دختران به عنوان مادران آینده باید سطح بالایی از احساسات و عواطف را در خود ذخیره کرده و قابلیت ابراز آن را فرا بگیرند.
تربیت فرزندان صالح در محیط خانواده یکی از کارکردهای اساسی نهادی است که قدرتمندی هرجامعه در گرو عملکرد صحیح آن قرار دارد. پرورش نسلی سالم و توانمند، از لحاظ روحی و جسمی از الزامات داشتن جامعه ای جوان، پویا و متدین است که می تواند در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، دینی و ... پیشرفت نماید.
آنچه از میان سخنان بزرگان بدست می آید، مهمترین نقش در تربیت فرزندان در خانواده بر عهده مادران است. به واقع میان رابطه تربیت دختران و مادران یک رابطه متقابل وجود دارد؛ چنانچه دختران در خانه های خود تحت تعلیم و تربیت صحیح قرار نگیرند، در زندگی آینده و در مقام همسر و مادر نمی توانند به درستی ایفای نقش نمایند و بالطبع ضعف تربیتی این مادران بر نسل بعدی دختران تاثیر گذاشته و این دور معلول همچنان ادامه می یابد