پرسش ها و پاسخ های قرآنی درباره امام حسین علیه السلام

[گل مريم]

سلام مهربانان
به مناسبت نزدیک شدن به ایام سوگواری و عزا و غم و ماتم برای سرور و سالار شهدا حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام لازم دیدیم تا به پرسش های قرآنی درباره آن حضرت بپردازیم

[گل مريم]

پرسش :
قرآن نزد امام حسين(عليه السلام) چه جايگاهي دارد؟



پاسخ :

پيوند ميان امام حسين(عليه السلام) و قرآن، بسيار مستحكم و عميق است. آن حضرت، سخت شيفته قرآن بود، به گونه‌اي كه مونس و هم‌دم شب و روزشان قرآن بود.
اين جايگاه ويژه را از ميان فرموده‌هاي آن بزرگوار، درباره قرآن و واكنش‌هاي ايشان در برابر آن كتاب عظيم، مي‌توان دريافت.

[گل مريم]

معارف عميق قرآن

در روايتي امام حسين(عليه السلام) مراتب و معارف قرآن كريم را اين گونه بيان مي‌فرمايد:

كتاب اللّه عزوجل علي أربعة أشياء: علي العبارة و الاشارة و اللطايف و الحقايق. فالعبارة للعوام و الاشارة للخواص و اللطائف للأولياء و الحقايق للأنبياء.[1]

كتاب خدا بر چهار چيز استوار است:
عبارات و رمزها (اشاره‌ها) و لطايف و حقايق. عبارات آن براي توده مردم است. اشاره و رموزات، از آنِ خواص و بندگانِ ويژه است. لطايف آن براي اوليا است و حقايق آن نيز براي پيامبران و انبيا است.

در اين حديث، امام حسين(عليه السلام) ضمن بيان اين كه قرآن، داراي معارف عميقي است،‌بهره‌مندي از آن را براي همگان ميسر مي‌داند. مقصود از «عبارات»، شناخت‌مفاهيم در حدِ ترجمه و دانستن معاني لغات است كه توده‌هاي مردم در آن‌سهم دارند.

مقصود از «اشارات قرآن» فهم قرآن، در حد تفسيرِ آن است كه در‌حوزه صلاحيت متخصصان قرآن و مجتهدان تفسير است كه به ابزار تفسير مجهزند. منظور از «لطايف قرآن»، نكات و برداشت‌هايي است كه از حد فهمِ بيش‌تر علماي تفسير، فراتر بوده، شرط ولايت الهي را طلب مي‌كند، آنان كه دل به خدا سپرده‌اند و خدا سرپرستي آنان را بر عهده گرفته است و از ياران و حواريون خاص پيشوايان معصومند، به حوزه لطايف قرآن راه يافته، از آن بهره‌مند مي‌شوند.
مقصود از «حقايق قرآن»، ذات قدسي و مكنون ملكوتي قرآن است كه اتصال وتماس با آن، معصوم را مي‌سزد و دست ديگران، از آن حوزه، كوتاه است: (لا‌يَمَسُّـهُ إِلاّ المُطَهَّـرُونَ).[2]

   

[1]. بحارالانوار، ج 89، ص 20.
[2]. واقعه (56) آيه 79.

[گل مريم]

اهميت آموزش قرآن

شدت علاقه امام حسين(عليه السلام) به قرآن كريم را تا اندازه‌اي مي‌توان از حرمت نهادن و تكريم آموزگاران قرآن شناخت، به گونه‌اي كه گاهي مورد انتقاد اطرافيان قرار‌مي‌گرفت.
يكي از فرزندان امام حسين(عليه السلام) نزد معلمي به نام عبدالرحمان در مدينه آموزش مي‌ديد. روزي معلم، سوره حمد را به او آموخت. هنگامي كه فرزند، سوره را براي پدر قرائت كرد، امام(عليه السلام)، معلم را فرا خواند و هزار دينار و هزار حلّه به او پاداش داد. وقتي به امام ـ به سبب پاداش زياد ـ اعتراض شد، فرمود: «هديه من كجا با تعليم حمد برابر است».[3]

   

[3]. مستدرك الوسائل، ج 13، ص 117.

[گل مريم]

فضيلت تلاوت قرآن

بشر بن غالب اسدي نقل مي‌كند كه روزي خدمت امام حسين(عليه السلام) رسيدم و آن حضرت درباره ارزش و ثواب خواندن قرآن فرمود:
«كسي كه يك آيه از قرآن را ايستاده بخواند، براي هر حرفي صد پاداش نيكو براي او نوشته مي‌شود. اگر در غير نماز بخواند، خداوند به هر حرفي، ده پاداش نيكو به او عطا مي‌كند.
پس اگر قرآن را بشنود، به هر حرفي يك پاداش نيكو به او عطا مي‌كند و اگر كسي تمام قرآن را در شب بخواند، فرشتگان بر او تا صبح درود مي‌فرستند و اگر در روز ختم كند، فرشته‌هاي نگهبان تا شب بر او درود مي‌فرستند و دعاي او بر آورده است و به اندازه آن‌چه ميان آسمان و زمين است، به او پاداش داده مي‌شود».

پرسيدم: اين ثواب خواننده قرآن است; اما كسي كه نمي‌تواند قرآن بخواندچه؟ فرمود: «اي برادر بني اسد! در شگفت مباش; زيرا خداوند، بخشنده،ستايش كننده و بزرگوار است. اگر آن‌چه را از قرآن مي‌داند، بخواند، خدا اين اجر را به‌او مي‌دهد».[4]

   

[4]. كافي، ج 6، ص 420.

[گل مريم]

افتخار به قرآن

حضرت زين العابدين(عليه السلام) مي‌فرمايد: «شب عاشورا شنيدم پدرم به يارانش مي‌فرمود:
أثنِي علي اللّه أحسن الثناء و أحمده علي السرّاء و الضّرّاء اللّهمّ إنّي أحمدك علي أن أكرمتنا بالنبوّة و علّمتنا القرآن ... .[5]
خداوند را با بهترين ثناها، ثناگويم و او را بر فراخي و تنگي ستايش مي‌كنم. خدايا! تو را به سبب اين كه ما را با انتخاب پيامبر، از ميان ما گرامي داشتي و قرآن را به ما آموختي، ستايش مي‌كنم.

در اين خطبه، حضرت با افتخارِ به پيامبر(صلي الله عليه وآله) و قرآن، به همگان مي‌فهماند كه هر‌كس قرآن را داشته باشد، شديدترين و سخت‌ترينِ مشكلات، پيش چشم او آسان خواهد شد.

   

   

[5]. بحارالانوار، ج 44، ص 392.