومش خواست و به اين علت در شكم ماهى محبوس شد] و در آن حال با دلى مالامال از اندوه ، خدا را ندا داد .«48» اگر رحمت و لطفى از سوى پروردگارش او را در نيافته بود ، يقيناً نكوهش شده به صحرايى بى‏آب و گياه افكنده مى‏شد .«49» پس پروردگارش او را برگزيد و از شايستگان قرار داد«50» و كافران چون قرآن را شنيدند ، نزديك بود تو را با چشمانشان بلغزانند [و از پاى درآورند] و مى‏گويند : بى‏ترديد او ديوانه است !«51» در حالى كه قرآن جز مايه تذكر و پند براى جهانيان نيست .«52»

به نام خدا كه رحمتش بى‏اندازه است‏و مهربانى‏اش هميشگى.

آن روز حقى [كه وقوعش ترديدناپذير است ، ] «1» آن روز حق چيست ؟«2» و تو چه مى‏دانى آن روز حق چيست ؟«3» [قوم] ثمود و عاد آن روز كوبنده را انكار كردند ؛«4» اما قوم ثمود با عذابى سركش هلاك شدند ،«5» و اما قوم عاد با تندبادى بسيار سرد و طغيان گر به نابودى رسيدند ،«6» كه خدا آن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان مسلط كرد و [اگر آنجا بودى] مى‏ديدى كه آنان مانند تنه‏هاى پوسيده و پوك درختان خرما روى زمين افتاده‏اند. ] «7» آيا از آنان هيچ باقى مانده‏اى مى‏بينى ؟«8»

«566»

[مهاجر]

وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿٩﴾فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً ﴿١٠﴾إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ ﴿١١﴾لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ ﴿١٢﴾فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً ﴿١٤﴾فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١٥﴾وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ ﴿١٦﴾وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ ﴿١٧﴾يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ ﴿١٨﴾فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ ﴿١٩﴾إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ ﴿٢٠﴾فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿٢١﴾فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿٢٢﴾قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ ﴿٢٣﴾كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ ﴿٢٤﴾وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ ﴿٢٥﴾وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ ﴿٢٦﴾يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ ﴿٢٧﴾مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ ﴿٢٨﴾هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ ﴿٢٩﴾خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ ﴿٣٢﴾إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ ﴿٣٣﴾وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿٣٤﴾



فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و مردم شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند ،«9» فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند و خدا هم آنان را به عذابى سخت گرفت .«10» هنگامى كه آب طغيان كرد ، ما شما را در كشتى سوار كرديم ،«11» تا آن را براى شما مايه تذكر و بيدارى قرار دهيم و گوش شنوا آن را [به عنوان مايه عبرت و تذكر] حفظ كند .«12» چون در صور يك بار دميده شود ،«13» و زمين و كوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها يك باره درهم كوبيده و ريز ريز گردند !«14» آن روز است كه آن واقعه بزرگ واقع مى‏شود ؛«15» و آسمان بشكافد و در آن روز است كه از هم گسسته و متلاشى گردد ؛«16» و فرشتگان [براى اجراى دستورهاى حق] بر كناره‏ها و اطراف آسمان قرار مى‏گيرند ، ودر آن روز هشت فرشته ، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل مى‏كنند .«17» آن روز [همه شما براى حسابرسى به پيشگاه خدا] عرضه مى‏شويد در حالى كه هيچ [عمل و نيّت] پوشيده‏اى از شما پنهان نمى‏ماند .«18» اما كسى كه پرونده‏اش را به دست راستش دهند ، مى‏گويد : [اى مردم !] پرونده مرا بگيريد و بخوانيد .«19» من يقين داشتم كه حساب اعمالم را مى‏بينم [به اين سبب همه اعمالم را هماهنگ با احكام خدا انجام دادم و كردار بدم را اصلاح كردم . ] «20» نهايتاً او در يك زندگى خوش و پسنديده‏اى است .«21» در بهشتى برين«22» كه ميوه‏هايش در دسترس است .«23» [به آنان گويند :] بخوريد و بياشاميد ، گوارايتان باد به سبب اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد ؛«24» و اما كسى كه پرونده اعمالش را به دست چپش دهند ، مى‏گويد : اى كاش پرونده‏ام را دريافت نمى‏كردم ،«25» و نمى‏دانستم حساب من چيست ؟«26» اى كاش همان مرگ اول [كه مرا از دنيا به آخرت انتقال داد] كارم را يكسره مى‏كرد [و در نيستى ابد قرارم مى‏داد ، ] «27» ثروتم عذاب را از من دفع نكرد ،«28» قدرت و توانم از دست رفت .«29» [فرمان آيد] او را بگيريد و در غل و زنجيرش كشيد ،«30» آن گاه به دوزخش دراندازيد ،«31» سپس او را در زنجيرى كه طولش هفتاد ذرع است به بند كشيد ،«32» زيرا او به خداى بزرگ ايمان نمى‏آورده«33» و مردم را به اطعام نيازمندان تشويق نمى‏كرده .«34»
«567»

[گل مريم]

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ ﴿٣٥﴾ وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ ﴿٣٦﴾ لَّا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ ﴿٣٧﴾ فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣٨﴾ وَمَا لَا تُبْصِرُ‌ونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَ‌سُولٍ كَرِ‌يمٍ ﴿٤٠﴾ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ‌ ۚ قَلِيلًا مَّا تُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾ وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَّا تَذَكَّرُ‌ونَ ﴿٤٢﴾ تَنزِيلٌ مِّن رَّ‌بِّ الْعَالَمِينَ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ ﴿٤٤﴾ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ﴿٤٥﴾ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ ﴿٤٦﴾ فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ ﴿٤٧﴾ وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَ‌ةٌ لِّلْمُتَّقِينَ ﴿٤٨﴾ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿٤٩﴾ وَإِنَّهُ لَحَسْرَ‌ةٌ عَلَى الْكَافِرِ‌ينَ ﴿٥٠﴾ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ ﴿٥١﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَ‌بِّكَ الْعَظِيمِ ﴿٥٢﴾

سورة المعارج



بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ


سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿١﴾ لِّلْكَافِرِ‌ينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿٢﴾ مِّنَ اللَّـهِ ذِي الْمَعَارِ‌جِ ﴿٣﴾ تَعْرُ‌جُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّ‌وحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُ‌هُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ ﴿٤﴾ فَاصْبِرْ‌ صَبْرً‌ا جَمِيلًا ﴿٥﴾ إِنَّهُمْ يَرَ‌وْنَهُ بَعِيدًا ﴿٦﴾ وَنَرَ‌اهُ قَرِ‌يبًا ﴿٧﴾ يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ ﴿٨﴾ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ ﴿٩﴾ وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا ﴿١٠﴾





از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد، (۳۵)و نه طعامی، جز از چرک و خون! (۳۶)غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‌خورند! (۳۷)سوگند به آنچه می‌بینید، (۳۸)و آنچه نمی‌بینید، (۳۹)که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است، (۴۰)و گفته شاعری نیست، امّا کمتر ایمان می‌آورید! (۴۱) و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکّر می‌شوید! (۴۲) کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است! (۴۳) اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، (۴۴) ما او را با قدرت می‌گرفتیم، (۴۵)سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، (۴۶) و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود! (۴۷)و آن مسلّماً تذکری برای پرهیزگاران است! (۴۸)و ما می‌دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‌کنید! (۴۹)و آن مایه حسرت کافران است! (۵۰) و آن یقین خالص است! (۵۱) حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی! (۵۲)

سوره معارج

به نام خدای بخشایش گر مهربان

تقاضاکننده‌ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (۱) این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‌تواند آن را دفع کند، (۲) از سوی خداوند ذی المعارج [= خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‌کنند]! (۳) فرشتگان و روح [= فرشته مقرّب خداوند] بسوی او عروج می‌کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است! (۴) پس صبر جمیل پیشه کن، (۵) زیرا آنها آن روز را دور می‌بینند، (۶) و ما آن را نزدیک می‌بینیم! (۷) همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‌شود، (۸) و کوه‌ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود، (۹)و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‌گیرد! (۱۰)

صفحه ٥٦٨

[گل مريم]

يُبَصَّرُ‌ونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِ‌مُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ ﴿١١﴾ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ ﴿١٢﴾ وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ ﴿١٣﴾ وَمَن فِي الْأَرْ‌ضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنجِيهِ ﴿١٤﴾ كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ ﴿١٥﴾ نَزَّاعَةً لِّلشَّوَىٰ ﴿١٦﴾ تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ‌ وَتَوَلَّىٰ ﴿١٧﴾ وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ ﴿١٨﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿١٩﴾ إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ‌ جَزُوعًا ﴿٢٠﴾ وَإِذَا مَسَّهُ الْخَيْرُ‌ مَنُوعًا ﴿٢١﴾ إِلَّا الْمُصَلِّينَ ﴿٢٢﴾ الَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿٢٣﴾ وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿٢٤﴾ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُ‌ومِ ﴿٢٥﴾ وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿٢٦﴾ وَالَّذِينَ هُم مِّنْ عَذَابِ رَ‌بِّهِم مُّشْفِقُونَ ﴿٢٧﴾ إِنَّ عَذَابَ رَ‌بِّهِمْ غَيْرُ‌ مَأْمُونٍ ﴿٢٨﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُ‌وجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٢٩﴾ إِلَّا عَلَىٰ أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ‌ مَلُومِينَ ﴿٣٠﴾ فَمَنِ ابْتَغَىٰ وَرَ‌اءَ ذَٰلِكَ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٣١﴾ وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَ‌اعُونَ ﴿٣٢﴾ وَالَّذِينَ هُم بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿٣٣﴾ وَالَّذِينَ هُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ ﴿٣٤﴾ أُولَـٰئِكَ فِي جَنَّاتٍ مُّكْرَ‌مُونَ ﴿٣٥﴾ فَمَالِ الَّذِينَ كَفَرُ‌وا قِبَلَكَ مُهْطِعِينَ ﴿٣٦﴾ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِينَ ﴿٣٧﴾ أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِ‌ئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ ﴿٣٨﴾ كَلَّا ۖ إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِّمَّا يَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾



آنها را نشانشان می‌دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‌دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (۱۱) و همسر و برادرش را، (۱۲) و قبیله‌اش را که همیشه از او حمایت می‌کرد، (۱۳) و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛ (۱۴) امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‌های سوزان آتش است، (۱۵) دست و پا و پوست سر را می‌کند و می‌برد! (۱۶) و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‌زند، (۱۷) و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (۱۸) به یقین انسان حریص و کم‌طاقت آفریده شده است، (۱۹) هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‌کند، (۲۰) و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‌شود (و بخل می‌ورزد)، (۲۱) مگر نمازگزاران، (۲۲) آنها که نمازها را پیوسته بجا می‌آورند، (۲۳) و آنها که در اموالشان حق معلومی است... (۲۴) برای تقاضاکننده و محروم، (۲۵) و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (۲۶) و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (۲۷) چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (۲۸) و آنها که دامان خویش را (از بی‌عفّتی) حفظ می‌کنند، (۲۹) جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‌گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (۳۰) و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (۳۱) و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‌کنند، (۳۲) و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‌نمایند، (۳۳) و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (۳۴) آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‌شوند. (۳۵) این کافران را چه می‌شود که با سرعت نزد تو می‌آیند... (۳۶) از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)! (۳۷) آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟! (۳۸) هرگز چنین نیست؛ ما آنها را از آنچه خودشان می‌دانند آفریده‌ایم! (۳۹)

صفحه ٥٦٩

[گل مريم]

فَلَا أُقْسِمُ بِرَ‌بِّ الْمَشَارِ‌قِ وَالْمَغَارِ‌بِ إِنَّا لَقَادِرُ‌ونَ ﴿٤٠﴾ عَلَىٰ أَن نُّبَدِّلَ خَيْرً‌ا مِّنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿٤١﴾ فَذَرْ‌هُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّىٰ يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ ﴿٤٢﴾ يَوْمَ يَخْرُ‌جُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ سِرَ‌اعًا كَأَنَّهُمْ إِلَىٰ نُصُبٍ يُوفِضُونَ ﴿٤٣﴾ خَاشِعَةً أَبْصَارُ‌هُمْ تَرْ‌هَقُهُمْ ذِلَّةٌ ۚ ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ ﴿٤٤﴾

سورة نوح



بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ



إِنَّا أَرْ‌سَلْنَا نُوحًا إِلَىٰ قَوْمِهِ أَنْ أَنذِرْ‌ قَوْمَكَ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١﴾ قَالَ يَا قَوْمِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ‌ مُّبِينٌ ﴿٢﴾ أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ ﴿٣﴾ يَغْفِرْ‌ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْ‌كُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّـهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ‌ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ قَالَ رَ‌بِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارً‌ا ﴿٥﴾ فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَ‌ارً‌ا ﴿٦﴾ وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ‌ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّ‌وا وَاسْتَكْبَرُ‌وا اسْتِكْبَارً‌ا ﴿٧﴾ ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَارً‌ا ﴿٨﴾ ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَ‌رْ‌تُ لَهُمْ إِسْرَ‌ارً‌ا ﴿٩﴾فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُ‌وا رَ‌بَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارً‌ا ﴿١٠﴾



سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... (۴۰) که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (۴۱) آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (۴۲)همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‌شوند، گویی به سوی بتها می‌دوند... (۴۳) در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‌شد! (۴۴)
سوره نوح



به نام خداوند بخشایش گر مهربان

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (۱) گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‌دهنده آشکاری هستم، (۲) که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (۳) اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‌آمرزد و تا زمان معیّنی شما را عمر می‌دهد؛ زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تأخیری نخواهد داشت اگر می‌دانستید!» (۴) (نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم، (۵) امّا دعوت من چیزی جز فرار از حقّ بر آنان نیفزود! (۶) و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدّت استکبار کردند! (۷) سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، (۸) سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم! (۹)به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... (۱۰)

صفحه ٥٧٠

[گل مريم]

يُرْ‌سِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَ‌ارً‌ا ﴿١١﴾ وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارً‌ا ﴿١٢﴾ مَّا لَكُمْ لَا تَرْ‌جُونَ لِلَّـهِ وَقَارً‌ا ﴿١٣﴾ وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارً‌ا ﴿١٤﴾ أَلَمْ تَرَ‌وْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّـهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿١٥﴾ وَجَعَلَ الْقَمَرَ‌ فِيهِنَّ نُورً‌ا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَ‌اجًا ﴿١٦﴾ وَاللَّـهُ أَنبَتَكُم مِّنَ الْأَرْ‌ضِ نَبَاتًا ﴿١٧﴾ ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِ‌جُكُمْ إِخْرَ‌اجًا ﴿١٨﴾ وَاللَّـهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْ‌ضَ بِسَاطًا ﴿١٩﴾ لِّتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا ﴿٢٠﴾ قَالَ نُوحٌ رَّ‌بِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَن لَّمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارً‌ا ﴿٢١﴾ وَمَكَرُ‌وا مَكْرً‌ا كُبَّارً‌ا ﴿٢٢﴾ وَقَالُوا لَا تَذَرُ‌نَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُ‌نَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرً‌ا ﴿٢٣﴾ وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرً‌ا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا ﴿٢٤﴾ مِّمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِ‌قُوا فَأُدْخِلُوا نَارً‌ا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُم مِّن دُونِ اللَّـهِ أَنصَارً‌ا ﴿٢٥﴾ وَقَالَ نُوحٌ رَّ‌بِّ لَا تَذَرْ‌ عَلَى الْأَرْ‌ضِ مِنَ الْكَافِرِ‌ينَ دَيَّارً‌ا ﴿٢٦﴾ إِنَّكَ إِن تَذَرْ‌هُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرً‌ا كَفَّارً‌ا ﴿٢٧﴾ رَّ‌بِّ اغْفِرْ‌ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَن دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارً‌ا ﴿٢٨﴾




تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، (۱۱) و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد! (۱۲) چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟! (۱۳) در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (۱۴) آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است، (۱۵) و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟! (۱۶) و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید، (۱۷) سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد! (۱۸) و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد... (۱۹) تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!» (۲۰) نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است! (۲۱) و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند... (۲۲) و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نکنید! (۲۳) و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» (۲۴) (آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (۲۵) نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار! (۲۶) چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‌کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‌آورند! (۲۷) پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز؛ و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» (۲۸)

صفحه ٥٧١

[صبور]

سوره الجن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ( 1 ) يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ ۖ وَلَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ( 2 ) وَأَنَّهُ تَعَالَىٰ جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا ( 3 ) وَأَنَّهُ كَانَ يَقُولُ سَفِيهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ( 4 ) وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ( 5 ) وَأَنَّهُ كَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ( 6 ) وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا كَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ( 7 ) وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِيدًا وَشُهُبًا ( 8 ) وَأَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ ۖ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ( 9 ) وَأَنَّا لَا نَدْرِي أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ( 10 ) وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَٰلِكَ ۖ كُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ( 11 ) وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ( 12 ) وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَىٰ آمَنَّا بِهِ ۖ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا يَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا ( 13 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى پيامبر ، بگو : به من وحى شده است که گروهى از جنيّان به قرآن گوش فرا داده و آن گاه به سوى قوم خود بازگشته و به آنان گفته اند : ما کتابى خوانده شده و شگفت آور شنيده ايم ، ( 1 ) که به عقايد و اعمال درست رهنمون مى شود و مايه نيکبختى است; از اين رو به آن ايمان آورده ايم و هرگز کسى را شريک پروردگارمان نخواهيم گرفت . ( 2 ) و حقيقت اين است که پروردگارمان از نظر عظمت بسيار بلند مرتبه است; او نه همسرى گرفته و نه فرزندى اختيار کرده است . ( 3 ) و اين که بى خردانِ ما که براى خدا شريک قائل شده اند ، سخنى دور از صواب درباره او گفته اند . ( 4 ) و ما در گذشته مى پنداشتيم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمى بندند ، ولى اينک که دريافتيم خدا را شريکى نيست دانستيم که آنان که براى خدا شريکى پنداشته اند بر او دروغ بسته اند . ( 5 ) و اين گونه بود که پيوسته مردانى از انس به مردانى از جنّ پناه مى بردند و از آنها يارى مى طلبيدند و بر سلطه گرى و سرکشى جنّيان مى افزودند . ( 6 ) و آن مردم نيز آن گونه پنداشتند که شما جنّيان مى پنداشتيد ، آنان گمان کردند که خدا کسى را به پيامبرى برنمى انگيزد . ( 7 ) و ما به آسمان صعود کرديم و به آن نزديک شديم و آن را آکنده از نگهبانانى توانا و شهاب سنگ هايى يافتيم . ( 8 ) و پيش از نزول قرآن ، ما در آسمان براى شنيدن سخنان فرشتگان در مکان هايى مى نشستيم ، ولى اکنون هر کس در آن جا دزدانه گوش بسپارد ، شهابى را براى خود در کمين مى يابد . ( 9 ) و ما نمى دانيم که آيا در اين رويداد براى کسانى که در زمينند گزندى اراده شده يا پروردگارشان برايشان چيزى را که مايه نيکبختى آنان است اراده کرده است . ( 10 ) و از ميان ما گروهى نيکوکارند و گروهى جز اين هستند ، و ما بر راه و روش هاى گوناگون قرار داريم . ( 11 ) و ما باور کرده ايم که هرگز نمى توانيم خدا را در آنچه براى زمين مقرّر کرده است ناتوان سازيم ، و هرگز نمى توانيم از دست او بگريزيم و او را به ستوه آوريم . ( 12 ) و ما هنگامى که آيات اين قرآن هدايتگر را شنيديم به آن ايمان آورديم ، چرا که هر کس به آن ايمان بياورد ، به پروردگارش ايمان آورده و هر کس به پروردگارش ايمان بياورد ، ديگر باکى ندارد از اين که خيرى از او کاسته شود يا امرى ناخوشايند بر او چيره گردد . ( 13 )

◄ 572 ►

وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ ۖ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَٰئِكَ تَحَرَّوْا رَشَدًا ( 14 ) وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ( 15 ) وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ( 16 ) لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ( 17 ) وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ( 18 ) وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ( 19 ) قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ( 20 ) قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ( 21 ) قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ( 22 ) إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ( 23 ) حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ( 24 ) قُلْ إِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَدًا ( 25 ) عَالِمُ الْغَيْبِ فَلَا يُظْهِرُ عَلَىٰ غَيْبِهِ أَحَدًا ( 26 ) إِلَّا مَنِ ارْتَضَىٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا ( 27 ) لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَيْهِمْ وَأَحْصَىٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَدًا ( 28 )

و از ما جنّيان گروهى تسليم خدايند و گروهى از فرمان خدا رويگردان شده به باطل گراييده اند; اما کسانى که تسليم خدا شدند ، آنانند که آهنگ حقيقت کرده و در پى حق برآمده اند . ( 14 ) و امّا باطل گرايان هيزم دوزخند و با سوختن در آتش خود ، کيفر خواهند ديد . ( 15 ) اى پيامبر ، بگو : به من وحى شده است که اگر جن و انس در آن راه ( تسليم خدا بودن ) پايدارى مى کردند ، ما آبى فراوان که بنوشند در اختيارشان مى گذاشتيم ( نعمتى فراوان روزى آنان مى کرديم ) . ( 16 ) تا آنان را در آنچه به ايشان داده ايم بيازماييم . و هر کس از ياد پروردگارش روى برتابد ، خدا او را به عذابى که فراز آيد و بر او چيره شود ، درخواهد آورد . ( 17 ) و به من وحى شده است که اعضاى هفتگانه سجده از آنِ خداست; پس با آنها تنها او را عبادت کنيد و با وجود خدا کسى را نپرستيد ( براى هيچ کس جز او سجده نکنيد ) . ( 18 ) و اين گونه بود که وقتى محمّد ، بنده خدا ، به نماز مى ايستاد و خدا را عبادت مى کرد ، مى رفت که انبوهى از مشرکان بر او گرد آيند و به تمسخرش گيرند . ( 19 ) بگو : من با اين کار هدفى جز اين ندارم که پروردگارم را عبادت کنم و کسى را با او شريک نسازم و اين کارى درخور سرزنش يا شگفتى نيست . ( 20 ) بگو : من نه مى توانم به شما زيانى برسانم و نه مى توانم با رساندن شما به حقيقت سودى عايدتان کنم شما اختيار زيانى را ندارم و هدايت شدن شما نيز در اختيار من نيست . ( 21 ) بگو : هرگز کسى نمى تواند مرا در برابر خدا از گزندى که او براى من خواسته است پناه دهد ، و من هرگز پناهگاهى جز او نمى يابم . ( 22 ) آرى ، من جز ابلاغ پيام خدا و انجام رسالت هاى او پناهى ندارم . و هر کس از خدا و رسول او فرمان نبرد ، قطعاً آتش دوزخ براى اوست و براى هميشه در آن ماندگار خواهد بود . ( 23 ) کافران ، تا آن گاه که آتش دوزخ را که به آنان وعده داده مى شود ببينند پيامبر را ناتوان و کم ياور مى پندارند ، از آن پس درمى يابند که چه کسى ياورش ناتوان تر و شمار سپاهش کمتر است . ( 24 ) بگو : من نمى دانم آيا آن عذابى که به شما وعده داده مى شود نزديک است يا پروردگارم براى آن سرآمدى دور مقرر مى کند . ( 25 ) تنها خداست که داناى غيب و نهان است و هيچ کس را بر غيب خود آگاه نمى کند ، ( 26 ) مگر کسانى را که از آنان خشنود باشد که آنان پيامبرانند ، که خداوند پيشاروى آنان ( از هنگامى که وحى را دريافت مى کنند تا وقتى که آن را به مردم مى رسانند ) و نيز از پشت سرشان ( از زمان صدور وحى تا هنگامى که به ايشان برسد ) نگهبانانى را براى حراست از وحى گسيل مى دارد . ( 27 ) تا معلوم دارد که آنان پيام هاى پروردگارشان را چنان که بوده است ابلاغ کرده اند ، و علم خدا به وحيى که در درونشان جاى گرفته است احاطه دارد و خدا هر چيزى را شماره کرده و به عدد آن آگاه است . ( 28 )

◄ 573 ►

[صبور]

سوره المزمل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ ( 1 ) قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا ( 2 ) نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا ( 3 ) أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا ( 4 ) إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا ( 5 ) إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ( 6 ) إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا ( 7 ) وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ وَتَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا ( 8 ) رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا ( 9 ) وَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلًا ( 10 ) وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلًا ( 11 ) إِنَّ لَدَيْنَا أَنْكَالًا وَجَحِيمًا ( 12 ) وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِيمًا ( 13 ) يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَهِيلًا ( 14 ) إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَىٰ فِرْعَوْنَ رَسُولًا ( 15 ) فَعَصَىٰ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا ( 16 ) فَكَيْفَ تَتَّقُونَ إِنْ كَفَرْتُمْ يَوْمًا يَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِيبًا ( 17 ) السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ ۚ كَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا ( 18 ) إِنَّ هَٰذِهِ تَذْكِرَةٌ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ سَبِيلًا ( 19 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى جامه خواب به خود پيچيده . ( 1 ) شب را ـ جز اندکى ـ براى نماز به پا خيز . ( 2 ) نيمى از شب را يا اگر خواستى اندکى از نيمه بکاه . ( 3 ) يا اندکى بر نيمه بيفزاى و قرآن را پى در پى و شمرده در نمازت بخوان . ( 4 ) که به زودى ما گفتارى گرانبار را که دريافت حقايق آن دشوار و پايدارى بر دستوراتش سخت است بر تو القا مى کنيم . ( 5 ) قطعاً پديده شب براى پيراستنِ نفس پابرجاتر از روز و سخن در آن ثابت تر و درست تر است . ( 6 ) تو در روز کارهايى دارى که به خود مشغولت مى کند و زمان درازى را از تو سپرى مى کند از اين رو نمى توانى آن گونه که بايد به پروردگارت روى بياورى ، پس شب را درياب و در آن به عبادت خدا بپرداز . ( 7 ) و زبان به ذکر نام پروردگارت بگشاى و به سوى او دست به دعا بردار و به درگاه او تضرع کن . ( 8 ) اوست پروردگار خاور و باختر ، معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، پس او را در همه امورت ـ امور تکوينى و تشريعى ـ کارساز خويش برگير . ( 9 ) و بر آنچه مشرکان درباره تو مى گويند شکيبا باش و با آنان مقابله به مثل مکن ، بلکه با خويى پسنديده آنان را به حق فراخوان . ( 10 ) و مرا با تکذيب کنندگان ] رسالتت [ که صاحبان نعمت اند و سر کردگانِ کفر ، واگذار ، تا خود از آنان انتقام گيرم ، و به آنان اندکى مهلت ده تا زندگى چند روزه دنيا را سپرى کنند . ( 11 ) به يقين نزد ما بندها و آتشى برافروخته است ، ( 12 ) و طعامى گلوگير و عذابى دردناک ! ( 13 ) اين کيفر در روزى است که زمين و کوه ها سخت بلرزند و کوه ها به صورت شن هايى روان درآيند . ( 14 ) ما به سوى شما پيامبرى را که بر اعمالتان گواه است فرستاده ايم ، همان گونه که به سوى فرعون نيز پيامبرى فرستاديم . ( 15 ) ولى فرعون آن پيامبر را نافرمانى کرد ، از اين رو ما او را به کيفرى سخت فرو گرفتيم . ( 16 ) پس اگر شما ] به رسالت پيامبر [ کافر شويد ، چگونه از عذاب روزى که کودکان را پير مى کند ، پرهيز توانيد کرد ؟ ( 17 ) آن روز آسمان شکافته مى شود ، و وعده خدا انجام شدنى است . ( 18 ) قطعاً اين سفارش ( برخاستن در شب براى نماز ) پند و تذکارى است ، پس هر که خواهد راهى به سوى پروردگارش برگيرد و به قُرب او نايل آيد ، اين راه را برمى گزيند . ( 19 )

◄ 574 ►

[صبور]

۞ إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ ۚ وَاللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ ۚ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ ۚ عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَىٰ ۙ وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ ۙ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۖ فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ ۚ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا ۚ وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ ۖ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ( 20 )

سوره المدثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ ( 1 ) قُمْ فَأَنْذِرْ ( 2 ) وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ( 3 ) وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ( 4 ) وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ( 5 ) وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ ( 6 ) وَلِرَبِّكَ فَاصْبِرْ ( 7 ) فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ ( 8 ) فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ ( 9 ) عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍ ( 10 ) ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا ( 11 ) وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا ( 12 ) وَبَنِينَ شُهُودًا ( 13 ) وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا ( 14 ) ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ( 15 ) كَلَّا ۖ إِنَّهُ كَانَ لِآيَاتِنَا عَنِيدًا ( 16 ) سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ( 17 )

همانا پروردگارت مى داند که تو نزديک به دو سوم شب و گاه نيمى از آن و گاه يک سوم آن را به نماز برمى خيزى ، و گروهى از کسانى که با تواَند ، نيز اين گونه اند . چگونه خدا بى خبر باشد ، در حالى که اوست که اندازه شب و روز را مقرّر مى کند ؟ او دانست که همه شما نمى توانيد زمانِ تعيين شده براى عبادت شبانه را به شمار آوريد; از اين رو با رحمت خويش به شما روى کرد و تکليف شما را کاهش داد . اکنون لازم نيست دو سوم يا نيمى از شب يا يک سوم آن را به نماز برخيزيد ، ولى هر چه از قرآن براى شما آسان است بخوانيد . او همچنين دانست که برخى از شما بيمار خواهند شد و عدّه اى ديگر براى به دست آوردن روزى و برخوردارى از فضل خدا سفر مى کنند ، و گروهى ديگر در راه خدا پيکار مى نمايند و بر آنان دشوار است که حدود نيمى از شب را به نماز برخيزند . بنابراين هر چه از قرآن براى شما آسان است بخوانيد و نماز را برپا داريد و زکات اموالتان را بپردازيد و با انفاق در راه خدا به خدا وامى نيکو دهيد . و هر کار خيرى براى آخرت خود پيش مى فرستيد ، آن را نزد خدا نيکوتر از آنچه کرده ايد و با پاداشى بزرگ تر خواهيد يافت . و از خدا آمرزش بخواهيد که خدا بسيار آمرزنده و مهربان است . ( 20 )

به نام خداوند بخشنده مهربان

اى جامه خواب بر خود کشيده . ( 1 ) برخيز و هشدار ده . ( 2 ) و پروردگارت را به بزرگى ياد کن . ( 3 ) و جامه ات را از آلودگى ها پاک دار . ( 4 ) و با ترک گناهان از کيفر دورى گزين . ( 5 ) و اين کارها را فراوان مپندار و به خاطر انجام آنها بر خدا منّت مگذار . ( 6 ) و به خاطر پروردگارت بر مشکلات رسالت و سختى هاى اطاعت خدا صبر کن . ( 7 ) پس چون نواخته شود در چيزى که در آن مى نوازند و مردگان برانگيخته شوند ، ( 8 ) آن روز که هنگام بازگشت آفريدگان به سوى خداست ، روز دشوارى است ، ( 9 ) بر کافران آسان نيست . ( 10 ) مرا وا گذار با آن کسى که من به تنهايى او را آفريدم ( وَليد پسر مُغيرَه ) . ( 11 ) و برايش مالى فراوان قرار دادم . ( 12 ) و پسرانى به او بخشيدم که نزدش حضور دارند و در يارى وى آماده اند . ( 13 ) و براى او جاه و مقام آماده ساختم و امورش را سامان بخشيدم . ( 14 ) باز هم طمع دارد که بر مال و جاه و فرزندانش بيفزايم . ( 15 ) نه ! هرگز نخواهم افزود ، زيرا او با آيات ما به ستيز برخاست و به دارايى اش مى باليد . ( 16 ) به زودى کيفرى سخت را که همچون بالا رفتن بر گردنه اى صَعْب العبور است بر او تحميل خواهم کرد . ( 17 )

◄ 575 ►