بسم الله الرحمن الرحیم
فَکَیْفَ إِذَا جِئْنَا مِن کل أُمَّة به شهیدٍ وَ جِئْنَا بِکَ عَلیَ هَۆُلَاءِ شهَِیدًا
حال آنها چگونه است آن روزی که از هر امتی، شاهد و گواهی (بر اعمالشان) میآوریم، و تو را نیز بر آنان گواه خواهیم آورد؟
سوره مبارکه نسا آیه 41
کتابها مینویسند:
مفاد آیه آن است که هر قوم و جماعتی در عالم قیامت با امام و پیشوای خود که در جهان تکلیف از او پیروی نموده محشور خواهد شد از نظر اینکه زندگی این جهان با عالم قیامت تطابق دارد و امام و پیشوا چه حق باشد و یا باطل باشد با پیروان خود محشور شده و معرف آنان بوده و به مقصد رهبری مینماید.1
چند نفر از اصحاب ما روایت کردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از ابنعزرمی، از پدرش، از جابر جعفی، از امام محمد باقر علیه السلام که فرمود: «چون خواهی که بدانی که در تو خوبی هست، به دل خویش نظر کن؛ پس اگر امر چنان باشد که اهل طاعتِ خدا را دوست داری و اهل معصیت او را دشمن داری، در تو خیری هست، و خدا تو را دوست میدارد. هر گاه چنان باشد که اهل طاعت خدا را دشمن، و اهل معصیت او را دوست میداری، در تو خیری نیست، و خدا تو را دشمن میدارد؛ و هر مردی محشور میشود با کسی که او را دوست دارد.»2
1.درخشان پرتویی از اصول کافی، ج 2، ص 350
2.تحفه الاولیا، ترجمه اصول کافی، ج 3، ص