عالم ربّانی و عارف كامل مرحوم میرزا جواد آقا ملكی تبریزی می نویسد:
پیامبر گرامی اسلام صلّی الله علیه و آله سفارش های مؤكّد درباره طول سجود فرموده است و این امری است بسیار مهم.
سجده طولانی نزدیك ترین هیئت های بندگی است و به همین جهت در هر ركعت نماز دو سجده تشریع شده است . درباره ائمّه اطهار علیه السّلام و شیعیان شان در مورد طول سجود مطالب مهمّی نقل شده است.
در یكی از سجده های امام سجّاد علیه السّلام بشمارش رفت كه هزار مرتبه فرمود: لا اله الّا الله حقّاً حقّاً. لا اله الّا الله تعبّداً و رقّاً لا اله الّا الله ایماناً و تصدیقاً.
درباره امام كاظم علیه السّلام نوشته شده كه گاهی طول سجده اش از بامداد تا ظهر ادامه داشت. و از اصحاب ائمّه علیهم السّلام مانند ابن ابی عمیر و جمیل و خرّبوذ قریب به همین مطلب نقل شده است.
در ایّام تحصیل در نجف اشرف شیخ و استادی داشتم كه برای طلاّب با تقوا، مرجع بود. از او سؤال كردم چه عملی را شما تجربه كرده اید كه می تواند در حال سالك مؤثّر باشد؟ فرمود: در هر شبانه روز یك سجده طولانی بجای آورد و در حال سجده بگوید : لاَ اِلَهَ اِلاَّ اَنتَ سُبحَانَكَ اِنِّی كُنتُ مِنَ الظَّالِمِین ؛ در حال ذكر این چنین توجّه كند كه پروردگارم منزّه از این است كه بر من ظلمی روا داشته باشد، بلكه خود من هستم كه بر نفسم ستم كردم و او را در این مهالك قرار دادم.
استاد من علاقه مندانش را به این سجده سفارش می كرد و هر كس كه انجام می داد تأثیرش را مشاهده می كرد، مخصوصاً كسانی كه این سجده را بیشتر طول می دادند. بعض آنها هزار مرتبه ذكر مذكور را در سجده تكرار می كردند و بعضی كمتر و بعضی بیشتر و شنیدم كه بعضی آنها این ذكر را سه هزار مرتبه در سجده تكرار می كردند.