🌹رعايت حقوق زنان‏ 🌹
@shahrenuraniquran
تفسیر آیه 4 سوره ی نساء

در ادامه آيات، قرآن در راه تأمين و تضمين حقوق و امنيت زن مى‏فرمايد:

«و آتواالنّساء صدقاتهنّ نحلةً»

و مهر زنان را كه بخششى است از سوى خدا، با رضايت خاطر بعنوان هديه‏اى به آنان بدهيد.

روشن است كه زن و مرد با توافق و برمبناى نياز طبيعى به يكديگر، پيمان زندگى مشترك بسته‏اند و هردو نيز در زندگى مشترك از هم بهره ‏ور شده‏اند، بنابراين ديگر براى زنان حقّى بعنوان مهر نمى‏ماند؛ امّا آفريدگار مهربان و فرزانه هستى، اين حق را براى زن قرار داده است تادرصورت بهم‏خوردن زندگى مشترك، از اين هديه بهره‏مند شود.

👈عدّه ‏اى واژه «نحله» را به معناى «فريضه‏ اى مقرّر» گرفته ‏اند «كه بايد ازسوى مرد پرداخت شود» و گروهى نيز آن را به «دينِ» تفسير كرده‏اند.
@shahrenuraniquran
👇🏽روى سخن با كيست؟

در اينكه روى سخن در اين جمله از آيه شريفه با كيست، دو نظر ارائه شده است:

1. جمعى از مفسّران ازجمله «ابن عبّاس» برآنند كه روى سخن با، شوهران است؛ و خدا به آنان فرمان مى‏ دهد كه مهريه همسرانشان را در صورتيكه با آنان آميزش كرده ‏اند، بطور كامل، و در غيراينصورت به ميزان 12 مهريه مقرّر ، با اخلاقى شايسته و بدون كشمكش بپردازند و از آنان چيزى نخواهند و آنان را نيازارند كه در آنصورت ديگر، هديه و بخشش مورد نظر آيه محسوب نمى‏شود.

2. امّا برخى نيز بر اين اعتقادند كه روى سخن با سرپرستان يتيمان است؛ چرا كه در آن روزگاران ، هرگاه دختر بى سرپرستى ازدواج مى‏كرد ، سرپرستش مهر او را مى‏گرفت و چيزى به او نمى‏داد. و آيه شريفه، از آن حق ‏كشى هشدار مى‏دهد.
@shahrenuraniquran
👈يادآور مى‏شود كه اين ديدگاه از حضرت باقر علیه السلام نيز روايت شده است.
به‏ هرحال، به عقيده ما ديدگاه نخست بهتر و با آيه شريفه مناسب‏ تر است.
«فان طبن لكم عن شى‏ءٍ منه نفساً فكلوه هنيئاً مريئاً»

پس، اگر همسران شما با رضايت قلبى چيزى از مهر خود را به شما بخشيدند، مى‏توانيد آن را حلال و گوارا بخوريد چرا كه آنان به ميل خويشتن پاره ‏اى از حق خود را به شما واگذار نموده‏ اند.
در تفسير عياشى، نقل شده است كه:

مردى نزد اميرمؤمنان، از درد شكم ناليد. آن حضرت فرمود: آيا همسر دارى؟
گفت: آرى.
فرمود: از او قدرى پول بخواه و خاطرنشان ساز كه با رضايت قلبى آن را به تو ببخشد.
آنگاه با آن پول، مقدارى «عسل» تهيّه كن و آن را با آب باران مخلوط ساز و بنوش؛ كه خداى تو را شفا خواهد داد، چرا كه آفريدگار هستى فرموده است : «وَ نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً مُبارَكَاً...»

همچنين فرمود: «يَخْرُجُ مِنَ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ اَلْوانُهُ فيهِ شِفاءٌ لِلنّاسِ...»
و نيز:
«...فان طبن لكم عن شى‏ءٍ منه نفساً فكلوه هنيئاً مريئاً».
@shahrenuraniquran
👈👈و بدينسان، باران را مبارك و پربركت، عسل را شفابخش، و هديه و بخشش قلبى همسر را گوارا و مفيد اعلان فرمود؛ پس، اگر اين سه با هم گرد آيند، به لطف و خواست خدا، تو را شفا خواهند بخشيد.

آن مرد رفت و دستور آن حضرت را با اخلاص و ايمان عمل كرد و از آن بيمارى نجات يافت.@shahrenuraniquran

گفتنى است كه بعضى از مفسّران، از واژه «فانكحوا» كه در آيه شريفه بكار رفته است، وجوب ازدواج را دريافت داشته ‏اند؛ امّا دلايلى وجود دارد كه ازدواج - بويژه آنگاه كه خطر غلطيدن به گناه در ميان نباشد - واجب نيست.