سوال – دختر 22 ساله ای هستم که شغلی ندارم وروزهای در خانه به مادرم کمک می کنم و قرآن هم حفظ می کنم . آیا عمر من به بطالت میگذرد و اگر این طور است بگویید که دختر جوانی مثل من چگونه باید از عمرش استفاده بکند که فردای قیامت نگویند که از عمرت استفاده ای نکرده ای ؟
پاسخ – تصور این است که به بطالت نگذراندن عمر یعنی کار بیرون داشتن . خیر این نیست .به بطالت نگذراندن عمر یعنی برنامه داشتن . ما یک عنوانی بنام حزم یعنی دور اندیشی و تدبیر . در روایت داریم که هر کاری می خواهی بکنی برنامه ریزی کن . مقصود از اینکه عمر به بطالت نگذرد یعنی انسان با برنامه باشد . چه کاری بهتر از این که این خواهر در خانه کمک به مادر می کند ، قرآن حفظ می کند و کتاب مطالعه می کند . اگر قرار باشد که 70 میلیون جمیت همه شغل بیرون از خانه داشته باشند ، پس چه کسی دراینجا مخدوم میشود ؟ همه خادم میشوند . در مورد خانم ها بیشتر به حفظ و قوام خانه و خوب شوهرداری کردن توصیه شده است . انشاءالله خدا یک همسر خوب نصیب ایشان بکند ، فرزند دار بشوند و خانه و زندگی را بچرخانند . الان که در خانه هستند کارهای انه راانجام بدهند ، کارهای هنری یاد بگیرند ، قرآن حفظ کنند ، تمام این ها کار خوب است و جزء وقت گذراندن به بطالت نیست . بطالت این است که انسان بیهوده وقت را هدر بدهد نه اینکه وقت را صرف کار خاصی بکند .